Caterham 7 jest brytyjskim autem sportowym. Historia tego modelu sięga 1973 roku, kiedy to Caterham wykupił od Lotusa prawa do produkcji i sprzedaży modelu Seven, którego „ojcem” był Colin Chapman. Co ciekawe, wygląd przez cały okres produkcji prawie w ogóle nie uległ zmianie. Charakterystyczne nadkola, wystające do góry przednie reflektory oraz „nosek” z kratkowanym grillem są znakami rozpoznawczymi tego modelu.
Dwumiejscowy, odkryty kokpit jest ciasny, a zestaw zegarów dostarcza kierowcy tylko niezbędnych informacji. Napęd od początku był przenoszony na tylna oś, a auto charakteryzowało się także prostą i nieskomplikowaną konstrukcją. Caterham 7 był lekkim pojazdem, ważył ok 550 kg co zaniechało montażu dużych silników.
Pod maską znalazły się jednostki o niedużej pojemności – na początku 1,6 oraz 2 litry, w 1997 roku pojawił się także silnik 1,8 i w 1991 roku - 1,4, oba od Rovera. 2 lata później wprowadzono nową, 6-biegową skrzynię manualną. Moc silników wahała się między 112 a 266 KM w przypadku wersji R500, która została stworzona głównie do jazdy po torze. Jej karoseria została wykonana z włókna węglowego, a nazwa pochodzi od stosunku masy do mocy, który w tym przypadku wynosi właśnie 500 KM na tonę. Dzięki temu auto przyspiesza do 100 km/h w 2,9 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 240 km/h.
Co prawda prowadzenie, dynamika i elastyczność Caterhama 7 jest doskonała, lecz auta wyróżnia się niską, w stosunku do innych aut sportowych i wyścigowych prędkością maksymalną. Spowodowane jest to kiepskim współczynnikiem oporu powietrza Cx wynoszący ok. 0,7 oraz niską masą, co skutkuje wytworzeniem niewystarczającej siły dociskowej przy wyższych prędkościach. Dodatkowym ograniczeniem jest skrzynia biegów o krótkich przełożeniach, które zapewniają imponujące przyspieszenie.
Co ciekawe, od 1984 roku, auto można zamówić w całości lub w częściach do samodzielnego montażu, a od 2009 roku, auto można kupić także w Polsce.
Konkurentami Caterhama 7 są m.in. KTM X-Bow i Ariel Atom.