Toyota Tundra to duży pick-up produkowany przez japoński koncern, głównie na północnoamerykański rynek. Auto zaprezentowano w 1999 roku, a jego 5-drzwiowa odmiana SUV była produkowana pod nazwą Sequoia. Tundra jest następcą modelu T100.
Był to pierwszy tego typu samochód z silnikiem V8 (który Amerykanie ubóstwiają) który nie pochodził z USA. Technicznie auto było spokrewnione zarówno ze swoim poprzednikiem jak i z mniejszą Tacomą.
Jeszcze przed produkcją auta, wybuchło wokół niego zamieszanie, ponieważ prototypowy model nosił nazwę T150, co nie spodobało się Fordowi ze względu na bliskie podobieństwo nazwy do ich flagowego pick-upa F150. Tym samym Toyota musiała zmienić nazwę na Tundra, jednak odbiła piłeczkę zarzucając Fordowi nazwanie jednego z modeli ich koncernu tym samym skrótem, co model należący do japońskiego koncernu.
Tundra miała znakomite warunki do tego, by poważnie zagrozić liderowi segmentu – Fordowi, jednak nadwozie, na tle konkurencji, wydawało się najmniej dojrzałe. Pick-up Toyoty mógł występować zarówno w wersji 2- (pojedyncza kabina) jak i 4-drzwiowej (podwójna kabina), choć ta druga odmiana pojawiła się dopiero w 2004 roku. Podstawowym silnikiem była 3,4-litrowa V6-ka generująca 190 KM, która mogła zostać podrasowana przez TRD (Toyota Racing Development) m.in. poprzez dodanie kompresora. Wtedy motor osiągał 260 KM. Większym silnikiem, była 4,7-litrowa V8-ka rozwijająca 245 KM (271 KM od 2005 roku), która w wersji z kompresorem generowała 300 KM. W 2005 roku wprowadzono nowy, 4-litrowy silnik V6 o mocy 236 KM. Do wyboru była skrzynia manualna o 5 lub 6 przełożeniach oraz 4- lub 5-stopniowy automat.
W 2006 roku pojawiła się II generacja Tundry. Auto było wyraźnie większe i bardziej „dojrzałe” od swojego poprzednika. Auto było dostępne w 3 różnych długościach, 4 rozstawach osi i 3 wersjach nadwoziowych. Dzięki dopracowaniu wielu szczegółów, auto zaczęło coraz bardziej zagrażać „nadwornym” wołom roboczym takim jak Chevrolet Silverado czy Ford F-150. Ważną kwestią, w której „Japończyk” przegrywał, była dosyć wysoka cena. W 2010 roku przeprowadzono drobny lifting, który objął m.in. zmianę grilla i tylnych świateł.
Pod maską znalazły się benzynowe jednostki 4.0 V6 (236 KM), 4,7 V8 (271 KM) oraz 5,7 V8 (381 KM). Wśród skrzyń biegów pojawiła się 6-stopniowa przekładnia automatyczna, a moc przenoszona jest na tylną lub obie osie.
W 2013 roku zaprezentowano kolejną generację Tundry, a jej produkcja rozpoczęła się rok później. Widać po nim wiele cech wspólnych z drugą odsłoną, jednak auto stało się jeszcze bardziej „twarde” i „męskie”. Wysoko poprowadzona linia maski i sporych rozmiarów atrapa chłodnicy budzą respekt. Pod maską pozostały silniki znane z poprzedniej generacji, jednak 4- i 4,7-litrowe jednostki rozwijają kolejno 278 i 310 KM.
Głównymi rywalami Toyoty Tundry są m.in. Ford serii F, Chevrolet Silverado oraz Nissan Titan.