Mercedes w nowym świetle

A mimo to gwiazda świeci blaskiem, jakiego już od dawna nie widzieliśmy. Zresztą klasa C sprzedaje się świetnie i jest bardzo ważnym modelem w ofercie producenta ze Stuttgartu.

Mercedes Klasy C - hałasuje na zimno

Ale nasz egzemplarz nie zawsze świecił tak jasnym blaskiem. Niewiele było go zwłaszcza z rana, gdy po przekręceniu kluczyka i uruchomieniu silnika do naszych uszu dochodziło zaskakująco nieprzyjemne klekotanie. "Startuje jak jakaś zdezelowana taksówka" czy też "Taki rozruch nie przystoi nie tylko Mercedesowi. Przecież mamy XXI wiek!" – dziennik testowy potwierdza problem. Nieprzyjemny dźwięk znikał na szczęście już po przejechaniu pierwszych kilku kilometrów.

204-konny diesel 2.1 ma dwie turbiny i gdy już złapie temperaturę, zbiera same pochwały. 500 Nm maksymalnego momentu jest dostępnych w szerokim zakresie obrotów, a o dobrą trakcję dba napęd na obie osie. Może i dobrze, bo rozpędzenie 1,8 t masy wymaga nieco czasu i wysiłku.

Ze swojego zadania dobrze wywiązywała się siedmiobiegowa automatyczna przekładnia, choć niektórzy testujący narzekali, że podczas dynamicznej jazdy brakowało jej przełożeń. Dobra wiadomość jest taka, że w międzyczasie Mercedes wprowadził do klasy C 9-biegowy „automat”, a w ramach modernizacji zapowiedzianej na 2018 r. miejsce diesla 2.1 zastąpi znana już z nowej klasy E 2-litrówka w dwóch wersjach mocy: 150, a także 194 KM.

Żeby nie było – to z naszej strony takie trochę czepianie się detali. Bo, ogólnie rzecz biorąc, tandem skrzynia/silnik spisywał się przez cały czas testu niemal bez zarzutu. Pochwały sypały się zwłaszcza po powrocie z dalszych tras: "Idealny samochód na długie wojaże." Zresztą, tak na marginesie, akurat w przypadku tego testu dziennik pokładowy szybko zmienił się w tomik... poezji miłosnej. Mało który „maratończyk” testowany w ostatnim czasie zebrał aż tyle pochwał.

Mercedes Klasy C - komfort, rozsądne spalanie i pewne prowadzenie

Jeden z redaktorów zwrócił uwagę, że nasza klasa C ma w sobie geny Mercedesów z dawnych lat. Sprężyste, wygodne fotele z szerokim zakresem regulacji, akustyczne szyby, świetnie izolujące szumy wiatru, idealnie działająca klimatyzacja. Zawieszenie? Tu będzie – uwaga, trochę niecodzienny – cytat z dziennika pokładowego: "Układ jezdny jest przyjemny jak pianka cukrowa, bo tak wspaniale filtruje wszystkie nierówności."

A skoro jesteśmy już przy cytatach, to idźmy dalej: "Klasa C odnajduje się w każdej sytuacji, nie bije od niej przesadny przepych, rzadko kiedy pokazuje swoje denerwujące oblicze. Właśnie tego oczekuję od auta marki Mercedes."

Mercedes Klasy C - niedokładna nawigacja

No właśnie, jeśli już coś nas w tym utalentowanym długodystansowcu denerwowało, to były to raczej kwestie związane z układem multimedialnym i nawigacją (niektórzy testujący mało pieszczotliwie przezwali ją „przeszkadzaczem”). Narzekano niemal na wszystko: od wolnego i mało intuicyjnego parowania telefonów za pomocą systemu Bluetooth, przez wymagające długiego przyzwyczajenia nawigowanie po menu – zanim da się po nim poruszać bez odrywania uwagi od drogi, mija naprawdę dużo czasu – aż po niemal archaiczny widok map w nawigacji.

Co gorsza, system lubił nas skierować prosto w korek, bo albo rozpoznawał zator zbyt późno, albo... wcale. Bywało jednak też i tak, że nawigacja informowała nas o korku, którego nie było. Naprawdę trudno za nią trafić. Co ciekawe, obecnie sprzedawane egzemplarze otrzymały już nieco nowocześniejszy wygląd map. Przynajmniej tyle.

Innym irytującym detalem był system rozpoznawania znaków, który zaskakująco często się gubił. Jego skuteczność oceniamy na maksymalnie 70 proc. Bardzo polubiliśmy się za to z aktywnym tempomatem, który nawet przy prędkościach do 200 km/h na niemieckiej autostradzie bardzo płynnie regulował odstęp do poprzedzającego pojazdu, a w korku potrafił prowadzić klasę C autonomicznie. "Nieodzowny element podczas podróżowania w trasie" czy "Naprawdę przydatny, a także dający poczucie bezpieczeństwa" – dziennik testowy to potwierdza.

Mercedes Klasy C - problemy? Nie tym razem!

No dobrze, może pora na jakieś wady testowego Mercedesa? Sęk w tym, że rubrykę „Awarie” możemy sobie tym razem odpuścić. Bo mimo że klasa C była naszpikowana najnowocześniejszą techniką niemal po sam dach, to w trakcie trwania testu w zasadzie nic poważnego się nie wydarzyło. Tylko raz, i to w trakcie podróży do Stuttgartu na końcowy demontaż, samochód zaskoczył nas komunikatem o błędzie układu utrzymania pasa ruchu. Nie było już czasu na szukanie przyczyn usterki, więc ze świecącą się kontrolką klasa C stawiła się na demontaż. W jego trakcie ustalono, że przyczyną usterki był uszkodzony czujnik, co kosztowało naszego „maratończyka” 3 punkty karne w klasyfikacji końcowej.

Końcowy demontaż nie wykazał w zasadzie żadnych uchybień. Po złożeniu wszystkiego do kupy nasz pacjent został wypisany do domu w stanie idealnym, na dodatek mechanicy wróżyli – na podstawie dotychczasowego zużycia – bardzo długie i, co ważne, bezproblemowe życie. Co nas jednak najbardziej pozytywnie zaskoczyło, to jakość materiałów, a także wykonania wnętrza. Po 100 tys. km i 663 dniach ciężkiej służby większość materiałów wyglądała tak, jakby dopiero co opuściła fabrykę. Fotele zachowały sprężystość, dywaniki – świeżość. Nie ma w zasadzie żadnych zadrapań, nic nie stuka ani nie trzeszczy.

Mercedes Klasy C - cena zrobiła swoje?

Oczywiście, wobec tak wysokiej ceny zakupu można się było tego spodziewać, ale... zdarzało się też i tak, że teoretycznie drogi samochód trzeszczał po 100 tys. km jak stary tapczan. Wychodzi więc na to, że taka gwiazda na masce może być ciężarem, ale też – jak w tym wypadku – obietnicą naprawdę wysokiej jakości.

Mercedes C250 d 4Matic T - pomiary testowe:

Wyniki pomiarów na początku i pod koniec testu były bardzo podobne

Mercedes C250 d 4Matic T - dane techniczne:

Mercedes C250 d 4Matic T - koszty:

Naszym zdaniem: Mercedes klasy C zdał egzamin dojrzałości

Do tego testu podchodziliśmy z pewnymi obawami, bo choć owszem, niedawno testowany Mercedes klasy V wypadł bardzo dobrze, to jednak z trwałością aut z gwiazdą na grillu w ostatnich latach bywało nie najlepiej. Nasze obawy okazały się nieuzasadnione. Samochód spisał się świetnie i był zawsze gotowy do jazdy. Po zimnym rozruchu silnik zbyt głośno pracował, ale gdy „łapał” temperaturę, podróżowało się już przyjemnie. Na mały minus nasza klasa C zapracowała z powodu drobnego problemu z elektroniką i przeciętnie działającego systemu multimedialnego.