Peugeot Boxer to największy samochód dostawczy produkowany przez francuski koncern PSA. Auto zadebiutowało w 1994 roku jako następca modelu J5, wraz ze swoimi bliźniaczymi modelami - Citroënem Jumperem i Fiatem Ducato. Cała trójka zdobyła w tym samy roku nagrodę Van of the Year.
Za stylistykę odpowiadał nie kto inny, jak Giorgetto Giugaro i mimo sporych rozmiarów, udało się uzyskać bardzo korzystny współczynnik oporu powietrza Cx, wynoszący zaledwie 0,35. Jak przystało na dostawczaki, ilość wersji nadwoziowych była naprawdę spora. Od wersji towarowej, przez minibusa i kombi, aż po odmianę mieszaną lub samo podwozie z kabiną.
Dostępne były 3 długości i 4 wysokości dachu, przez co przestrzeń ładunkowa wynosiła od 7,5 do aż 14 m3, a ładowność mogła sięgać nawet 2 tony. Wersje osobowe dostępne były w wariancie 6- lub 9-osobowym, lecz nawet towarowe odmiany z podwójną kabiną, mogły pomieścić 6 pasażerów.
Lifting Boxera przewidziano na 2002 rok. Modernizacji wtedy uległy światła zarówno przednie jak i tylne oraz zderzaki. Jedynym dostępnym benzyniakiem była 2-litrowa jednostka o mocy 109 KM (po liftingu 97 lub 110 KM). Pozostałe oferowane silniki, były napędzane ropą. Miały one pojemność 1,9, 2,0, 2,2, 2,5 oraz 2,8 litra. W zależności od roku produkcji, najmniejsza jednostka pozbawiona turbosprężarki generowała 68 lub 69 KM, a z doładowaniem – 90 lub 92 KM. Pozostałe silniki rozwijały od 84 po 146 KM, a wariantów mocy było w sumie 8. Moment obrotowy kierowany był na przednią oś (w opcji dostępny był także napęd na 4 koła) za pośrednictwem 5-biegowej skrzyni ręcznej.
W 2006 roku auto zostało zastąpione przez II generację. Na rynku amerykańskim, Boxer występował pod nazwą Dodge Ram Pro Master. Nadwozie pod względem stylistycznym nieco się zmieniło – dzięki wyraźnemu oddzieleniu maski od zderzaka, tworzy się charakterystyczny próg, który sprawia wrażenie, jakby Boxer prężył muskuły.
Znakomity współczynnik oporu powietrza poprzedniej generacji, udało się jeszcze bardziej poprawić – uzyskano wynik Cx=0,31, co było ewenementem w tej klasie. Jeśli chodzi o ilość wersji nadwoziowych, Peugeot wciąż oferował ich bardzo dużo. Wersja towarowa miła jeszcze większą przestrzeń ładunkową i oferowała 6 wariantów od 8 do 17 m3, a ładowność (4 wersje) wahała się od 1 do 2 ton. Wśród osobowej wersji, obok 8-osobowego kombi, dostępny był także aż 15-osobowy minibus.
Producent tym razem zrezygnował z silników benzynowych na rzecz 2 diesli. Mniejsza jednostka miała 2,2 litra pojemności i rozwijała 100 lub 120 KM, a większy, 3-litrowy silnik generujący 157 KM, został zapożyczony od Iveco. Boxer mógł został wyposażony w 5- lub 6-biegową skrzynię manualną, a moc trafiała na przednią oś.
W 2014 roku Boxer przeszedł faceliting, choć nieoficjalnie mówi się także, iż jest to III generacja auta. Główną zmianą było przemodelowanie pasa przedniego, który wpasował się w panujący styl modeli francuskiej marki. Dzięki temu jego design, jest naprawdę atrakcyjny jak na duży samochód dostawczo-osobowy.
Zmieniły się możliwości konfiguracyjne – auto jest dostępne w 2 długościach i 2 wysokościach dachu. Załadunek został ułatwiony dzięki możliwości opuszczenia tylnej części auta nawet o 70 mm, dzięki pneumatycznemu zawieszeniu. Dopuszczalna masa całkowita, w zależności od wersji, a jest ich 6, wynosi od 2,8 do 4 ton. Wersja osobowa natomiast, oferuje miejsca dla 8 osób.
Pod maską znów znalazły się 2 jednostki wysokoprężne o tych samych pojemnościach do wcześniej. Tym razem jednak, mniejszy silnik występował w 3 wariantach mocy – 110, 130 lub 150 KM. Większa jednostka generuje 180 KM.
Konkurentami Peugeota Boxer są Iveco Daily, Mercedes Sprinter oraz Volkswagen Crafter.