Test BMW M135i: mocny kompromis

Jeśli jednak nie będziemy traktować tego auta jako bezpośredniego następcy rasowego 1M Coupé (produkowane w latach 2011-12), to okaże się, że model M135i ze swej roli – jako łącznika między sportem wyczynowym a przydatnością na co dzień – wywiązuje się doskonale.

Jak jeździ BMW serii 1?

Zawieszenie w porównaniu ze zwykłymi „jedynkami” zostało utwardzone i obniżone o 10 mm – wystarcza do zabawy, a nie powoduje przy tym u kierowcy bólu kręgosłupa. Wydech? Owszem, w trakcie gwałtownego przyspieszania donośnie buczy i ściąga na „jedynkę” spojrzenia innych kierowców (niepozorny hatchback, a tak hałasuje?!), jednak podczas jednostajnej jazdy w trasie wcale nie daje się we znaki.

Fotele okazują się wygodne i dobrze wyprofilowane, a jeśli coś przeszkadza w codziennej eksploatacji, to co najwyżej przeciętna funkcjonalność.

320-konna rzędowa „szóstka” ma teraz tylko jedną turbinę (w 1M – 340 KM i dwie sprężarki), układ Valvetronic (zmienny skok zaworów dolotowych) i – jak na doładowany silnik – żywiołowo reaguje na gaz. Jest mocna zarówno w dolnym, jak i górnym zakresie obrotów, dzięki czemu zapewnia doskonałe osiągi („setka” w 4,9 s). Co więcej, przy rozsądnej jeździe „jedynka” zużywa średnio niecałe 11 l benzyny na 100 km. Jeśli jednak zechcecie w pełni wykorzystać potencjał M135i, musicie liczyć się ze spalaniem 17-18 l/100 km i zasięgiem – uwaga! – zaledwie 250 km (zbiornik paliwa mieści tylko 52 l).

Wyposżenie BMW serii 1

Do wyboru mamy cztery tryby jazdy: Eco Pro, Normal, Sport i Sport Plus. Każdy odznacza się własnymi ustawieniami pracy 8-biegowego „automatu” (dopłata 10 132 zł), układu kierowniczego oraz inną reakcją na gaz. Funkcja Eco Pro istnieje chyba tylko po to, by marketingowcy BMW mogli wpisać do katalogu średnie spalanie rzędu 7,5 l/100 km.

Po włączeniu tego trybu auto staje się nienaturalnie ospałe i wręcz irytujące. Na co dzień najlepiej sprawdzi się tryb Normal, natomiast oba sportowe gwarantują dużą dozę wrażeń – biegi zmieniane są z gwałtownym szarpnięciem, wskazówka obrotomierza nie opada poniżej cyfry „3”. Przełożenia w razie potrzeby można wybierać samemu za pomocą lewarka lub łopatek. Co ciekawe, w trybie Sport Plus system ESP nie zostaje całkowicie odłączony (trzeba to zrobić samodzielnie), jednak ingeruje na tyle delikatnie, że pozwala na lekkie uślizgi – to wyważony kompromis między efektownością a efektywnością jazdy.

Mieszane uczucia wzbudza natomiast układ kierowniczy, który nawet w trybie Normal okazuje się bardzo czuły. Podczas jazdy sportowej to zaleta, ale w ruchu miejskim i na trasie ciągłe wprowadzanie korekt toru jazdy jest po prostu męczące.