Napływają zalane samochody!

Te sztuki, które nie były ubezpieczone, bierzemy od ręki, i to za grosze. Jak właściciel słyszy w warsztacie, ile by kosztowało doprowadzenie takiego topielca do stanu używalności, to cieszy się, że cokolwiek chcemy zapłacić. Zresztą tam nikt tego nie chce naprawiać. Za kilka tygodni pojawią się ciekawsze sztuki, czyli młode auta, które miały autocasco.

Trzeba zaczekać, aż rzeczoznawcy spiszą je na straty – nieoficjalnie opowiada handlarz specjalizujący się w ściąganiu aut z Europy Zachodniej. Oficjalnie żaden sprzedawca aut używanych nie przyzna się do tego, że bierze takie pojazdy na plac. Dlaczego? Bo z reguły nadają się one już tylko na złom!

Zarobek na samochodach popowodziowych jest świetny. Można je bardzo tanio kupić, trafiają się młode egzemplarze z niewielkimi przebiegami, bezwypadkowe, z kompletną historią serwisową – czyli takie, które normalnie nie trafiłyby na rynek wtórny, gdyby nie to, że zostały zalane.

A że w ciągu trwających przez ostatnie tygodnie powodzi, m.in. w Niemczech i Francji, zalanych mogło być nawet kilka tys. pojazdów, „okazyjnych” ofert na razie nie zabraknie. Znaczna część z nich może trafić na nasz rynek.

W przypadku aut popowodziowych liczy się czas – im szybciej uda się je choćby prowizorycznie usprawnić i wcisnąć nieświadomym nabywcom, tym dla handlarza lepiej. Wiele usterek i problemów ujawnia się dopiero po kilku tygodniach lub nawet miesiącach od zalania, nawet jeśli auto wydaje się już od dawna suche. Dlatego, jeśli w najbliższym czasie traficie na świeżo sprowadzony samochód w okazyjnej cenie, sprawdźcie go bardzo dokładnie, być może to właśnie taki „topielec”.

Jak znaleźć ślady podtopienia auta?

Popowodziowe samochody, zanim trafią do komisów, są przez handlarzy czyszczone. Bez tego nie ma najmniejszych szans na to, żeby znalazł się na nie jakikolwiek chętny. Warto sobie uświadomić, że podczas powodzi to, co płynie ulicami, to nie czysta woda, tylko breja, będąca mieszaniną szlamu, błota, fekaliów, nawozów wypłukanych z pól. Auta z reguły mają z nią kontakt dłużej – zwykle są zabierane z zalanych miejsc dopiero wtedy, gdy opadnie woda, ich właściciele uzyskują do nich dostęp dopiero po dłuższym czasie, zwykle zresztą mają wtedy poważniejsze problemy niż suszenie auta.

Smród nie do usunięcia

Nawet jeśli woda z auta spłynie, pozostały we wnętrzu osad zacznie gnić – smród jest potworny, a wszystkie elementy pokrywa brudny osad. Żeby go usunąć, plastiki się myje, tapicerkę i dywaniki trzeba starannie uprać, ale tak naprawdę w głębi materiału i tak zawsze zostaną jakieś resztki rozkładających się pozostałości.

Doraźnie można to ukryć przez ozonowanie wnętrza lub aplikację kilku preparatów do odkażania klimatyzacji, a później zawieszenie w aucie baterii drzewek zapachowych. Smród wcześniej czy później zwykle jednak wraca. Nie to jest jednak największym problemem takich aut – kłopoty sprawia przede wszystkim elektronika, a tej w nowych modelach jest przecież coraz więcej.

Jej usterki są jednak bardzo podstępne. Zdarzyło się wam kiedyś utopić telefon komórkowy? Często po osuszeniu urządzenie działa, ale po jakimś czasie zaczyna sprawiać problemy – zawiesza się, wyłącza bez powodu, przestają działać przyciski, mikrofon czy głośnik. To efekt postępującej korozji styków i ścieżek oraz pojawiających się mikrozwarć. Podobnie dzieje się z zalaną elektroniką w aucie.

W nowoczesnym samochodzie znajduje się nawet kilkadziesiąt różnych sterowników elektronicznych, które nie znoszą kontaktu z wodą! Do tego dochodzą setki złącz i styków oraz dziesiątki przekaźników, których korozja może zakłócić pracę innych podzespołów. Wiele z tych elementów jest tak zbudowanych, że nie sposób się do nich dostać, żeby je wysuszyć i zakonserwować. Nowoczesnego auta, które spędziło kilka dni pod wodą, nie da się gruntownie osuszyć i nie wierzcie nikomu, kto twierdzi, że jest inaczej. Kontakt z wodą może poważnie zaszkodzić również mechanice.

Brud i wilgoć mogą dostać się do wnętrza silnika, do hamulców, łożysk piast, a przez otwory odpowietrzające – nawet do skrzyni biegów czy też do mostów napędowych.

Im głębiej, tym mniejsze szanse na ratunek

Jeśli zwykły, „cywilny” samochód był przez dłuższy czas zanurzony do wysokości ok. połowy koła, szkody powinno dać się naprawić przy rozsądnym nakładzie środków – trzeba sprawdzić, czy szlam i woda nie dostały się pod osłony gumowe zacisków hamulcowych i przegubów półosi, wyczyścić od środka hamulce bębnowe, zakonserwować czujniki abs-u i wtyczki ich przewodów. Należy też sprawdzić, czy w dolocie powietrza do silnika nie pozostały brud i wilgoć. Po jakimś czasie mogą dać o sobie znać np. sondy lambda, czujniki filtrów DPF czy łożyska piast.

Jeśli woda sięgała wyżej i została zalana podłoga auta, straty będą znacznie większe. Trzeba nie tylko uprać i osuszyć tapicerkę, lecz także liczyć się z tym, że woda dostała się do złącz instalacji elektrycznej i elektroniki, ucierpiał nisko zamontowany osprzęt silnika (alternator, rozrusznik), w progach i profilach zamkniętych zalega wilgotny szlam. Należy wymienić olej w silniku, skrzyni, mostach i maglownicy.

Naprawa jest możliwa, ale droga i czasochłonna. Jeśli woda doszła do wysokości szyb, auto zwykle nie nadaje się do naprawy.

Naszym zdaniem - takie auta trzeba omijać z daleka

Co z tego, że auto jest bezwypadkowe, że ma mały przebieg i historię serwisową – jeśli było zalane, nie warto się nim interesować. Uważajcie szczególnie na: zaparowane szyby, ślady intensywnego prania tapicerki, białawy lub zielonkawy osad w trudno dostępnych zakamarkach (pod dywanikami, za plastikowymi osłonami), zaparowane zegary i lampy, maskowany odświeżaczami smród stęchlizny oraz powierzchowną korozję.