Laguna zaprezentowana w 1994 r. nawiązywała designem do okrętu flagowego Renault - modelu Safrane i ze swym kanciastym poprzednikiem 21 miała niewiele wspólnego. Najpierw w ofercie znalazła się wersja 5-drzwiowa z charakterystycznym przodem, później dołączyło także kombi. Karoseria o wymiarach zewnętrznych 4508 x 1752 x 1442 mm oferowała ponadprzeciętną przestrzeń dla pasażerów i przeciętną pojemność bagażnika (w standardzie 452 l, z możliwością powiększenia do 1334 l), który był jednak dobrze dostępny poprzez wysoko unoszącą się klapę tylną.
Krótko po debiucie wszystkie Laguny seryjnie wyposażono w przednie poduszki powietrzne. W 1995 r. na rynek trafiła Laguna Grandtour, czyli kombi, o kształtach jeszcze bardziej oryginalnych niż hatchback, które do dzisiaj swym wyglądem mogłoby z powodzeniem konkurować z wieloma lifestylowymi samochodami w tej wersji nadwozia. Wdzięcznie zakończony tył mieścił w sobie standardowo 520 l bagażu, wielkość tę można było powiększyć aż do 1782 l. Także w tym przypadku sprawdziła się zasada, że niska krawędź załadunku w połączeniu z regularnymi kształtami bagażnika mają decydujący wpływ na jego dostępność. Kombi Grandtour mierzyło więcej, bo 4620 mm długości.
W 1998 r. Laguna przeszła facelifting (spójrzcie do galerii poniżej), który nie wpłynął zbytnio na zmianę kształtów samochodu. Laguna wyglądała nowocześniej ze względu na nowe reflektory z przezroczystymi kloszami, zderzaki i lampy tylne utrzymane w podwójnej kolorystyce (czerwono-pomarańczowej). Zmianom tym towarzyszyła poprawa bezpieczeństwa poprzez zastosowanie poduszek bocznych. Kabina Laguny, biorąc pod uwagę wiek tej konstrukcji, oferuje ponadprzeciętnie dużo miejsca, głównie w kierunku wzdłużnym. Wnętrze Renaulta to stara, francuska szkoła. Miękkie fotele na pierwszy rzut oka (i kontakt z nimi) sprawiają wrażenie wygodnych, ale na dłuższych trasach okaże się, że nie zapewnią ciału zbytniego podparcia, wskutek czego, będziemy odczuwać zmęczenie. Wrażenie to pogłębiają zbyt krótkie siedziska. Bazowa wersja Laguny nie może, niestety, pochwalić się wysokim poziomem wykończenia - materiały użyte do wykończenia są zwyczajnie tanie, ale wyższe stopnie wyposażenia posiadają już np. welurową tapicerkę foteli i drzwi oraz sprawiające dobre wrażenie tworzywa na desce rozdzielczej. Jakość montażu nie jest wprawdzie pierwszego sortu, ale przynajmniej wzornictwo w porównaniu z niemiecką konkurencją - pomysłowe.
W palecie jednostek napędowych znalazły się na początku benzynowe silniki 1.8 l (90 KM), 2.0 l (113 KM), 2.0 S (139 KM) oraz widlasty sześciocylindrowiec 3.0 l (167 KM). Silniki wysokoprężne reprezentował najpierw jeden diesel 2.2 D o mocy 83 KM, później dołączył do niego doładowany 2.2 dT (113 KM) z wtryskiem pośrednim. Jednostkę V6 zastąpiono później wersją 24V, która z identycznej pojemności rozwijała moc 194 KM.
W ramach face liftingu z 1998 r. zmieniono także ofertę napędów. Pod maskę Lagun trafiły benzynowe 1.6 16V (107 KM), 1.8 16V (120 KM), 2.0 16V (139 KM) oraz wysokoprężny 1.9 dTi (98 KM). 3.0 V6 24V od 1999 r. dysponował mocą 190 KM. Przez jakiś czas w ofercie pozostawał jeszcze 2.2 dT, ale w 2000 r. i jego zastąpiono silnikiem 1.9dCi (107 KM) z wtryskiem common-rail (technikę tę po raz pierwszy zastosowano w Lagunie wiosną 1998 r.).
Jeżeli chodzi o zwrotność pojazdu, słabością Laguny jest nieprecyzyjny mechanizm zmiany biegów, wyraźnie ulepszony po face liftingu. Silniki charakteryzuje kulturalna praca (zwłaszcza od 1998 r.). Komfortowe właściwości jezdne (będące jedną z głównych zalet tego modelu) odpowiadają francuskiej tradycji i nieźle sobie radzą na naszych drogach. Oś przednia (wykorzystujące kolumny McPhersona) do 1995 r. była przyczyną kłopotów z uwagi na wadliwe stabilizatory, bezproblemowa okazała się za to tylna oś wleczona, resorowana za pomocą drążków skrętnych.
Aczkolwiek Renault przoduje obecnie w dziedzinie bezpieczeństwa pasywnego, 13-letnia konstrukcja pierwszej Laguny nie jest w stanie konkurować z nowoczesnymi samochodami. I chociaż francuski wóz stopniowo doposażano we wszystkie (dzisiaj oczywiste) systemy bezpieczeństwa, w 1997 r. otrzymał zaledwie 2,5 gwiazdki w teście Euro NCAP.
Na wstępie poruszyliśmy temat niezawodności Renaultów klasy średniej. Jak to w rzeczywistości jest? Raport TÜV 2005, który z uwagi na charakter statystyk (kontrole techniczne) nie może prezentować wszystkich aspektów klasyfikuje Lagunę z pierwszych roczników na samym końcu klasy średniej. W grupie samochodów 8-9-letnich Renault zajmuje 58 pozycję (27,6% usterek), przy czym towarzyszą mu Škoda Felicia i BMW 3. 6-7-letnie Laguny z odsetkiem 17,7 % usterkowych wozów znajdują się w tabeli o wiele wyżej, nawet przed Volkswagenem Passatem (21,9 %). Najmłodsze roczniki Laguny pierwszej generacji (6-letnie) osiągają poziom porównywalny (11,1 % usterek) z BMW 5/7!
Piętą achillesową Renaulta Laguny z pierwszych lat produkcji był stabilizator osi przedniej (producent naprawiał tę usterkę w ramach akcji serwisowej we wszystkich egzemplarzach wyprodukowanych do 1995 r.), późniejsze roczniki wykorzystują już inne rozwiązanie. Tradycyjną bolączką wielu Lagun jest niska żywotność wydechu i usterki elektroniki - niedziałające: zamek centralny, komputer pokładowy i jednostka sterująca silnika (z powodu wilgoci). Niejedną Lagunę unieruchomił uszkodzony alternator/wyładowany akumulator czy niesprawny immobiliser. Częściej niż zwykle denerwuje także szwankujące oświetlenie. Nieprawidłowa praca pompy wody często przyczyniała się do przegrzania silnika. Niedotrzymywanie terminów wymiany paska rozrządu nie opłaca się, zwłaszcza w dieslach. Pochwalić należy odporność na korozję, ale poniżej średniej klasowej plasuje się układ hamulcowy. Wiecznym problemem starszych samochodów (Laguna nie jest tu wyjątkiem) są ubytki oleju z silnika, czy skrzyni biegów.
W 2001 r. Laguna I ustąpiła pola drugiej generacji tego modelu, która urosła co namniej o pół klasy. Jeżeli zastanawiacie się nad zakupem Laguny I polecić można zwłaszcza modele wyprodukowane po 1998 r. i to już z najmniejszym silnikiem 1.6 l 16V lub dieslem common-rail 1.9 dCi. Ten ostatni jednak, zważywszy na niezaprzeczalne zalety jest trudno osiągalny.
Plusy:
.komfortowe zawieszenie.szeroka paleta silników, doskonały diesel 1.9 dCi.ciagle nowoczesny wygląd zewnętrzny i wewnętrzny.pojemne kombi.bogate wyposażenie z zakresu bezpieczeństwa.dobre zabezpieczenie antykorozyjne
Minusy:
.nieprecyzyjna zmiana biegów, luzy przekładni.zbyt miękkie fotele.przeciętna jakość montażu.kiepskie wyniki crash-testu
Najczęściej spotykane usterki:
.wycieki oleju z silnika i skrzyni biegów.wyładowany akumulator, defekty alternatora.ponadprzeciętne zużycie hamulców.niska żywotność układu wydechowego.usterki oświetlenia.nieszczelności pompy układu chłodzenia.niedziałający zamek centralny, komputer pokładowy, jednostka sterująca silnika
Piotr Tekiela