GAZ Wołga

GAZ Wołga to radziecki samochód osobowy klasy średniej. Popularna Wołga, znana była w PRLu jako straszak, bowiem gdy często takimi pojazdami poruszali się członkowie partii, nieoznakowani milicjanci oraz SB - koniecznie auto musiało być czarne. Poza PRL, w ZSRR pojazd ten również służył na szeroką skalę członkom partii komunistycznych czy służbom mundurowym.

Wołgą, określa się rodzinę aut, która swój początek ma w 1956 roku, a jej pierwszym modelem był GAZ-21, początkowo nazywany M-21 Wołga. Pojazd miał być następcą dla nieco przestarzałej już Pobiedy. Co ciekawe, kiedy w ZSRR wycofywano Pobiedę, pierwowzór Warszawy M-20 i wprowadzano nowy model, Warszawa dopiero przechodziła swoje pierwsze modyfikacje i w sprzedaży była jeszcze przez następne 17 lat.

M-21 występowała jedynie jako 4-drzwiowy sedan, ale w 1962 roku pojawiło się także kombi - M-22. Mimo nowego nadwozia, zachowano ten sam rozstaw osi. Karoseria jednak była obszerniejsza, mimo iż na pierwszy rzut oka Pobieda wydaje się być większa. Wraz z nadwoziem, zwiększyła się także ilość miejsca wewnątrz oraz bagażnik. Z tyłu zastosowano nowy most, a pod maską pracował górnozaworowy silnik benzynowy 4-cylindrowy 2.4 generujący 70, a w wersji eksportowej - 80 KM.

Nowością, obok przekładnia manualnej. była 3-biegowa skrzynia automatyczna. I to ona m.in. była jednym z powodów, dla której opóźniono produkcję seryjną gotowego modelu. Pierwsze sztuki Wołg wyjeżdżały z fabryki z uboższym niż zakładanym wyposażeniem, ze starym, dolnozaworowym silnikiem, jednak co ciekawe, przez prostszą konstrukcję montowano je potem z przeznaczeniem na taksówki. ZSRR przy projektowaniu Wołgi, wspomagała się nieco na zakupionym wcześniej Fordzie Mainline, który posłużył im głównie jako wzór auta z przekładnią automatyczną. Niestety to „unowocześnienie” nie sprawdziło się - niewiele osób decydowało się na tę skrzynię, a dodatkowo bardzo wąskie grono specjalistów potrafiło ją serwisować.

W 1959 roku przeprowadzono pierwszy facelifting. Zmieniono pas przedni, tylne światła, dodano spryskiwacze przedniej szyby, natomiast deska rozdzielcza doczekała się obicia materiałem. Mimo iż pracowano już nad nowym modelem który miałby zastąpić GAZa M21, postanowiono przeprowadzić drugi lifting aby podtrzymać sprzedaż pierwszej Wołgi. Co ciekawe, była to najpopularniejsza i najliczniejsza (nieco ponad 450 tyś. wraz z modelem M-22, przy liczbach ok 35 000 1. wydania i 140 000 sztuk po pierwszym liftingu) odmiana pierwszej Wołgi.

Kolejny raz przeprojektowano przednią część nadwozia, głównie atrapę chłodnicy. Dodatkowo zdjęto charakterystycznego jelenia z maski - symbol marki oraz miasta w którym był produkowany samochód - Gorki. Dodatkowo wymieniono przednie oraz tylne świata, a na przednich błotnikach pojawił się charakterystyczny napis „Wołga” pisany cyrylicą. Wnętrze także poddano restylingowi. Silniki zyskały po 5 KM, zarówno te kierowany na rynek rodzimy, jak i wersji eksportowe.

Jedną z ciekawszych wersji był GAZ-23. Auto zostało stworzone specjalnie z myślą o KGB - pod maską drzemał aż 5,5-litrowy silnik V8 o mocy 195 KM! Mimo tak dużej mocy, auto przyspieszało do „setki” w… 17 sekund, jednak w porównaniu z 70-konną Wołgą był to czas o… połowę szybszy. Zarówno silnik, jak i cały układ przeniesienia napędu zapożyczono z GAZa-13 Czajki. Dla lepszego kamuflażu, z zewnątrz pojazd nie wyróżniał się niczym szczególnym. Łącznie powstało ok. 600 egzemplarzy.

Mimo iż model M-21 produkowany był do 1970 roku, jego następca pojawił się już 3 lata wcześniej. Sedan miał oznaczenie GAZ 24-01, natomiast 7-osobowe kombi - GAZ 24-02. Podobnie jak wcześniej, Wołgę M-24 można było najczęściej spotkać w roli taksówki, radiowozu lub nieoznakowanego auta tajnych służb. Mimo tej samej szerokości, nadwozie GAZa M-24 było aż o 13 cm niższe, przez co sprawiało wrażenie zgrabniejszego i bardziej opływowego. Dla zapewnienia lepszego prowadzenie, zwiększono rozstaw kół, a powiększony o 10 cm rozstaw osi zwiększył komfort pasażerów i pojemność bagażnika. W fazie projektowej, planowano wyposażyć M-24 w silniki 4-, 6- a także 8-cylindrowe. Ostatecznie zdecydowano się jedynie na pierwsze i ostatnie wersji, z czego V8-ki, podobnie jak wcześniej, niedostępne były dla klientów indywidualnych.

Mniejsza jednostka miała pojemność 2,4 litra i generowała 85 KM. Jeśli chodzi o V8-kę, była to ta sama jednostka co w M-21. W przypadku silnika 4-cylindrowego, zrezygnowano z przekładni automatycznej, a silnik łączono wyłącznie z 4-stopniowym „manualem”. W 1977 roku przeprowadzono lifting, który zaowocował m.in. wydłużeniem karoserii przez zmianę zderzaków. Silnik został jednocześnie wzmocniony do 95 KM. W 1985 roku zakończono produkcję GAZa M-24 Wołgi, a jego następcą został model 24-10 Wołga.