Na początku XXI w. Honda miała silniki benzynowe doprowadzone do perfekcji, ale wciąż brakowało jej jednostki wysokoprężnej własnego projektu. Na szczęście dla firmy w debiutującej w 2003 r. VII generacji Accorda obok benzyniaków 2.0/155 i 2.4/190 KM pojawił się długo oczekiwany diesel 2.2 i-CTDi/140 KM.
Zaskakujące było to, że mimo iż firma nie miała doświadczeń z budową silników tego typu, od razu udało się jej stworzyć solidną konstrukcję, pozbawioną poważnych wad „wieku dziecięcego”. Nasi koledzy, uczestniczący w pierwszych prezentacjach, byli wręcz zauroczeni kulturą pracy, osiągami i niskim zużyciem paliwa tego motoru. Tym samym oferta modelu została dopasowana do czasów, w których jednostki wysokoprężne zaczynały cieszyć się dużym zainteresowaniem.
Po 8 latach od debiutu Accord z japońskim dieslem nadal nie jest tanią propozycją. Za zadbane egzemplarze z początku produkcji trzeba zapłacić nieco ponad 30 tys. zł, a ceny np. 4-letnich aut przekraczają 50 tys. zł. To zdecydowanie więcej niż koszty zakupu większości europejskich konkurentów. Oznacza to tylko jedno – używana Honda Accord 2.2 i-CTDi jest cenionym autem. Trudno się temu dziwić, skoro silnik ten okazał się mało awaryjną konstrukcją.
Tak naprawdę jedyny poważniejszy problem to wzrost poziomu oleju silnikowego – podczas wypalania filtra cząstek stałych dawka paliwa okazuje się tak duża, że część oleju napędowego przenika do komory korbowej. Po pewnym czasie jest go już tyle, że pogarsza się smarowanie m.in. tak wrażliwych podzespołów jak turbosprężarka. Aby temu zapobiec, należy pamiętać o regularnej wymianie oleju silnikowego, a nawet skrócić interwał do np. 15 tys. km. Trzeba jednak zaznaczyć, że to zjawisko występuje w autach jeżdżących na krótkich dystansach lub w dużych, zakorkowanych miastach.
Oczywiście, to że dotychczas silnik 2.2 i-CTDi nie sprawiał większych kłopotów, nie oznacza, że tak będzie zawsze. Dlatego zastanawiając się nad kupnem egzemplarza z dość dużym przebiegiem, np. 200 tys. km, musimy uwzględnić ryzyko, że być może za kilka miesięcy trzeba będzie wymienić turbosprężarkę lub dwumasowe koło zamachowe (typowe usterki współczesnych diesli), a wtedy koszty naprawy nie będą małe. Wynikają one z tego, że oryginalne części są dość drogie i nie zawsze można skorzystać z zamienników.
Prawda jest jednak taka, że w zadbanych egzemplarzach potrzebne są na ogół tylko części eksploatacyjne. Nawet zawieszenie okazuje się trwałe. Nie ma też zbyt wielu problemów z elektroniką – być może dlatego, że nie rozbudowano jej bezsensownie.
Jeśli znajdziemy egzemplarz w dobrym stanie, pozostanie nam tylko cieszyć się jazdą. Accord ze 140-konnym dieslem pod maską okazuje się dynamicznym i oszczędnym autem. Co prawda, przyspiesza od 0 do 100 km/h nieco gorzej niż wersja z benzyniakiem 2.0 (w 9,4 s), ale nie wymaga to używania wysokich obrotów, tak jak we wspomnianym benzyniaku. Średnie spalanie na ogół nie przekracza 6 l/100 km. Dięki takim parametrom diesel Hondy idealnie pasuje do auta rodzinnego, którym od czasu do czasu można udać się na urlop z rodziną. Nadwozie występuje w dwóch wersjach: jako elegancki sedan i funkcjonalne kombi.
Kufer kombi mieści 518 litrów, do tego ma łatwy system rozkładania tylnej kanapy (powstaje płaska podłoga). Sedan teoretycznie oferuje niewiele mniejszy bagażnik, ale w praktyce różnica okazuje się znaczna. Wnętrze zapewnia wysoki komfort jazdy i dobrze wyposażone. W standardzie podstawowej wersji Comfort znajdziemy m.in. 6 airbagów, „elektrykę” szyb i lusterek oraz klimatyzację.
PODSUMOWANIE - Używana Honda Accord VII ma dwie istotne wady: wysoką cenę zakupu i dość drogie części oryginalne. Poza tym można o niej mówić tylko w superlatywach – to wygodne i przyjemne w jeździe auto. Silnik Diesla 2.2 i-CTDi okazał się naprawdę udaną jednostką.
