Pontiac Fiero to niewielki sportowy samochód osobowy produkowany przez amerykański koncern General Motors. Pojazd pojawił się na rynku w 1984 roku i miał być samodzielnym projektem auta sportowego Pontiaca. Mimo iż Fiero nie był oferowany w Polsce, znany jest domowym rzemieślnikom, którym ten samochód stanowił bazę do tworzeniu różnych replik samochodowych – najczęściej Ferrari F355.
Pontiac Fiero był pierwszym pojazdem marki z centralnie umieszczoną jednostką napędową. Jak wiadomo, takie rozwiązanie oprócz zalet, miało też sporo wad. Przestrzeń dla pasażerów była mocno ograniczona, a na pokład Fiero mogły wsiąść tylko 2 osoby. Dodatkowym problemem był praktycznie znikomy bagażnik. Stylistyka Fiero była dosyć interesująca, jednak brakowało mu zadziorności. Spiczasty przód wyposażono w modne ówcześnie chowane reflektory. Nadwozie składało się z stalowej ramy przestrzennej, do którego mocowane były panele z włókna szklanego.
Niestety z uwagi na ograniczony budżet przewidziany do zaprojektowania Fiero, hamulce i zawieszenie pochodziły od mało sportowych modelu z koncernu – Chervroleta Chevette. Dopiero pod koniec produkcji w 1988 roku, Fiero doczekał się godnego układu jezdnego. Do napędu służyły silniki benzynowe 4- oraz 6-cylindrowy. Pierwszy miał pojemność 2.5 litra i generował 93 KM, a druga V6-ka rozwijała 143 KM.
Moc kierowana była na tylną oś za pomocą 3-biegowego „automatu” bądź 4- lub 5-biegowej skrzyni manualnej. W 1988 roku zakończono produkcję Pontiaca Fiero.