Austin Metro

Austin Metro to kompaktowy samochód osobowy produkowany przez brytyjski koncern British Leyland. Auto zadebiutowało w 1980 roku i z założenia miało zapełnić lukę między kultowym Mini a Austinem Allegro. Konstrukcyjnie Metro było związane zarówno z jednym, jak i z drugim, bowiem od mniejszego czerpał niektóre jednostki napędowe, a od większego – zmodyfikowane zawieszenie Hydragas.

Kanciasty hatchback rok po debiucie zajął 3. miejsce w plebiscycie na Europejski Samochód Roku, przegrywając z Fordem Escortem MkIII oraz Fiatem Pandą. Co ciekawe, Metro było pierwszym samochodem, który posiadał tylną kanapę dzieloną w stosunku 1/3-2/3. Austin Metro był bazą dla zbudowania rajdowej legendy grupy B – MG Metro 6R4.

Początkowo montowano jedynie benzyniaki – najmniejszym silnikiem była 1-litrowa jednostka generująca (w zależności od roku produkcji) od 41 do 47 KM. Większy 1,3-litrowy motor rozwijał od 60 do 72 KM. W 1982 roku pojawiła się także odmiana Turbo, która osiągała moc 95 KM. Ze względu na bogate w kryzysy i niepewności życie brytyjskiego koncernu, auto było przez cały swój okres produkcji sprzedawane pod różnymi nazwami.

Już w 1984 roku Metro sprzedawane było pod marką MG (w tym samym roku pojawiła się także odmiana 5-drzwiowa; do tej pory auto dostępne było tylko w wersji 3-drzwiowej), aby po 6 latach, wraz z faceliftingiem, zmienić znaczek na Rover. Po kolejnych 4 latach, auto przeszło kolejny lifting, a wraz z nim, zniknęła nazwa Metro (na rynkach eksportowych, stało się to już w 1990 roku). Pojazd sprzedawany był od tamtej pory jako seria 100.

Pierwsza z dwóch modernizacji była bardziej znacząca. Zachowane zostały co prawda proporcje auta, jednak nadwozie zyskało bardziej krągłe kształty. Tak samo wnętrze, stało się bardziej przyjazne dla podróżujących. Wtedy też pojawiły się nowe jednostki napędowe (serii K od Rovera) oraz pierwszy raz zastosowano silnik wysokoprężny koncernu PSA (1.4).

Dotychczasowe benzyniaki ustąpiły miejsca silnikom 1.1 (60 KM) oraz 1.4 (8V – 76 KM, 16V SPi – 95 KM, 16V MPi – 103 KM), z czego ostatnia wersja jest nam dobrze znana, bowiem od 1993 roku montowano ją opcjonalnie w Polonezie. Podobnie jak w poprzedniku, napęd realizowano na przednią oś. Gdy oficjalnie na wszystkich rynkach zmieniono nazwę na Rover 100, nadwozie poddano jeszcze drobnej kosmetyce, a oprócz tego nieco poprawiono zawieszenie a do oferty dołączył drugi diesel od PSA. Silniki wysokoprężne 1.4 i 1.5 generowały kolejno 53 i 57 KM.

W 1997 roku zakończono produkcję Rovera 100, a jego następcą być hatchback III generacji serii 200.