Jaki jest najlepszy samochód używany - japoński, niemiecki, francuski a może włoski? Czy rzeczywiście można jednoznacznie stwierdzić, jakie auto będzie dobrym wyborem? Specyfika każdej marki jest inna, są bardziej i mniej udane modele i jednoznaczna odpowiedź na tak zadane pytanie jest niezwykle trudna. Niewątpliwie głównym czynnikiem wpływającym na decyzję, powinien być stan techniczny konkretnego egzemplarza.
Na temat większości marek od dawna istnieją różne utarte stereotypy. Niemiecka solidność, japońska trwałość, francuska wygoda, czy zjawiskowa linia włoskich samochodów to główne opinie, jakie można usłyszeć w trakcie rozważań na temat samochodów. Oczywiście nic nie dzieje się z przypadku. Pozytywny lub negatywny wizerunek konkretnego produktu, jakim tutaj jest samochód, zazwyczaj buduje się latami. Wszelkiego rodzaju testy drogowe, próby zderzeniowe, rankingi niezawodności, czy wreszcie, a może nawet najważniejsze, opinie samych użytkowników jasno pokazują mocne i słabe strony konkretnych modeli.
Klasę danej marki można ocenić na podstawie badań, ale równie ważna jest sprawa wyglądu, czyli tego jak postrzegamy określony pojazd pod względem stylistycznym. W tym akurat przypadku, pomimo modnej ostatnio unifikacji, czyli coraz większego zacierania różnic i cech charakterystycznych poszczególnych producentów, większość z nich nadal ma swoją odrębną charakterystykę. To jak postrzegamy dany styl, głównie zależy od naszego gustu, a jak wiadomo tutaj ciężko o dyskusję. Każdy nieco inaczej może odbierać założenia estetyczne producenta. Z jednej strony taka różnorodność rozwiązań, to piękna strona motoryzacji, ale z drugiej ciężko na tej podstawie jednoznacznie ocenić które auto jest najlepsze.
Fałszowana rzeczywistość!
Sprawę dodatkowo komplikuje niezdrowa specyfika polskiego rynku pojazdów używanych. Niestety większość samochodów dostępnych w sprzedaży, w dalszym ciągu ma mocno spreparowaną przeszłość. Cofanie liczników, ukrywanie powypadkowej przeszłości czy retusz rzeczywistego zużycia, to cały czas bardzo niechlubna norma. Bezpośredni wpływ na to mają nie tylko sprzedawcy, ale także sami kupujący, którzy bezkrytycznie i często na ślepo wierzą w tzw. „okazje życia”, oferowane przez właścicieli komisów, próbujących sprostać takim wymaganiom rynku i przy tym cokolwiek zarobić. Rezultat tego jest taki, że spora część późniejszych awarii tych aut, niejednokrotnie wynika z ich granicznego wyeksploatowania i niekoniecznie jest skutkiem niskiej trwałości. Taki stan rzeczy dość znacząco może wpłynąć na negatywny, ale tym samym nieprawdziwy wizerunek danego modelu.
Właściwy wybór
Czy można zatem jednoznacznie stwierdzić, która marka będzie najlepsza w przypadku samochodu używanego. Chyba nie do końca, ponieważ wpływ na to ma bardzo wiele czynników. Pomijając już w tym momencie fakt, że duża część koncernów często stosuje dokładnie te same podzespoły, a nawet produkuje bliźniacze wersje samochodów, to wybór auta używanego jest mocno indywidualną sprawą. Oczywiście warto się w tym przypadku posiłkować wszelkimi opiniami, testami czy rankingami dotyczącymi różnych samochodów, jednak podstawą zadowolenia z wyboru, będzie stan techniczny konkretnego egzemplarza. Najczęściej lepszym wyborem okazać się może dużo starszy i nawet gorzej wyposażony pojazd, którego stan techniczny oraz historia będzie co najmniej zadowalający, niż bogato wyposażona, młodsza rynkowa okazja, w rzeczywistości będąca zajeżdżonym wrakiem.
W galerii przedstawiliśmy kilka, naszym zdaniem ciekawszych propozycji, pochodzących od różnych producentów. Niezależnie od tego, jakie logo widnieje na masce tych samochodów, wybór każdego z nich będzie raczej dobrą decyzją
Honda Accord VII (2003 – 2008)
Co prawda Accord nie może poszczycić się popularnością na poziomie swoich niemieckich konkurentów, jednak również jest to jeden z bardziej docenianych samochodów i to nie tylko wśród zwolenników japońskiej motoryzacji. Głównymi powodami renomy są tutaj niezawodność oraz dość dynamiczna stylistyka, nadająca temu autu nieco agresywnego charakteru. Pod tym względem trochę kontrowersji budzi jedynie wersja kombi. Jest ona zdecydowanie bardziej praktyczna, jednak tylna część nadwozia przytłacza wizualnie i często kojarzona jest bardziej z karawanem niż samochodem rodzinnym. Wnętrze Hondy oferuje swoim użytkownikom całkiem imponującą ilość przestrzeni oraz niezłej jakości materiały. Nie najgorsza jest także jakość montażu (spory wpływ miało tutaj przeniesienie produkcji do Japonii), nawet przy sporych przebiegach nie słychać dokuczliwego hałasu plastików. Podczas wyboru silnika nie będziecie mieli wielkiego pola do popisu (dwa benzyniaki i jeden diesel), jednak powinniście być zadowoleni z każdej decyzji. Szczególnie polecamy benzyniaka 2.0 (155 KM), który co prawda w początkowym okresie produkcji miał problemy z wałkami rozrządu czy szarpaniem podczas ruszania, ale ogólnie to bardzo trwała jednostka, nie zużywająca nadmiernych ilości paliwa. Nieco większe spalanie to domena motoru 2.4 (190 KM), który odwdzięcza się za to dużo lepszą dynamiką. Dla oszczędnych przewidziany został za to diesel 2.2, jednak po większych przebiegach może wymagać napraw, które zazwyczaj będą droższe niż w przypadku benzyniaków.
Toyota Auris (2007 – 2014)
Głównym powodem tego że polecamy akurat ten samochód, nie jest może jego stylistyka, bo następca Corolli jest pod tym względem dość nijaki, ale niezawodność i funkcjonalność, które nadal prezentują wysoki poziom. Kwota niecałych trzydziestu tysięcy złotych pozwoli wam na zakup wersji po modernizacji (od 2010 roku), która pod względem jakości wypada nieco lepiej, niż jej starsze odpowiedniki. Jak na swoja klasę Auris oferuje całkiem pojemne wnętrze i spory kufer (354-1335 l). Ergonomiczny kokpit i wiele praktycznych schowków zdecydowanie ułatwia użytkowanie, jednak niektóre elementy (psuje się mechanizm wysuwanych uchwytów na napoje), są dość mało odporne na zużycie. Całkiem nieźle wygląda kwestia wyposażenia. Warto tutaj wspomnieć że jest to jeden z pierwszych samochodów, w którym zainstalowano poduszki powietrzne chroniące kolana. Przy wyborze silnika szczególnie warto zainteresować się benzyniakiem 1.6/132 KM (dostępny w wersjach po modernizacji), który jest jedną z trwalszych i oszczędnych jednostek dostępnych w tym samochodzie, a jednocześnie zapewnia wystarczającą ilość mocy. Pamiętajcie że współpracuje on z 6-biegową przekładnią, która zdecydowanie lepiej wypada w porównaniu do stosowanej wcześniej 5-biegowej, w której często zawodziły łożyska. Miłośnikom diesli najbardziej polecamy motor 1.4 D-4D. Mało pali, a prosta budowa zapewnia mu większą niezawodność oraz niższe koszty ewentualnych napraw.
Mazda 6 II (2007 – 2012)
Każdy kto miał do czynienia z wcześniejszymi modelami tej marki, zapewne spotkał się z problemem korozji, która towarzyszyła sporej ilości egzemplarzy. Jeżeli myślicie że w tej „szóstce” jest dużo lepiej, to... jesteście w błędzie. Owszem, nastąpiła pewna poprawa, jednak zabezpieczenie antykorozyjne to nadal słaby punkt. Tylne nadkola, ranty drzwi, klapa bagażnika – to miejsca gdzie rdza pojawić się może najwcześniej. Dobra wiadomość jednak jest taka, że jeżeli traficie na zadbany egzemplarz w którym wykonacie dodatkowe zabezpieczenie lub zaakceptujecie tą „małą” niedogodność, to w zasadzie jest to jedyna z poważniejszych wad, jakie można znaleźć w tym samochodzie. Mechanicznie jest on naprawdę trwały i przy prawidłowej obsłudze nie powinien przysporzyć problemów. Szczególnie możemy polecić wersję z benzynowym motorem 2.0/147 KM. To najlepszy kompromis między osiągami a spalaniem (2.5 sporo pali, 1.8 nie gwarantuje wystarczających osiągów), przy czym wypada nieco lepiej pod względem niezawodności, niż jego 155-konny odpowiednik. W przypadku diesla, mimo tego że w początkowym okresie produkcji zdarzały się przypadki nadmiernie naciągniętego łańcucha rozrządu, to lepszym wyborem będzie motor 2.2. Mocną stroną Mazdy jest także pojemne, ergonomicznie zaprojektowane i funkcjonalne wnętrze ze sporymi, jak na tę klasę bagażnikami. Pochwalić też można jakość materiałów i staranność wykonania.
BMW serii 3 (E90) (2005 – 2012)
Bez wątpienia to jeden z częściej poszukiwanych i budzących spore zainteresowanie samochodów. Tym większą musicie wykazać czujność w trakcie weryfikacji konkretnego egzemplarza, ponieważ popularność tego modelu często wykorzystywana jest także przez tych handlarzy, których uczciwość pozostawia sporo do życzenia. Warto żebyście też pamiętali, że „trójka” jest lubiana przez kierowców o nieco sportowym zacięciu, co również może się negatywnie odbić na zużyciu niektórych elementów. Jeżeli traficie już na zadbany pojazd, to z pewnością nie będziecie żałowali swojej decyzji, zwłaszcza jeżeli pod maska będzie pracowała któraś z rzędowych „szóstek”. Co prawda nie są zupełnie pozbawione wad, jednak niezależnie czy będzie to 3-litrowy diesel czy któryś z benzyniaków, to właśnie one dają największą frajdę z jazdy. Niestety koszty utrzymania w ich przypadku nie należą do najniższych. Bardziej oszczędnym polecamy motor benzynowy 2.0 (143 lub 150 KM; 320i), będący pewnym kompromisem między spalaniem a osiągami. Zdecydowanie godny rozważenia jest również wysokoprężny silnik 2.0d. Musicie być świadomi, że wersje produkowane od 2007 roku (N47), borykają się z nietrwałym napędem rozrządu, wymiana którego prędzej czy późnej będzie was czekała. Wnętrze jak na klasę premium przystało wykonano z dobrej jakości materiałów, jest przy tym funkcjonalnie i komfortowo. Na brak miejsca mogą jednak narzekać pasażerowie tylnej kanapy. Zdumienie może budzić także ubogie dziwna konfiguracja i ubogie wyposażenie niektórych wersji.
Audi A3 II (8P) (2003 – 2013)
Złośliwi mawiają że to trochę lepiej wykonany i sporo droższy Volkswagen Golf. Co prawda jest w tym odrobina prawdy, ponieważ technologicznie oba samochody są do siebie zbliżone, jednak bezpośrednie podobieństwa na tym w zasadzie się kończą. To pokrewieństwo okazuje się jednak sporą zaletą, ponieważ poprawia dostępność części i obniża koszty ewentualnych napraw. Ale w gruncie rzeczy Audi A3 to zupełnie inne auto, które skierowane jest bardziej do użytkowników ceniących prestiż i jakość wykonania, niż tylko walory użytkowe. Samochód może was przekonać także niezłym prowadzeniem (zawieszenie jest przy tym trwałe), a także atrakcyjną stylistyką. Pod tym względem bardziej popularne są jednak modele wyprodukowane po 2005 roku, kiedy zmieniono nieco wygląd przedniej części (tzw. „duży grill”). Kolejny facelifting, który odświeżył kształty nadwozia przeprowadzono w roku 2008, wtedy w ofercie znalazła się także poprawiona wersja silnika 2.0 TDI (między innymi zastosowano układ common rail), który wcześniej miał złą opinie ze względu na spore ryzyko awarii. Przewidziany budżet ograniczy wam niestety możliwość zakupu najmłodszych egzemplarzy, więc rozwiązaniem może wybór starszej wersji ze sprawdzoną jednostką 1.9 TDI, którą polecić możemy głównie ze względu na trwałość i niskie spalanie (uwaga na wersje oznaczone kodem BXE, występują w nich problemy z panewkami). Dobrym rozwiązaniem będzie również nieco ospały, ale niezawodny benzyniak 1.6 (1.2 KM), który doskonale nadaje się też pod instalacje LPG.
Volkswagen Passat B6 (2005 – 2010)
Paradoksalnie największym wrogiem tego samochodu jest jego własna popularność. Ma to swoje wady i zalety. Z jednej strony wybierając Passata nie będziecie zbyt oryginalni, z drugiej jednak możecie liczyć na w miarę tanie koszty utrzymania i łatwą dostępność części. Biorąc także pod uwagę liczne walory użytkowe, które są w tym przypadku mocną stroną auta, okazuje się że to jedna z ciekawszych propozycji na rynku. Niewątpliwie oferta używanych egzemplarzy jest spora, jednak duże zainteresowanie modelem często wykorzystywane jest także przez łakomych szybkiego zarobku, nieuczciwych sprzedawców, którzy profesjonalnie potrafią zatuszować rzeczywiste zużycie. Podczas poszukiwań musicie być bardzo czujni. Śmiało można powiedzieć, że to także jeden z bardziej pakownych pojazdów jak na swoją klasę, szczególnie dobrze wypada w tym wypadku wersja kombi (603-1731 l). Wnętrze oferuje odpowiednią przestrzeń nawet na tylnej kanapie. Jest przy tym ergonomicznie i funkcjonalnie zaprojektowane. Zastrzeżenia budzi jednak szybko łuszcząca się farba z przełączników – to bolączka wielu egzemplarzy (dostępne są tanie zamienniki). Nie powinniście też mieć większych uwag do zawieszenia, którego trwałość nie jest może wzorowa, ale zapewnia poprawne prowadzenie a ewentualna konieczność wymiany poszczególnych elementów nie zrujnuje was finansowo. W gamie silnikowej najczęściej poszukiwane są diesle. Prym wiedzie zazwyczaj niezawodny 1.9 TDI, który istotnie będzie najlepszym wyborem. Jest trwały (uwaga na wersje BXE), i odznacza się niskim spalaniem. Jednostki 2.0 to bardziej ryzykowny wybór (pękające głowice, awarie pompowtryskiwaczy), godne polecenia są jedynie występujące w końcówce produkcji odmiany z wtryskiem common rail, który zastosowano także w motorze 1.6 TDI. Jeżeli benzyniak to 1.6 8V, co prawda nie będzie w stanie zapewnić emocji podczas jazdy, ale jego eksploatacja przebiegać powinna raczej bezawaryjnie. Bardziej wymagającym proponujemy odmiany 1.6 i 2.0 FSI, jednak w tym przypadku ryzyko awarii jest sporo większe.
Renault Laguna III (2007 – 2015)
Francuzi od dawna słyną z produkcji komfortowych samochodów i taka też jest Laguna, ponadto stylistyka jej nadwozia jest mocno przyciągająca. Obszerne i dość bogato wyposażone wnętrze w połączeniu z poprawnie zestrojonym zawieszeniem, zdecydowanie gwarantują wygodną podróż. Nie można też mieć uwag do jakości użytych materiałów, czy funkcjonalnie zaprojektowanego kokpitu, chociaż sam montaż wypadł trochę gorzej, co z czasem może objawić się dokuczliwym trzeszczeniem. A jak Renault wygląda pod względem mechaniki? O ile wcześniejsza generacja zapisała się bardzo niekorzystnie w historii marki, to tutaj wykonano naprawdę kawał dobrej roboty. To zupełnie nowa, lepsza jakość, która dostępna jest w całkiem niezłej cenie. Szybka utrata wartości to bezpośrednia konsekwencja niekorzystnego wizerunku poprzednika, ale dla was to akurat dobra wiadomość, bo możecie liczyć na korzystny stosunek ceny do wieku auta. Wśród silników szczególnie dobrą opinią cieszy się jednostka benzynowa 2.0/140KM (konstrukcja Nissana). To bardzo udane połączenie zadowalających osiągów i spalania. Jest przy tym bardzo trwała. Jeżeli jesteście entuzjastami wysokoprężnych motorów, to z całą pewnością będziecie zadowoleni z osiągów i niezawodności odmiany 2.0 dCi. Pamiętajcie jednak, że jest on czuły na regularną wymianę oleju, która powinna być wykonywana zdecydowanie częściej, niż dopuszczone przez producenta trzydzieści tysięcy kilometrów.
Citroen C4 II (od 2010r.)
O ile stylistyka „c-czwórki” pierwszej generacji była pod wieloma względami mocno kontrowersyjna (zwłaszcza elementy wnętrza), co niewątpliwie miało swój wpływ na niepochlebną opinię o tym samochodzie, to w tym przypadku konstruktorzy podeszli bardziej zachowawczo. Kokpit nareszcie wygląda jak przemyślana i logicznie poukładana całość, a sama kierownica wróciła do klasycznej formy (wcześniej środek był nieruchomy). Jedynie jakość użytych materiałów wciąż pozostawia wiele do życzenia. Nadwozie również nie posiada ekstrawaganckich kształtów, więc specjalnie nie będziecie się wyróżniać, jednak linia jest przyjemna dla oka i może się podobać. Auto całkiem poprawnie się prowadzi i jak na „francuza” przystało, zapewnia wysoki komfort podróży. Nie powinniście także narzekać na trwałość samego zawieszenia lub inne poważne usterki. Dokuczliwe mogą być jedynie liczne drobne awarie osprzętu czy elektroniki (sterowanie szyb, awarie czujników). W palecie silników znajdziecie udane diesle 1.6 i 2.0 HDi. Żaden z nich nie przysporzy wam raczej większych problemów. Główna bolączką z ich strony mogą się jednak okazać niedomagania ze strony układu oczyszczania spalin. Polecamy także benzyniaki 1.4 i 1.6VTi, będące trafionym kompromisem pomiędzy spalaniem i osiągami. Uważajcie na egzemplarze ze zautomatyzowaną przekładnią, której działanie pozostawia sporo do życzenia i często bywa awaryjna.
Peugeot 208 (od 2012r.)
Jeżeli dysponujecie kwotą zbliżoną do trzydziestu tysięcy złotych i szukacie możliwie jak najmłodszego samochodu, z rozwiązaniami technicznymi i stylistyką zbliżoną do modeli aktualnie sprzedawanych w salonach, Peugeot 208 może być propozycją w sam raz dla was. Musicie być jednak świadomi że pojazd nie jest przedstawicielem segmentu zbliżonego do samochodów miejskich, ze wszystkimi tego zaletami ale i konsekwencjami. Mimo niewielkich gabarytów, przestrzeń wewnątrz jest jednak całkiem imponująca a materiały dobrej jakości. Można też śmiało powiedzieć, że pod względem stylistyki dzieje się tu sporo. Co prawda projekt deski rozdzielczej, w której zegary wyglądają tak, jakby ktoś je na chwilę wymontował i położył na wierzchu, nie każdemu przypadnie do gustu, jednak jest to ciekawe rozwiązanie i dla niejednego z was w praktyce okaże się przydatne. Z uwagi na stosunkowo młodą konstrukcję, ciężko jednoznacznie powiedzieć czy jest to trwały pojazd. Do tej pory jednak, niezawodność to mocna strona 208-ki. Uważać musicie jednak na zajeżdżone egzemplarze, które używane były w dużych flotach. Przy codziennej eksploatacji doskonale sprawdza się także benzynowa silnik 1.2/82KM lub wysokoprężny motor 1.6 HDI. To raczej bezproblemowe jednostki, które przy umiarkowanym spalaniu gwarantują wystarczającą dynamikę. Zachowajcie jednak czujność w przypadku, gdy zobaczycie że zmiana przełożeń realizowana jest przez zautomatyzowaną skrzynię ETG – często lubi być kapryśna a trwałość nie należy do najwyższych.
Alfa Romeo 159 (2005 – 2011)
Obok tego samochodu ciężko przejść obojętnie i nie trzeba być miłośnikiem włoskiej motoryzacji żeby docenić zjawiskowy wygląd, jaki bez wątpienia jest atutem Alfy 159. Na szczęście wbrew obiegowej opinii, poza atrakcyjnym wyglądem, docenicie także inne walory tego auta, w tym całkiem nienajgorszą trwałość. Szczególnie polecamy silniki wysokoprężne z których optymalnym wyborem okazać się może jednostka 1.9 JTDm/150KM. (kłopotliwe mogą być jedynie wersje z klapkami wirowymi w kolektorze dolotowym, które często ulegają uszkodzeniom). To dość sensowny kompromis pomiędzy osiągami a spalaniem. Odmiana 120-konna wydaje się być za słaba, a większy motor 2.4 JTDm to propozycja dla osób nie specjalnie liczących się ze spalaniem. Pod względem zużycia paliwa, kiepsko wypada także benzyniak 3.2 V6 (silnik GM), mimo że to właśnie on zapewnia największą radość z jazdy. Złotym środkiem w tym przypadku będzie jednostka 1.75 TBi – pali mniej i jednocześnie całkiem żwawo reaguje na polecenia kierowcy. Docenicie także walory trakcyjne tego samochodu. Zawieszenie ma co prawda dość złożoną konstrukcję, jednak po każdym zakręcie pokonanym Alfą, nie będziecie się mogli doczekać kolejnych. Trochę słabiej wygląda ilość przestrzeni dostępna wewnątrz. Gabaryty zewnętrzne budzą w tym przypadku większe oczekiwania, jednak wzornictwo, funkcjonalność oraz jakość wykonania deski rozdzielczej, czy elementów wnętrza powinny wam wynagrodzić tą niedogodność.
Fiat Bravo II (2007 – 2014)
Używany Fiat Bravo może być jedną z ciekawszych propozycji rynkowych, tym bardziej że budżet który możecie przeznaczyć na jego zakup, pozwala na dość swobodny wybór spośród dostępnych ofert. Również na te droższe egzemplarze, gdzie wyższa cena często idzie w parze z zadowalającym stanem technicznym. W zamian za to otrzymacie stosunkowo tanie w eksploatacji auto, które całkiem nieźle się prowadzi i dobrze wygląda. Dla osób preferujących silniki benzynowe, mamy dobrą wiadomość - to mocna strona tego Fiata. Polecić możemy szczególnie motor 1.4 T-JET, który w zupełności wystarczy do sprawnej jazdy i jednocześnie nie zrujnuje was wysokością opłat za paliwo. Trochę trudniej o zadbanego diesla, jeżeli jednak pokusa niskiego spalania i przyjemności jazdy z wysokim momentem obrotowym, jest na tyle silna, że szukacie takiego właśnie motoru, to z całą pewnością będziecie zadowoleni z jednostki 1.9 16V/150KM. To trwała konstrukcja, uciążliwe są najczęściej jedynie awarie klapek wirowych w kolektorze dolotowym. Podczas zakupu zweryfikujcie też stan sześciobiegowej manualnej skrzyni (M32). Jakość wykończenia wewnątrz pozostawia co prawda wiele do życzenia (z czasem pojawić się mogą dokuczliwe hałasy plastików), jednak jest całkiem przestronnie a sama stylistyka powinna wam przypaść do gustu. Dobrze byłoby, gdyby trwałość zawieszenia także była nieco lepsza, jednak części są na tyle tanie i łatwo dostępne, że nawet konieczność ich częstej wymiany, nie jest nadmiernie kosztowna.
