Chevrolet G-series to jeden z najpopularniejszych vanów Ameryki Północnej. Auto było nieodłączny elementem krajobrazu miejskiej dżungli w USA, a jego bliźniaczy model – GMC Vandura – znany jest przede wszystkim z roli w serialu „Drużyna A”. Chevy G-series bardziej znany był po prostu pod nazwą Van. W takiej postaci zadebiutował w 1971 roku, lecz jego historia sięga już 1964 roku. Po 2 latach, powstała nawet II generacja – oba auta charakteryzowały się płaskim przodem, co było spowodowane umieszczeniem silnika centralnie – między kierowcą a pasażerem.
W 1971 roku nadszedł czas na Chevroleta Vana/G, który z niewielkimi zmianami był produkowany przez następne 24 lata. Samonośne nadwozie z niezależnym przednim zawieszeniem wyróżniało się na tle poprzedników wysuniętym przodem, co było spowodowane zamontowaniem silnika z przodu. W budowie wykorzystano elementy zawieszenia i układu kierowniczego z Chevroleta C/K. Chevyvan występował z 3 różnymi rozstawami osi (2794 mm – SWB, 3175 mm – LWB, 3708 – EWB), choć najdłuższa odmiana pojawiła się dopiero w 1990 roku.
W trakcie produkcji, niemalże co roku zachodziła drobne zmiany – taka moda panowała ówcześnie w USA, gdzie auta z kolejnych lat różniły się często istotnymi detalami. W ten sposób już w 1973 roku przyszła pierwsza modernizacja – nowa deska rozdzielcza, kierownica oraz zmiana koloru loga marki na atrapie chłodnicy. Kolejne nowości przyszło (dopiero) 5 lat później, kiedy to zmianie uległ pas przedni, błotniki, a wyższe wersje wyposażeniowe wyróżniały się kwadratowymi reflektorami (uboższe odmiany miały okrągłe). Oprócz tego modernizacji uległa znów deska rozdzielcza, a zarówno przedni jak i tylny zderzak uległ powiększeniu.
Rok 1980 przyniósł nowe lusterka zewnętrzne, a w niektórych egzemplarzach zaczął pojawiać się elektroniczny zapłon. W 1982 roku zaszło sporo zmian – zastosowano nową kolumnę kierowniczą, mechanizm zmiany biegów skrzyni manualnej został przełożony zza kierownicy na tunel środkowy. Oprócz tego zrezygnowano ostatecznie z okrągłych reflektorów. Rok później wprowadzono opcjonalny grill który miał 4 reflektory zamiast tradycyjnych 2. Dodatkowo zmodernizowano automatyczną skrzynię biegów oraz zmieniono kierownicę. Nowością był także 6,2-litrowy 160-konny diesel.
Rok 1984 był ostatnim rokiem modelowym aut opcjonalnie wykończonych chromowanymi elementami. W następnym roku zastosowano nowe lampy tylne oraz atrapę chłodnicy. Z kolei następne 2 lata należały do zmian silnikowych – 115-konny silnik 4.1 V6 został zastąpiony przez większą, 4,3-litrową jednostkę o mocy 130 KM. Dodatkowo 5,7-litrowa V8-ka (152 KM) dostępna była także w wersji z wtryskiem (z jednostek V8 dostępny był także nieco mniejszy, 5-litrowy silnik). W 1989 roku wtrysk otrzymała także V6-tka. Rok później światło dzienne ujrzała topowa odmiana Chevy Vana, wyposażona w ogromny, 7,4-litrowy silnik V8 o mocy 230/255 KM.
W 1992 roku kolejnych zmian doczekał się grill, a rok później wprowadzono nową przekładnię automatyczną, a ABS został dołączony do wyposażenia standardowego. W kolejnym roku w podstawowej wersji można było już znaleźć także poduszkę powietrzną dla pasażera. Dodatkowo objętość skokowa diesla została zwiększona do 6,5 litra (155 KM). W ostatnim roku produkcyjnym wprowadzono nowy pas przedni oraz 4 reflektory w każdej wersji. Napęd przenoszony był na tylne lub wszystkie koła za pośrednictwem 3- lub 4-biegowej skrzyni automatycznej bądź manualnej. W 1996 roku zakończono produkcję Chevroleta G-series, a jego następcą został Express.