12 trików handlarzy - jak nie dać się nabrać?

Wymiana lub naprawa zużytych elementów. Często po „korekcie licznika” stopień zużycia wnętrza nie pasuje zupełnie do deklarowanego przebiegu. Handlarze często zmieniają lub obszywają na nowo kierownicę, zakładają nowe gumki na pedały lub gałki dźwigni zmiany biegów. Niskiemu przebiegowi powinna towarzyszyć nie tylko nowa skóra na kierownicy – ona powinna być oryginalna!

O tym, że kwota oczekiwana przez handlarza jest zupełnie inna od tej, którą chce podać na fakturze, większość nabywców dowiaduje się dopiero w chwili finalizacji transakcji. Wie Pan, jak chce Pan całą kwotę, to będzie drożej – taki argument zwykle przekonuje kupującego, który przecież już podjął decyzję, że chce mieć to auto. Zgoda na taki przekręt to bardzo ryzykowne posunięcie. Urząd skarbowy ma 5 lat na sprawdzenie tej transakcji i trzeba się liczyć z tym, że kiedyś poprosi o wyjaśnienia. Poważne problemy mogą pojawić się jednak także w innych sytuacjach. Jeśli okaże się, że samochód ma wady ukryte, i będziecie chcieli go zwrócić lub w inny sposób dochodzić swoich roszczeń od sprzedawcy, np. przed sądem, to oszust być może i bez większej walki zwróci wam pieniądze – jednak nie całą wpłaconą kwotę, ale tyle, ile było w umowie! A gdy np. auto zostanie wam skradzione lub ktoś je rozbije, zgadnijcie, jaką wartość pojazdu ubezpieczyciel przyjmie jako podstawę do wyliczenia odszkodowania? Prawdopodobnie będzie to kwota z zaniżonej faktury! Jeśli wówczas zadeklarujecie, że w rzeczywistości suma była wyższa, przyznacie się do popełnienia wykroczenia lub przestępstwa karnoskarbowego, a firma ubezpieczeniowa może zrobić z tego użytek.

Nawet jeśli kupujecie auto w komisie, który istnieje w danym miejscu od lat, przy podpisywaniu umowy lub przy odbiorze faktury, zwróćcie uwagę na to, kto jest sprzedawcą. Bywa tak, że z jednego placu korzysta wielu handlarzy. Kiedy okaże się, że z autem jest coś nie tak i wrócicie do komisu z reklamacją, to możecie usłyszeć: my tego samochodu nie sprzedaliśmy, to kolega. A gdzie ten kolega? Nie wiemy, dawno go nie było, nie zwierza się nam. Szukaj wiatru w polu!

Wielu drobnych importerów aut nie chce zawracać sobie głowy formalnościami w polskich urzędach. Sprzedają więc samochody na tzw. niemca, czyli proponują nabywcy podpisanie umowy, w której są wpisane dane poprzedniego właściciela auta. To dla kupującego złe rozwiązanie! W takiej sytuacji faktyczny sprzedawca oficjalnie nie uczestniczy w transakcji, zatem w razie jakichkolwiek problemów nie ma do kogo wystąpić z reklamacją. Może się też okazać, że auto ma jakieś wady prawne albo że tak sfabrykowana umowa wzbudzi podejrzenia w polskich urzędach. Sprawa trafia wówczas często do prokuratury, która za pośrednictwem swojego zagranicznego odpowiednika sprawdza, z kim poprzedni właściciel sporządził umowę. Jeśli okaże się, że jego podpis został podrobiony (a tak zwykle jest, sprzedawcy raczej nie mają tyle zaufania do polskich handlarzy, żeby dawać im jakiekolwiek dokumenty in blanco), nabywca ryzykuje to, że usłyszy zarzut fałszerstwa dokumentów (grozi za to nawet kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat), a samochód przez kilka lat będzie gnił na parkingu depozytowym. Jeśli nawet wróci do nabywcy, to może mieć status „bez prawa rejestracji”.

Do każdego zarejestrowanego auta nabywca powinien dostać polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC. Uwaga: to, że polisa jest ważna jeszcze przez wiele miesięcy, nie znaczy wcale, że... została w całości opłacona. Sprzedawcy albo biorą polisę „na przelew”, albo opłacają tylko pierwszą ratę. Jeśli nieświadomy kupujący po przejęciu takiego ubezpieczenia w porę go nie wypowie, po miesiącu czy dwóch ubezpieczyciel zgłosi się do niego z wezwaniem do zapłacenia kolejnych rat. Nasza rada: po zakupie auta z ubezpieczeniem należy niezwłocznie skontaktować się z wystawcą polisy i sprawdzić, czy została ona opłacona.

Handlarze nie cieszą się najlepszą opinią ani zaufaniem, dlatego wielu z nich wystawia samochody w ogłoszeniach jako prywatni sprzedawcy. Ma to dla nich też inne zalety, np. na niektórych portalach ogłoszeniowych amatorzy wystawiający pojedyncze auta nic za to nie płacą, a profesjonaliści już tak. Pojazd może też zostać sprzedany przez tzw. słupa, czyli podstawioną osobę, bo profesjonalnego sprzedawcę znacznie łatwiej pociągnąć do odpowiedzialności, jeśli okazałoby się, że samochód miał wady ukryte. Handlarz sprzedaje auto koledze, a kolega nam...

Samochody często są fotografowane np. pod prywatnymi domami na eleganckich podjazdach. To wzbudza zaufanie! Potencjalny nabywca liczy na to, że kupuje auto bez pośredników.

Jak nie dać się nabrać? Gdy dzwonicie do sprzedawcy, powiedzcie, że odzywacie się w sprawie ogłoszenia, bez podawania modelu i marki pojazdu. Jeśli sprzedawca zacznie dopytywać, o które auto chodzi, sprawa jest oczywista. Warto też wpisać numer telefonu sprzedawcy w wyszukiwarce internetowej – może się okazać, że regularnie wystawia on ogłoszenia dotyczące różnych aut. Sprytni handlarze stosują metodę: jeden pojazd – jeden numer telefonu. Jeśli myślicie, że od czasu wprowadzenia tzw. ustawy antyterrorystycznej nie można kupić trudnych do namierzenia kart prepaidowych, to jesteście w błędzie.

Typowa zagrywka psychologiczna: dzwonicie do sprzedawcy, chcecie umówić się na oględziny samochodu, a ten mówi, że oczywiście, chętnie, ale dzwonił już ktoś inny i też jest zainteresowany zakupem, więc lepiej się pospieszyć. Taki trik bywa też stosowany na komisowych placach. Kiedy handlarz widzi, że ktoś bardzo interesuje się jakimś autem, podsyła kolegę lub kolegów, którzy też kręcą się i udają zainteresowanych – cmokają nad autem, zachwalają, jakie ładne. Nie dajcie się na to nabrać. Chodzi o wywołanie presji, która utrudni podjęcie racjonalnej decyzji. To sztuczka stara jak świat.

Świeci się lampka „check engine” albo kontrolka airbagu? A może w aucie nie działa klimatyzacja? W takiej sytuacji dowiecie się od sprzedawcy, że to przecież żaden problem, wystarczy skasować błąd, czy nabić klimatyzację i że on mógłby to zrobić, ale akurat nie miał czasu, ale chętnie opuści w związku z tym 200 lub 300 złotych. To pułapka – gdyby usterka była błaha, sprzedawca dawno by ją usunął! Być może nawet już próbował...

Zwykle jest tak, że klient, który decyduje się na zakup auta, nie odbiera go wcale od razu. Najpierw musi załatwić inne formalności, finansowanie itp. Pazerni handlarze czasem z tego korzystają, np. zamieniają w międzyczasie opony lub akumulator na bardziej zużyte od tych, które były zamontowane w aucie podczas oględzin. Po podjęciu decyzji o zakupie samochodu warto go obejrzeć i obfotografować, a później powtórzyć oględziny przy odbiorze. Czy na pewno wszystko jest na miejscu?