Plymouth Caravelle to samochód osobowy klasy średniej produkowany przez północnoamerykański koncern motoryzacyjny. Auto zadebiutowało w 1985 roku jako zastępca koncernowego Chryslera E-Class. Plasowany był między Plymouthem Reliantem oraz Gran Fury, z którymi dzielił dużą część podzespołów. Jego bliźniaczym modelem był Dodge 600.
Plymouth Caravelle, było w rzeczywistości tylko delikatnie zmodernizowanym Chryslerem E-Class. Powodem takiego zagrania był wizerunek marketingowy, jaki zastosował Chrysler – E-Class miał być wypełnieniem między LeBaronem a New Yorkerem, jednak tanie auto z logo Chryslera nie sprzedawało się najlepiej. Po zmianie kilku detali i emblematu, sytuacja nieco się zmieniła.
Plymouth Caravelle dostępny był w USA tylko jako 4-drzwiowy sedan, jednak na rynku kanadyjskim w salonach stały także 2-drzwiowe coupe. Do napędu służyły 4-cylindrowe benzyniaki – podstawowa jednostka miała pojemność 2,2 litra i generowała 96, a w wersji turbodoładowanej – 146 KM. Większy, 2,5-litrowy silnik miał 100 KM, a 2,6-litrowa jednostka od Mitsubishi rozwijała 114 KM.
Moc kierowana była na przednią oś za pośrednictwem 3-biegowej skrzyni automatycznej lub 5-stopniowej przekładni manualnej. W 1988 roku zakończono produkcję Plymoutha Caravelle, a jego następcą został model Acclaim.