Talbot Tagora była samochodem osobowym klasy średniej-wyższej produkowanym przez francuską firmę. Auto pojawiło się w 1979 roku, jednak jego historia jest nieco bardziej burzliwa niż mogłoby się wydawać. Początkowe plany stworzenia nieco bardziej ekskluzywnego pojazdu snuto w oddziale Chrysler Europe, który miałby zastąpić rodzinę Chryslera 180.
Wraz z rozpoczęciem planów, zakładano iż auto otrzyma nazwę Simca 2000, jednak w fazie projektowej koncept nosił nazwę C9. Mimo iż europejscy inżynierowie i styliści mieli bardzo ambitne plany i ciekawe pomysły jak uatrakcyjnić pojazd, amerykańscy szefowie skutecznie hamowali i dusili w zarodku wszelkie próby odbiegania od normy – pojazd miał pozostać w „tradycyjnej” formie. Gdy projekt był już w zaawansowanym stadium, europejską filię Chryslera przejęło PSA, wraz ze wszystkimi ich projektami.
Co ciekawe, mimo iż PSA miało w sprzedaży takie modele jak Citroen CX, Peugeot 505 i 604, zdecydowano się kontynuować prace nad projektem. Wprowadzono jednak kilka zmian w nadwoziu oraz sporo modyfikacji m.in. w zawieszeniu. Ostatecznie 4-drzwiowe nadwozie Talbota Tagory było bardzo przestronne i wygodne wewnątrz, jednak zupełnie nieatrakcyjne i niezadające szyku z zewnątrz. Był to jeden z powodów kiepskich wyników sprzedaży Tagory. Oprócz tego klienci w tym segmencie chętniej stawiali na bardziej sprawdzone i znane marki, a dodatkowo kryzys energetyczny nie ułatwiał Talbotowi sytuacji.
Podstawową jednostką był 2,2-litrowy, 4-cylindrowy silnik benzynowy generujący 116 KM. Jednak do takiej limuzyny o wiele bardziej pasowała 2,6-litrowa V6-tka o mocy 166 KM. Niestety, Tagora w takiej konfiguracji opuściła fabrykę jedynie 1083 razy. Ostatnią wersją silnikową, był 2,3-litrowy turbodiesel rozwijający 80 KM. Jak na luksusową limuzynę przystało, Tagora miała napęd na tylne koła, na które moment obrotowy trafiał za pomocą 4- bądź 5-biegowej skrzyni manualnej lub 3-stopniowej automatycznej.
Jak już wcześniej zostało wspomniane, Talbot miał spore problemy z chętnymi na swój topowy model. Ostatecznie nie spełniono nawet ¼ planu sprzedażowego, przez co już po 3 latach, po wypuszczeniu ok. 20 tys. egzemplarzy, podjęto decyzję o zakończeniu produkcji.