Innocenti Mini to mały miejski samochód osobowy. Auto ma nieco zawiłą historię, bowiem pierwszy raz pojawił się już w 1965 roku, jako licencyjna kopia Austina Mini. Innocenti już od lat 50. budowała auta na licencji koncernu British Leyland, z czego auta te były przeznaczane głównie na rynek włoski, dlatego nie dziwiła też produkcja Mini. O ile początkowo sprzedaż szła dobrze, w późniejszych latach pojawiali się modnie zaprojektowani i nowocześni konkurenci, którzy skutecznie odbierali Innocenti klientów.
Postanowiono stworzyć prototyp, który zakładałby wciąż technikę Austina, ale nowe nadwozie, które zaprojektowało Bertone. W chwili gdy już wszystko było niemal dopięte na ostatni guzik, British Leyland stał się niewypłacalny, przez co nie mógł finansowo wspierać projektu. Innocenti postanowiło na własną rękę pociągnąć sprawę. W ten sposób w 1974 roku światło dzienne ujrzało Innocenti Mini.
Krótko po tym, większość udziałów Innocenti odkupił od BL, De Tomaso. Ponieważ BL było znowu wypłacalne współpraca kwitła. Auto otrzymało bardziej kanciaste i szersze nadwozie od Mini. Dzięki kilku zmianom, udało się zwiększyć bak, upchnąć akumulator koło silnika oraz tym samym, zwiększyć pojemność bagażnika. Dużą przewagą Innocenti nad Austinem była możliwość złożenia tylnej kanapy. Pod maską pracowały silniki z Austina Mini - 1.0/43, później 48 KM oraz 1.275/65 KM. W 1982 roku drogi De Tomaso i British Leyland rozeszły się.
Wtedy też nadeszły spore zmiany dla Innocenti Mini. Przede wszystkim powstało więcej odmian o różnych nazwach, m.in. Minitre (z silnikiem 3-cylindrowym), który jakiś czas był bazowym modelem. W 1986 roku, większość aut otrzymała przedłużony o 16 cm rozstaw osi, poza, również debiutującym wtedy, bazowym 650. Nadwozie, w stosunku do poprzednika, zmieniło się niewiele. Duże zmiany zaszły jednak w zawieszeniu, gdzie charakterystyczne zawieszenie Austina Mini zostało wymienione na klasyczne, ze sprężynami i amortyzatorami.
Silniki i skrzynie biegów dostarczało teraz Daihatsu. 3-cylindrowe silniki miały pojemność 0.5, 0,65, oraz 1 litra i generowały kolejno 31, 30, oraz od 50 do 53 KM. Ciekawostką jest model De Tomaso Turbo, który oprócz zmienionego zawieszenia i nadwozia, miał 72-konny, turbodoładowany silnik 1.0. Oprócz tego, dostępny był także 3-cylindrowy, 1-litrowy diesel o mocy 27 KM.
Wcześniej wspomniany model 650 napędzał 2-cylindrowy silnik benzynowy generujący 31 KM. Moc kierowana była na przednie koła za pomocą 5-biegowej skrzyni manualnej lub 2-stopniowej automatycznej. Produkcja Innocenti Mini została zakończona w 1993 roku.