Używany Mercedes klasy C – czy warto kupić?

Jedno jest pewne: Mercedes klasy C zachwyca na wiele sposobów. Jest po prostu ładnym autem. Oczywiście, są różne gusta, ale chyba nikt nie odmówi elegancji temu modelowi. Kolejny argument to rewelacyjne odczucia w czasie jazdy. W zasadzie auto sprawdza się w każdej sytuacji. Chcecie dynamicznie jechać po zakrętach? Nie ma sprawy. Komfortowa podróż z rodziną, szybka jazda po autostradzie? Macie to „w standardzie”.

Wygoda w Mercedesie klasy C wynika z różnych czynników: ukształtowania foteli, ciszy, wyposażenia. Pozycja za kierownicą jest niemalże wzorowa, obsługa większości urządzeń – bez większych problemów, choć trzeba przyzwyczaić się do typowo mercedesowskich rozwiązań, jak chociażby umieszczona za kierownicą dźwignia zmiany zakresów jazdy automatycznej skrzyni. Przyzwyczajenia wymaga też nowoczesne sterowanie multimediami – wiele funkcji obsługiwanych jest touchpadem umieszczonym na konsoli centralnej. Lepiej odnajdą się tu miłośnicy smartfonów niż tradycyjnych przełączników, ale cóż – takie czasy. Kolejny plus to jakość wykończenia. Szczególnie jeśli macie do czynienia z bogatszym wariantem wyposażeniowym, poczujecie się jak w prawdziwej klasie premium. Miejsce? Z przodu w Mercedesie klasy C miejsce zajmiecie bez problemów, na kanapie znacznie lepiej czują się dwie osoby niż trzy. Wskazuje na to i ukształtowanie kanapy, i dostępna przestrzeń (szerokość kabiny 1470 mm, odległość siedziska od dachu 955 mm, miejsce na nogi przy normatywnym ustawieniu fotela 740 mm) – przyzwoita, ale daleka od rekordowej dla klasy średniej.

Mercedes klasy C (205) – wersje nadwoziowe

Przygotowano aż cztery nadwozia. Co ciekawe, wśród egzemplarzy wystawionych do sprzedaży dominuje sedan (około 50 proc. ofert, oznaczenie W205), kombi (S205) to tylko około 30 proc. Dużo (kilkanaście proc.) jest aut z nadwoziem coupé (C205), zaś kabriolety (A205) stanowią niewielki ułamek oferty. Nie dziwi spora podaż coupé, bo to naprawdę ładnie narysowana linia, za to może zaskakiwać spory udział sedanów – mają mniej funkcjonalny przedział bagażowy, rodzinom zdecydowanie polecamy kombi. Ciekawostką jest przedłużony sedan z rozstawem osi dłuższym o 8 cm. Ale prezesi niech się nie nastawiają na zakup – to wersja dostępna tylko w Chinach, gdzie zresztą Mercedes klasy C sprzedaje się znakomicie.

Warto też zauważyć, że model ma kilka "twarzy". Podstawowe wersje uzupełnione są sportowymi (Avantgarde) – obydwa z trójramienną gwiazdą umieszczoną na wlocie powietrza (jak na pierwszym zdjęciu w galerii), oraz elegancką Exclusive – z klasyczną osłoną chłodnicy i gwiazdą na masce.

Mercedes klasy C (205) – technika

Oczywiście, za wygodą podróżowania i własnościami silników stoi solidna technika. Mercedes w klasie C nie oszczędzał na nowoczesnych rozwiązaniach. Nadwozie to prawdziwy high-tech wykorzystujący aluminium i stal. Dzięki temu mimo powiększonych gabarytów i bogatszego wyposażenia udało się wyraźnie zredukować masę w porównaniu z poprzednikiem – nawet o około 100 kg. Inna sprawa, że niektóre oszczędności są dyskusyjne, bo większość wersji ma "niepoważny" zbiornik paliwa o pojemności 41 l (większy znalazł się na liście opcji). Jako że auta ważone są z wypełnionym co najmniej w 90 proc. zbiornikiem, już mamy kilkanaście kilogramów "zysku"…

Niska masa jest ważna, bo Mercedes zaplanował "odchudzenie" palety silników. Nie chodzi przy tym o liczbę wersji czy dostępne moce, lecz raczej o pojemności. Podstawowe diesle i benzyniaki początkowo miały tylko 1,6 l! Mało? Może i nie robi wrażenia, ale z drugiej strony jako podstawowy napęd takie silniki okazują się wystarczające. Cieszyły się nawet całkiem sporym uznaniem kupujących – diesel 1.6 (konstrukcja Renault!) jest zdecydowanie najpopularniejszą jednostką wysokoprężną w ogłoszeniach, na szczęście klienci sięgali głównie po mocniejszą, 136-konną odmianę 200 d (była też 116-konna 180 d).

Bazowe benzyniaki 1.6 też łatwo spotkać w ogłoszeniach, ale więcej jest dwulitrówek. Popularność małych jednostek nie dziwi – jedno z aut testowanych przed laty jako nowe to kombi 1.6 (benzynowe) z kilkoma dodatkami, takimi jak pakiet AMG czy szyberdach i sztuczna skóra. Rachunek? 275 tys. zł za kombi 1.6! Na czymś więc klienci – nawet w salonie Mercedesa – chcieli zaoszczędzić… Jednak silniki 1.6 (zarówno benzynowe, jak i diesle) w spokojnej jeździe sprawują się wystarczająco dobrze. Oczywiście, o dynamicznej jeździe nie ma mowy, ale nie każdy start spod świateł traktuje jak początek wyścigu. Benzyniak w mieście bez kłopotu zmieści się ze spalaniem w 10 l/100 km.

To oczywiście tylko początek palety. Wśród benzyniaków najpopularniejsze były wersje 2.0. Dla amatorów lepszych osiągów przewidziano 3.0 V6 – odmianę „cywilną” oraz w wersjach Mercedes-AMG. Są też 4-litrówki, zarezerwowane dla usportowionych modeli.

W początkowym okresie produkcji obok diesla 1.6 stosowano też 2.1. To znana jednostka. Może trochę przeszkadzać jej hałas (zwłaszcza po zimnym rozruchu), ale ma świetną dynamikę i niezłą oszczędność – bez problemów zmieści się w średniej 7 l/100 km nawet w dobrze wyposażonym aucie z napędem 4x4. W ofercie znalazły się też hybrydy (patrz informacje w galerii). Ciekawostką ekoodmian jest inteligentne sterowanie ładowaniem i wykorzystaniem prądu z użyciem… nawigacji. System wie, że np. za kilometr będzie zjazd z górki, więc specjalnie „opróżnia” baterię, żeby ta mogła przyjąć więcej prądu. Sporo zmieniło się podczas liftingu w 2018 r. i tuż po nim – wymieniono całkowicie diesle (debiut wersji 2.0 i zmienionej 1.6), usprawniono benzyniaki (m.in. pojawiły się odmiany o pojemności 1,5 l) oraz dodano hybrydę plug-in z dieslem.

Mercedes klasy C (205) – czy jest awaryjny?

Mercedes klasy C jest w stanie spełnić chyba wszystkie oczekiwania. Ale pozostaje bodaj najważniejsze pytanie: jak jest z trwałością? Zwróciliśmy się z nim do Zbigniewa Brolera, od wielu lat naprawiającego w Warszawie Mercedesy. Oto, co nam powiedział: Zadbana klasa C typoszeregu 205 to samochód bardzo udany i… ładny. Coupé nazwałbym nawet „pomniejszoną” klasą S. Jeśli zaś chodzi o usterki, to nie jest na pewno źle, ale kilka typowych wpadek można wymienić. Na pewno należą do nich radary, które dość szybko łapią wilgoć. Diesel 2.1 zmaga się ze zużyciem rozrządu, zaś dwulitrowe benzyniaki z początku produkcji miały problem (może nie nagminny, ale jednak) z zacieraniem się. Poza tym elektronika to poprawiona wersja instalacji z poprzednika. Regularnie serwisowane samochody jeżdżą bez większych kłopotów.

O problemach z silnikami 2.0 i 2.1 przeczytacie w galerii (rozrząd w 2.1 potrafi zastrajkować już po przebiegu 70 tys. km). Co jeszcze może się zdarzyć? Diesle 1.6 Renault mają nie najgorszą opinię – również w serwisach obsługujących Mercedesy. Silnik, który je zastąpił (już produkcji niemieckiej), w początkowym okresie miał kłopoty z hałasującym układem rozrządu i nierównymi wolnymi obrotami – problemem okazało się nadmierne zużycie popychaczy krzywek, spowodowane wadliwym materiałem. Wymienić trzeba krzywki i popychacze hydrauliczne. W silnikach benzynowych R4 mogą pojawić się też wycieki oleju na przewodach olejowych turbosprężarki, ale dotyczą one małej grupy pojazdów (akcja naprawcza). Większe jednostki benzynowe, jak 3.0 i 4.0, nie są już tak popularne, ale też nie słychać o typowych usterkach.

Skrzynie manualne (niezbyt często spotykane) nie sprawiają kłopotów, podobnie jest z dopracowanymi przekładniami automatycznymi 7G Tronic (7-biegowe). Znacznie częściej problemy pojawiały się w nowszych skrzyniach, z 9 przełożeniami (szczególnie w wersji z napędem 4x4), które zaczęły wypierać stary wariant w połowie 2016 r. Jak podkreśla nasz rozmówca, warunkiem bezproblemowej jazdy automatem jest jednak regularna dynamiczna wymiana oleju. Taka operacja kosztuje około 1200 zł. Niestety, czasem osad zgromadzony w przekładni hydrokinetycznej prowadzi do zatarcia modułu sterującego hydrauliką, ale i tak warto przeprowadzać wymianę oleju.

Przed zakupem warto też skontrolować działanie elektroniki. Oprócz wspomnianych już problemów z radarami nawet w zadbanych (niepopowodziowych) autach mogą pojawiać się inne kłopoty: nieprawidłowe działanie układu Pre Safe, niedziałające szyby drzwi, świecąca się kontrolka ciśnienia w kołach, brak wskazań temperatury zewnętrznej. Często zaradzić im można przez aktualizację oprogramowania. Nie trzeba przy tym jechać do ASO, warsztaty niezależne (ale tylko te wyspecjalizowane w obsłudze Mercedesów) również mogą dokonać aktualizacji – kontrola modułów w całym aucie to koszt około 600 zł. W klasie C nie ma kłopotów z korozją, zawieszenie (również pneumatyczne) też nie sprawia wielu problemów.

Mercedes klasy C (205) – dane techniczne:

Silniki benzynowe przeważają w ogłoszeniach. Wszystkie mają wtrysk bezpośredni, nikt nie montuje LPG.

Mercedes klasy C silnik 1.6 C 160: Wariant podstawowy, przed liftingiem dość często spotykany. Należy do tej samej rodziny, co 2.0. Regulacja faz rozrządu z przedmuchiwaniem zimnego powietrza do spalin. 2.0 C250: popularny na rynku wtórnym. To typoszereg M274. Całkowicie aluminiowy, kompaktowo zbudowany silnik. Ciśnienie paliwa to 200 barów. Skomplikowany (wydajny) układ chłodzenia.

Mercedes klasy C silnik 2.0 C 300: nowa rodzina M264. Pod względem technicznym silnik zbliżony do wersji 1.5, która zadebiutowała w tym samym czasie. Silnik wspomagany instalacją 48 V i elektrykiem 14 KM. Odmiany 3.0 V6 to wersja "cywilna" lub AMG. Cylindry przygotowane są powłoką Nanoslide. Silnik ma kąt rozwidlenia 60°. Wszystkie warianty klasy C 3.0 występują jako 4Matic. 4.0 V8: to nowa jednostka z dwiema turbinami. Za zasilanie odpowiada 3. generacja bezpośredniego, strumieniowego wtrysku paliwa z piezoelektrycznymi wtryskiwaczami.

Dane techniczne – diesle:

Bardzo popularne są silniki 1.6 Renault (do 2018 r.). Jednostka ta (kod Mercedesa OM626; Renault: R9M) produkowana była w zakładzie Renault. Mercedes dokładał swój kompresor klimatyzacji, koło dwumasowe i sterownik. 2.0 220 d to nowa linia Mercedesa – nowoczesna i sprawna. Ma niski stopień sprężania (15,5), aluminiowy kadłub (z wykończeniem cylindrów Nanoslide) i głowicę, stalowe tłoki. Wałki wyrównoważające, ciśnienie wtrysku 2700 barów!

Mercedes klasy C silnik 2.1 200 d – słabsze wersje 2.1. Odmiana 136-konna (stosowana równolegle z silnikiem 1.6 o takiej samej mocy) napędza klasę C 200 d, z kolei 163-konna – wariant BlueEfficiency. Silniki 2.1 d mają skomplikowany napęd rozrządu – łańcuch jest dość krótki, ale współpracuje z licznymi kołami zębatymi, napędzającymi pompę paliwa oraz wałki wyrównoważające (trzeba kontrolować ich ustawienie). Hybrydy: 2.1 300 h - "klasyczna", 2.0 300 de – już plug-in.

Mercedes klasy C (205) – eksploatacja, serwis, przeglądy:

Mercedes klasy C (205) – naszym zdaniem:

Dobre samochody nie są tanie – te z pewną historią, ciekawym wyposażeniem, bezwypadkowe często wymagają wydania nawet 70-80 tys. zł. Ale… warto, bo Mercedes klasy C naprawdę ma wiele do zaoferowania. Komfort jazdy, prowadzenie, dynamika, styl – to wszystko ogromne plusy modelu. Trwałość? Mercedes klasy C nie jest może wzorem, ale też z pewnością nie atakuje użytkownika niezliczonymi usterkami. Oczywiście, trzeba brać pod uwagę, że na rynku nie brakuje egzemplarzy po wypadkach, zalaniach itp., które pogarszają opinię o tym modelu i mogą być bardzo kosztowne w naprawie.