Design nowej Micry całkowicie odbiega od stylistyki swojego poprzednika. Źródłem inspiracji podczas projektowania tego auta był zapewne legendarny Mini z kołami maksymalnie zbliżonymi ku przodowi/tyłowi, o kształtach prostych za to wielce funkcjonalnych oraz z charakterystycznymi lampami tylnymi. Właśnie patrząc z tyłu Micra najbardziej przypomina Mini. W 1993 roku następca Mini Coopera żył tylko w wyobraźniach największych marzycieli, dlatego we Wielkiej Brytanii, gdzie produkowano Micry dla europejskiego rynku, auto to było skazane na sukces.
Mocno zaokrąglona Micra oczarowała wiele kobiet i młodych par, które często kupowały Micrę jako swój w ogóle pierwszy wóz. To obowiązywało głównie na zachód od naszych granic. Skromna oferta wersji silnikowych oraz nadwoziowych musiała wystarczać europejskiej klienteli. Trzy- oraz pięciodrzwiowy hatchback o zewnętrznych rozmiarach 3720 x 1585 x 1440 mm przeznaczony był zwłaszcza do ruchu miejskiego. Małego Nissana napędzała podstawowa jednostka 1,0 l lub większa 1,3 l. Już w 1993 roku podstawową jednostkę wyposażono czterema zaworami na cylinder. W ostatnich latach w małych samochodach montowane były zwłaszcza trzycylindrowe jednostki, jednak Nissan nie przeląkł się wyższej ceny czterocylindrowych silników, dlatego użytkownicy nawet podstawowych wersji modelu Micra mogą się cieszyć z dynamicznej i oszczędnej jazdy z klasycznym czterocylindrowym brzmieniem w tle. Aluminiowa jednostka 1,0 l dysponowała 55 koniami mechanicznymi, czyli podobną mocą jak czterocylindrowe silniki czeskiej Skody.
Jednak jak wiadomo pojemności niczym nie da się zastąpić, dlatego porównując z czeską jednostką 1,3 l Micrze brak kilku newtonometrów momentu obrotowego. Szczyt momentu obrotowego 79 Nm Micra osiąga przy 4000 obr./min, ale dzięki stosunkowo małej masie samochodu (ok. 800 kg względnie od wyposażenia) nie sprawia to problemów. W naszym teście Micra spalała ok. 6 l/100 km, a poza miastem zużycie jeszcze nieco spada. Dopiero w ruchu poza miastem, podczas dłuższych wycieczek, wyjdą na jaw wszystkie minusy małego auta i głównie małego silnika. Dynamika jazdy spada proporcjonalnie do wzrostu obciążenia samochodu, a nawet w najkorzystniejszych warunkach (przy minimalnym obciążeniu) z 0 do 100 km/h auto przyśpiesza ponad 16 s. Każdy manewr wyprzedzania warto tutaj dobrze przewidzieć. Jednak w porównaniu z konkurencją (nawet ze współczesną produkcją) wyniki te nie są tragiczne. Do 4000 obr./min silnik zachowuje się w miarę cicho.
Ogólnie jednostka podstawowa 1,0 l jest warta polecenia, bo subiektywnie postrzegana różnica pomiędzy jednostkami 1,0 i 1,3 l nie jest tak wyraźna jak obiektywne różnice w wartościach poszczególnych osiągów. Szesnastozaworowy silnik 1,3 l ma moc 76 KM i do setki przyśpiesza w 12 s. Prędkość maksymalna auta to 150 km/h (170 km/h w wypadku mocniejszej wersji). Po lekkim restylingu w 1998 roku w Micrach pojawił się silnik wysokoprężny 1,5 l (58 KM) z produkcji Peugeota. Wersja wysokoprężna była wyraźnie droższa od wersji benzynowych, dlatego tylko nielicznym taki dodatkowy wydatek się opłacał. W porównaniu z wyciszonymi silnikami benzynowymi, diesle pracują dużo głośniej oferując jednak zużycie poniżej 5 l/100 km.
Klasyczną pięciobiegową skrzynię biegów można było zastąpić przekładnią bezstopniową N-CVT, która dopasowuje się do charakterystyki silnika. Jazda z modelem posiadającym tą specyficzną skrzynię wiąże się jednak z charakterystycznym dźwiękiem pracy takiej skrzyni oraz z niebezpieczeństwem uszkodzenia się tej niecodziennej konstrukcji.
We wnętrzu dominują tworzywa. Desing nawet po latach nie zraża. Prosta deska rozdzielcza i tak samo prosta obudowa drzwi - to też sposób by zaoszczędzić. Micra oferuje miejsce dla czterech osób, w skrajnych wypadkach pomieści też piątego. Problemem może się okazać bagażnik. Auto dysponuje zaledwie 206 l przestrzeni bagażowej, która, na szczęście, po złożeniu tylnej kanapy zwiększa się do 960 l. Widoczność z zewnątrz jest we wszystkich kierunkach bardzo dobra.
Właściwości jezdne Micry zasługują na pochwałę. Zawieszenie małego, lekkiego wozu z krótkim rozstawem ma niemałe zadanie do wykonania, jednak zawieszenie przednie z kolumnami McPhersona oraz tylne wielopunktowe, radzą sobie niemal w każdej sytuacji. Słabym punktem Micry są jednak hamulce. Zwłaszcza przednie stosunkowo szybko ulegają zużyciu, dlatego w czasie kupna używanej Micry warto sprawdzić stan i skuteczność układu hamulcowego. W najsłabszych wersjach silnikowych brak wspomagania kierownicy, ale nawet bez wspomagania lekką Micrą można się bezpiecznie poruszać a nawet w miarę swobodnie parkować. Brak wspomagania daje o sobie znać zwłaszcza przy pierwszym przekręceniu kierownicy, szybko jednak o tym zapominamy.
Wieloletniość konstrukcji auta (produkowanego z nielicznymi zmianami niemal 10 lat) ma swoje odzwierciedlenie w pasywnym bezpieczeństwie, które Micra oferuje. W testach EuroNCAP z 1997 i 2000 roku Micra dostała tylko dwie gwiazdki za czołowe i boczne zderzenie. Po małych innowacjach konstrukcyjnych z łatwością mogła by dołączyć do grona trzygwiazdkowych samochodów.
Używana Micra godna jest polecenia głównie ze względu na swoją niezawodność. W rankingach TÜV Micra wypada ponadprzeciętnie, w kategoriach dzisięcio- do jedenastoletnich letnich samochodów plasuje się na 20. miejscu z 20% samochodów z poważniejszymi usterkami, a w kategorii cztero- do pięcioletnich samochodów Micra zajmuje 30. miejsce z 7,6% awaryjnych samochodów.
Za podobne pieniądze można było, jeszcze kilka lat temu, kupić u nas konstrukcyjnie starszą Felicię, która jednak w porównaniu z miejską Micrą wyglądała nieco doroślej. Z tego względu Micry nie miały łatwego życia: Jednak klienci, którzy wybrali Micrę, zyskiwali często małego niezawodnego członka rodziny, któremu nadawano imiona, i z którym zwłaszcza kobietom-użytkowniczkom bardzo trudno się rozstawać.
Plusy:
- przestronne wnętrze- niska cena- solidne wykończenie- niezawodność- niskie zużycie paliwa
Minusy
- brak wspomagania kierownicy (podstawowe wersje)- hałas w kabinie przy wysokich prędkościach- skromna gama silników- mały bagażnik
Najczęściej spotykane usterki:
- zużycie klocków hamulcowych, tarcz, korozja układu hamulcowego- wycieki oleju- wypalona uszczelka pod głowicą- poluzowane paski rozrządu- nierówna praca silnika pod wpływem wilgoci w układzie zapłonowym
