Alfa Romao Spider VI generacji (seria 939) zadebiutował w 2006 r. Dwumiejscowy roadster otrzymał tę samą płytę podłogową, co 3-drzwiowa Alfa Brera. Takie same są także: układ jezdny, silniki oraz konsola centralna.
Alfa Romeo Spider nie jest autem dla szukających komfortu, choć podróżuje się na obszernych fotelach, zapewniających solidne podparcie boczne. Generalnie jednak w Alfie Romeo Spider jest ciasno (mnóstwo miejsca zabierają potężne drzwi oraz rozbudowany tunel środkowy), a podczas szybkiej jazdy pasażerowie narażeni są na przeciągi (chyba że podniosą szyby i ustawią windszot). Do tego wszystkiego bagażnik ma zaledwie 253 l pojemności, a zawieszenie zestrojono z myślą nie o wygodzie podróżnych, ale o szybkiej jeździe.
Bo też do szukania przyjemności z jazdy samochód ten został stworzony. Alfa Romeo Spider z silnikiem 3.2 JTS (z bezpośrednim wtryskiem benzyny) nie jest może klasowym rekordzistą, ale 260 koni pozwala na wiele – „setkę” na liczniku uzyskamy po 7 s. Najbardziej wymagający mogą szukać wersji z napędem na 4 koła (mechanizm torsen), a wygodni – z 6-biegową skrzynią automatyczną.
Silnik 3.2, zapożyczony zresztą od firmy Holden, to jedyna rozsądna propozycja dla tych, którzy chcieliby jeździć Spiderem napędzanym benzyną. Ma przyzwoitą trwałość i rozsądne spalanie – w zestawieniu z osiągami, bo wydatki na paliwo nie będą oczywiście małe.
Szerokim łukiem radzimy natomiast omijać auta z silnikiem 2.2 JTS. Jednostka ta jest powszechnie uznawana za nieudaną. Ma zbyt słabe – jak na dość ciężki samochód – osiągi, dręczą ją rozmaite awarie osprzętu, a teoretycznie bezobsługowy łańcuchowy napęd rozrządu trzeba wymieniać co ok. 60 tys. km. Na szczęście rozciągnięcie łańcucha nie niesie za sobą strasznych konsekwencji, chyba że ktoś będzie bardzo długo ignorował pomarańczową lampkę nakazującą odstawienie samochodu do serwisu.
Silnik 1.7 (oznaczenie fabryczne 1750TBi), dostępny w schyłkowym okresie produkcji auta, nie zdobył dużej popularności, a opinie na temat jego trwałości są podzielone.
Bezpieczny wybór to auta wyposażone w jednego z dwóch turbodiesli JTDM (z bezpośrednim wtryskiem typu common rail), o pojemności 2,0 i 2,4 litra. Są dość dynamiczne (oczywiście, ze względu na charakter auta dużo lepszym wyborem będzie ten drugi), oszczędne i niemal bezawaryjne. Jedyną dokuczliwą przypadłością jednostek wysokoprężnych jest zanieczyszczanie się zaworu EGR, skutkujące tym, że przestaje się on domykać. Co ok. 100 tys. km trzeba go wymienić, ale nie jest to wielki wydatek.
Czasem należy również naprawić regulator napięcia (wymiana spalonych diod) w alternatorze. Warto wiedzieć jeszcze o jednym – diesle źle znoszą chiptuning, powoduje on m.in. problemy z filtrem DPF (zatykanie), które nie zdarzają się w autach mających oryginalne oprogramowanie.
Dla chętnych do zakupu Alfy Romeo Spider (i Brery) mamy jeszcze jedną przestrogę – wbrew pozorom takie Alfy są dość często oferowane w wypożyczalniach, przede wszystkim na południu Europy (Cannes, San Remo, Nicea itp.). Handlarze sprowadzają stamtąd samochody po poważnych wypadkach i znacznych przebiegach, które są oczywiście „korygowane”. Starannie sprawdźcie więc historię pojazdu!
