Duży i tani, ale z kilkoma wadami: Ford Mondeo III (2007-14)

Realny czas potrzebny na osiągnięcie 100 km/h to 10,3 s, co również okazuje się niezłym wynikiem. Zadowalająca jest też kultura pracy. A wady? Główny zarzut to trochę za niska moc w dolnym zakresie obrotów – ruszanie wymaga zdecydowanego nacisku na pedał gazu.

Warianty 2.2 są rzadkością w ogłoszeniach. Ich dynamika nie poprawia się aż tak mocno, za to średnie spalanie rośnie do 7,5 l/100 km.

Ford na dobre rozprawił się z problemem korozji, czego Mondeo III jest dobrym przykładem. Nieźle wypadają też diesle 2.0

Co ważne, większość wersji korzysta z 6-biegowych przekładni, bez kłopotów znajdziecie też egzemplarze z „automatami” (również dwusprzęgłowymi).

Warto wspomnieć o ciekawej wersji bazującej na 115-konnej jednostce 2.0 TDCi – to ECOnetic z zestawem rozwiązań zmniejszających spalanie (według producenta spadło z 5,9 l do 5,2 l/100 km).

Podstawowe wolnossące benzyniaki (1.6, 2.0) mają prostą konstrukcję. Nie należy spodziewać się po nich ani dobrej dynamiki (szczególnie 1.6), ani oszczędności. Większy z nich był również dostępny w wersji na biopaliwa (Flexifuel), ale rzadko występuje w ogłoszeniach. Pod względem spalania silniki te nie wypadają jednak tak źle, jak największe: 2.3, łączona z przekładnią automatyczną, oraz 2.5 z doładowaniem (R5, z rodziny Volvo).

W obu przypadkach spalanie w mieście bez kłopotu przekracza 15 l/100 km, choć trzeba przyznać, że silniki mają ciekawy charakter. Wersja 2.3 dodaje Mondeo luksusu, zaś 2.5 – sportowego ducha. Oba motory są jednak rzadko spotykane.

Ciekawiej prezentuje się paleta benzyniaków po liftingu. 1.6 został lekko zmodyfikowany, zaś najmocniejsze warianty zastąpiono doładowanymi EcoBoostami 1.6 i 2.0. Nowe motory również nie cieszyły się szczególną popularnością (w salonach były drogie), ale w udany sposób łączą dobre osiągi z rozsądnym spalaniem.

Jak prezentuje się nadwozie? Ładnie wygląda (bez ekstrawagancji, za to estetycznie), do tego ma liczne zalety użytkowe. Podstawowa sprawa to duża ilość miejsca.

Szerokość kokpitu, swoboda na fotelach, przestrzeń na nogi z tyłu – w tych kategoriach auto jest naprawdę mocne. Minus to nieco ograniczona przestrzeń na wysokości głów pasażerów siedzących z tyłu w sedanie – nie można powiedzieć, że jest ciasno, ale wysokie osoby będą czuły dyskomfort.

Na pochwałę zasługują wygodne fotele oraz kanapa. Niektórzy kierowcy podkreślają, że boczne wyprofilowanie jest nawet zbyt duże, przez co cierpią obrzeża pleców – przed zakupem lepiej się przymierzyć do foteli. Na tle konkurentów jedynie przeciętnie wypada wygłuszenie.

Obsługa nowoczesnych aut klasy średniej może okazać się dość droga. Mondeo nie jest tu wyjątkiem

Różnie też jest oceniana tablica rozdzielcza – materiały raczej spełnią oczekiwania, ale wskaźniki (np. obrotomierz) są trochę przekombinowane.

Pod względem użytkowym najlepiej sprawdza się bardzo popularne kombi, nieźle wypada również odmiana 5-drzwiowa. Sedan nie będzie dobrym wyborem dla rodziny – ma wąski otwór załadunkowy i ciasną lukę pomiędzy bagażnikiem a wnętrzem.

Właściwie jedyny minus Forda Mondeo III to sposób składania kanapy: najpierw trzeba podnieść siedzisko, następnie położyć oparcie. Efektem tego (poza zbędnymi ruchami) jest ograniczona długość przedziału ładunkowego. W kombi maksymalnie ma on 1,77 m, podczas gdy np. w Lagunie III – 1,95 m.

Wyposażenie Mondeo w dużym stopniu zależy od wybranego wariantu – zdarzają się auta z klimatyzacją sterowaną manualnie, ze stalowymi felgami, tylnymi szybami na korbkę.

Nie brak jednak egzemplarzy, w których znalazły się: elegancka tapicerka z alcantary, fabryczna nawigacja, reflektory z doświetlaniem zakrętów, biksenony, aktywny tempomat i wiele innych. Szczególnie dużo systemów wspomagających kierowcę wprowadzono w ramach liftingu w 2010 r.

Znakiem rozpoznawczym Forda jest dobrze dopracowane zawieszenie. Dotyczy to także Mondeo, choć zwolennicy komfortu powinni zwrócić uwagę na profil opon (podstawowe mają 16 cali średnicy, ale w opcji oferowano nawet „dziewiętnastki”) oraz wyposażenie – do większości wersji można było dokupić pakiet sportowy, który seryjnie montowano w Titanium S.

Najlepsze rozwiązanie to podwozie z regulowaną charakterystyką (IVDC), pozwalającą wybrać tryb pracy: Comfort, Normal lub Sport. Dużym atutem jest ponadto precyzja działania układu kierowniczego.

Mondeo nie ustrzegło się jednak kłopotów. Karoseria nie ma problemów z korozją, ale jej ślady pojawiają się na niektórych elementach – potrafi np. zablokować linkę od maski (patrz ramka na s. 49). Rdzę spotyka się też na śrubach do regulacji zawieszenia tylnego (nieruszane przez kilka lat mogą wymagać cięcia).

Ogólnie jednak zabezpieczenie przed korozją jest zadowalające. W nadwoziu warto zwrócić uwagę na tapicerkę pod nogami pasażera – tam może się gromadzić woda. Powód? Odgięta osłona termiczna w podwoziu (blokuje wypływ wody z klimatyzacji) lub w spadającym wężyku odprowadzającym wodę (serwisy mają instrukcję wklejenia).

W podwoziu najwięcej kłopotów wiąże się z tulejami tylnych wahaczy, drążkami kierowniczymi i biciem hamulców. Inne problemy (znacznie mniej dokuczliwe) to zużyty mały wahacz prowadzący z tyłu oraz łożyska kolumn resorujących (auta z początku produkcji) powodujące, że kierownica szarpała i obracała się skokowo. Drobne usterki to zakleszczona automatyczna żaluzja przed chłodnicą (w okresie zimowym).

Benzyniaki, jeśli pominąć konieczność czyszczenia przepustnicy w 2.0 (objawy to słabe odpalanie na zimnym silniku), są w zasadzie bezproblemowe. W przypadku diesli 1.8 trzeba liczyć się ze zużyciem koła dwumasowego. Dobrze wypada za to dwulitrówka.

Koła dwumasowe, wtryskiwacze czy turbina nie sprawiają w tym przypadku kłopotów. Czasem uszkodzi się przepustnica (zostaje w pozycji otwartej, objawy to gaśnięcie po uruchomieniu) i wtedy trzeba ją wymienić (w ASO: 1800 zł). Paląca się kontrolka silnika może oznaczać problem z wiązką elektryczną w okolicy nadkola. Większość aut miała filtr DPF. Przewody od czujników wystają pod podwoziem i można je uszkodzić, np. gdy wyjeżdża się z garażu. W autach jeżdżących głównie w mieście czasem trzeba w serwisie wypalić filtr.

Ford Mondeo - Nasza ocena

Ciekawa oferta, ale nie liczcie na niskie koszty.

Pod względem walorów użytkowych Mondeo wiele nie zarzucimy – ma naprawdę dobre nadwozie, zaś paleta dostępnych wersji pozwala wybrać pasującą do oczekiwań. Jakość samochodu? Nie jest zła, ale usterki nie są mu obce!

Ford Mondeo - To nam się podoba:

Bardzo obszerne, wygodne nadwozie, szeroka paleta dostępnych wersji, dobre prowadzenie, trwałe diesle 2.0 TDCi.

Ford Mondeo - To nam się nie podoba:

Mondeo nie jest wolne od awarii, usunięcie niektórych może być zaskakująco drogie, dużo wyeksploatowanych aut.

*dane dla wersji 2.0 – benzynowej i diesla; **olej przeznaczony do diesli z filtrami cząstek stałych; ***w dieslach z automatyczną skrzynią z początku produkcji (do czerwca 2008 r.) wymiana paska rozrządu co 100 tys. km lub 5 lat.

*zamienniki o przyzwoitej jakości (auta sprzed liftingu); **dane dla wersji 2.0 – benzynowej i diesla.