Pierwszym samochodem, który miała produkować, była Alfa z południa, czyli Alfasud. Ten pojazd po raz pierwszy został zaprezentowany podczas turyńskiego salonu samochodowego w roku 1971, jednak w sprzedaży znalazł się dopiero w lecie następnego sezonu. Początkowo przedstawiono dwie wersje nowego modelu 2- oraz 4-drzwiową. W zakładach w Pomigliano d'Arco najpierw zaczęto produkować tę drugą. 2-drzwiowy model pokazał się nieco później, gdy na rynek trafił Alfasud ti. Głównym konstruktorem Alfasuda był austriacki inżynier Rudolf Hruschka, a o linię nadwozia zadbał znany włoski stylista Giorgio Giugiaro. Alfasud był pierwszym modelem Alfy Romeo z napędem na przednie koła.
Jako źródło napędu zastosowano silnik o przeciwsobnym układzie cylindrów, czyli tzw. boksera. W nowych, kompaktowych autach montowano jednostki o pojemności 1186, 1351 i 1490 ccm. Oczywiście wszystkie były w układzie leżącym czterech cylindrów. Każdy z silników miał co najmniej dwie wersje osiąganej mocy. Najsilniejszą w całej stawce, 105-konną jednostkę wstawiono do sportowego modelu Alfasud 1.5 ti Quadrifoglio Verde (zielona czterolistna koniczynka). To był symbol wszystkich wyczynowych pojazdów Alfy Romeo od wyścigu Targa Florio w roku 1923 wygranego przez Ugo Sivocciego w modelu RL. Z pucharu Alfasuda do wyścigów Formuły 1 Chociaż Alfasud był pomyślany głównie jako kompaktowe auto rodzinne, to jak każda Alfa Romeo zachował charakter sportowy. Auto z najmniejszym silnikiem rozpędzało się do 100 km/h w 13,6 s.
Na ówczesne czasy był to zupełnie niezły wynik. Niestety, tej jednostce napędowej brakowało nieco elastyczności. Znacznie lepiej spisywały się sportowe wersje Sprint. Łącznie wyprodukowano 1 028 268 wszystkich modeli Alfasudów. W drugiej połowie lat 70. pojazdy o mocy 130 KM przygotowane przez sportowy dział mediolańskiej firmy Autodeltę brały udział w pucharowych zawodach rozgrywanych nie tylko we Włoszech. Jednym z kierowców, którzy zdobywali tam pierwsze sukcesy, jest dobrze znany później z Formuły 1 Gerhard Berger. Alfasud był produkowany nie tylko we Włoszech w zakładach w Pomigliano d'Arco. Na początku lat 80. montowano go także w Malezji oraz RPA.
W pierwszym przypadku był to taki sam model, jak ten przeznaczony na włoski rynek. W RPA wytwarzano specjalną wersję Export GTA - w 5-drzwiowe nadwozie wstawiono 1,5-litrowy silnik o mocy 105 KM, pochodzący z Quadrifoglio Verde. Pod herbem Mediolanu W 1906 roku w miejscowości Portello pod Mediolanem powstała mała wytwórnia samochodów wytwarzająca pojazdy marki Darracq. Firma ta popadła jednak w kłopoty finansowe i jesienią 1909 roku została przejęta przez grupę lombardzkich przedsiębiorców. Nowe zakłady przyjęły nazwę A.L.F.A. (Anonima Lombarda Fabbrica Automobili). W 1915 roku kontrolę nad firmą przejął inżynier Nicola Romeo.
Wkrótce potem wokół logo marki przedstawiającego herb Mediolanu pojawiła się nazwa Alfa Romeo. Samochody z tym napisem zaczęły odnosić spore sukcesy w wyścigach samochodowych. W 1925 roku firma zdobyła mistrzostwo świata. Po tym sukcesie znak firmowy został otoczony wieńcem laurowym. Doświadczenia konstrukcyjne zdobyte w wyścigach zaczęto wprowadzać do pojazdów seryjnych. Niemal wszystkie Alfy Romeo charakteryzują się wyjątkowym stylem i wyróżniają sportowym zacięciem. Wielokrotnie nad linią nadwozi tych aut pracowali najsłynniejsi włoscy styliści. Od 1987 roku Alfa Romeo jest członkiem grupy Fiat Auto.
