Pierwsze 100 tys. km to dla Mercedesów z reguły bułka z masłem. Wszystkie auta tej marki testowane przez nas w ostatnich latach zaliczyły „egzamin dojrzałości” na piątkę. Łącznie z klasą E 320 CDI kombi (S211), testowaną niemal dokładnie 10 lat temu!
Mercedes klasy E - Duży, komfortowy i pakowny
Tym razem jednak chodzi o klasę E (S212), ulubienicę dobrze sytuowanych członków zarządów dużych firm i obiekt westchnień polskich taksówkarzy. To duże i luksusowe auto, a w wersji 350 CDI o mocy 265 KM (na rynku od 2011 r.; wcześniej 231 KM) – także szybkie i oszczędne. Do testu wybraliśmy odmianę kombi – wydaje się sensowniejsza od sedana. Duży bagażnik (do 1950 l) sprawia, że mamy do czynienia z naprawdę praktycznym autem, a nie żadnym z tych modnych lifestylowych pseudokombi.
Dziennik testowy potwierdza: wymarzony pojazd dla lubiących podróżować dużych rodzin. Do mercedesowskiej tradycji należą też wysokie ceny. Dwa lata temu za bazową wersję 350 CDI kombi trzeba było zapłacić 269 000 zł, natomiast w przypadku naszego egzemplarza – odmiana Avantgarde plus kilka dodatków – końcowy rachunek zamknął się sumą przekraczającą 350 000 zł. Na pokładzie znalazły się m.in.: skórzana tapicerka, pneumatyczne zawieszenie (z niwomatem), elektrycznie regulowane fotele i hak holowniczy.
Owszem, klasa E jest droga, ale to wcale nie oznacza, że przed waszym garażem stanie pompatyczny krążownik, jeśli się na nią zdecydujecie. Wręcz przeciwnie: zaskakuje przede wszystkim surowe wnętrze. Kilku testujących nie omieszkało zresztą wyrazić swej irytacji tym faktem. Na emocje znane z Audi czy BMW rzeczywiście nie macie co liczyć, zresztą taką filozofię niemiecka firma ze Stuttgartu wyznaje od lat. Prawdziwa wartość Mercedesa kryje się w detalach i ujawnia dopiero po przejechaniu wielu tysięcy kilometrów.
Tę teorię potwierdza zresztą opinia naszych testujących. Tym, którzy za kierownicą Mercedesa klasy E siadali tylko na chwilę, do euforii było dość daleko. Narzekano na hałasującą przednią oś i niezbyt dynamiczne prowadzenie. Kilka krytycznych uwag dotyczyło też nietypowego umiejscowienia dźwigni automatycznej przekładni (za kołem kierownicy). Poza tym naszą uwagę zwróciły: działający z opóźnieniem czujnik zmierzchu, niezdecydowany system automatycznych wycieraczek i mało kulturalna praca 7-stopniowego „automatu”. Mamy nadzieję, że ten ostatni problem rozwiąże wprowadzenie nowej przekładni z 9 (!) przełożeniami.
Mercedes klasy E - Z czasem zyskał sympatię
Swoją lepszą stronę Mercedes ujawnił dopiero po pewnym czasie. Często jest bowiem tak, że zalety danego auta przyjmujemy za pewnik i początkowo nie zwracamy na nie uwagi. W przypadku testowanej klasy E były to m.in. niewielki promień skrętu, dobra widoczność we wszystkich kierunkach, wydajne ogrzewanie (szyby odparowują w okamgnieniu!), przestronna kabina, a przede wszystkim – silnik.
Mocny diesel idealnie pasuje do komfortowego charakteru Mercedesa klasy E. 265-konny diesel 3.0 V6 najwięcej zalet ujawnia podczas długich podróży. Kierowca po przejechaniu wielu kilometrów wysiada z auta zrelaksowany i zadowolony. Testujący przestali nawet krytykować głośną pracę zawieszenia, a za to pochwalili pewne zachowanie pojazdu na drodze.
Mercedes klasy E - Pewny na drodze
Układ jezdny zapewnia stały kontakt wszystkich kół z nawierzchnią, co przekłada się na wysoką stabilność prowadzenia nawet po pełnym obciążeniu – zapisał w dzienniku pokładowym jeden z testujących. Podczas dalekich podróży doceniliśmy też: dobrze wyciszone wnętrze, wygodne fotele i moc 6-cylindrowego diesla. Średnie spalanie z całego testu wyniosło co prawda 9,5 l/100 km, ale wobec wszystkich zalet możemy to Mercedesowi wybaczyć. Poza tym nasz „maratończyk” z reguły przemieszczał się od miejsca do miejsca w żwawym tempie i bez problemów.
Mercedes klasy E - Dość nietypowy kłopot
Czemu więc na koniec dostał zaledwie czwórkę? Przecież ani razu nie odmówił posłuszeństwa, zawsze działał tak, jak powinien, i nie pozwolił sobie na najmniejszą chwilę słabości nawet podczas końcowego demontażu. Wszystko przez tylne klamki! Jak na ironię, problem z otwieraniem drzwi pojawił się akurat w modelu uwielbianym przez taksówkarzy. I tak, po przejechaniu 26 tys. km ducha wyzionął mechanizm prawej tylnej klamki. Awaria wystąpiła ponownie po 65 tys. km, tyle tylko, że w uciążliwszej formie – tym razem zawiódł również mechanizm tzw. blokady rodzicielskiej. Drzwi nie dało się więc otworzyć nawet od wewnątrz. Całość miała wpływ nie tylko na bezpieczeństwo, lecz także na stopień skomplikowania naprawy uszkodzenia. Wymagało to od mechaników ASO Mercedesa iście chirurgicznej precyzji i – co by nie mówić – bardzo zwinnych rączek.
Mercedes klasy E - Pech na ostatniej prostej
Sukces był jednak krótkotrwały, bo już niebawem prawa tylna klamka znów postanowiła spłatać nam figla. I choć może wydawać się to niewiarygodne, wisienką na torcie i idealnym podsumowaniem testu okazała się... awaria tylnej klamki. Tyle że tym razem nie prawej, tylko lewej. Mercedes ponownie trafił do serwisu po przejechaniu 100 569 km, czyli przed samą metą. Zaczęliśmy się nawet zastanawiać, czy nasza klasa E rzeczywiście powstała pod szczęśliwą gwiazdą.
Mercedes klasy E - podsumowanie
Opisywany Mercedes klasy E 350 CDI kombi nie miał żadnej spektakularnej wpadki na dystansie 100 tys. km, mimo to na piątkę nie zasłużyła. Samochód zmagał się z irytującym problemem mechanizmu otwierania tylnych drzwi, niedopuszczalnym w aucie kosztującym ponad 300 000 zł! Za to dobrym prognostykiem na przyszłość jest świetny stan podzespołów po rozebraniu auta na części.
Podróż z przyczepą na test opon w Montpellier.
Nasza klasa E 350 CDI miała wielu zwolenników.
Przed rozbiórką na części wykonano dokładne oględziny auta
Dźwignię „automatu” umieszczono za kierownicą, co nie każdemu się podobało. Za to chwalono wydajne ogrzewanie i wygodne fotele
Połyka kilometry w okamgnieniu i ogromną liczbę bagaży! Kufer jest duży i foremny – ma pojemność od 695 do aż 1950 l.
Nasz Mercedes ma oznaczenie 350 CDI, ale pod maską pracuje 3-litrówka V6. Wersja 265-konna do sprzedaży trafiła na początku 2011 r. Kusi dobrą dynamiką i nie pali przesadnie dużo.
Po demontażu Mercedesa nastroje się poprawiły – mechanika była w świetnym stanie. Przykład: turbodiesel V6. „Cudeńko zamiast downsizingu!” – skomentował rzeczoznawca. Trzylitrowy diesel V6 dawał poczucie komfortu w czasie jazdy i był w świetnej kondycji. Stan gładzi cylindrycznych oraz innych elementów oceniliśmy jako wzorowy. Także siedmiostopniowa przekładnia hydrokinetyczna dzielnie zniosła trudy testu. Niestety, mieliśmy zastrzeżenia do jej pracy – niekiedy szarpała w czasie jazdy. Podczas demontażu zauważyliśmy zabrudzenia dolnej części chłodnicy. Nie ma to jeszcze wpływu na jej wydajność, ale z czasem problemy mogą się pojawić. Zlokalizowaliśmy wyciek (zapocenie) na połączeniu węża z chłodnicą powietrza doładowującego. Teraz najważniejsze: zabezpieczenie przed korozją – bywało z nim różnie w Mercedesach z ostatnich lat. Wynik? Poza ogniskami korozji na mechanizmie wycieraczek nie mieliśmy zupełnie żadnych zastrzeżeń! Reflektory biksenonowe zapewniały doskonałą widoczność. Automatyczny system zmiany świateł z drogowych na mijania działał trochę za wolno, a nawigacja wymagała zaktualizowania.
Blok Silnika sprawdza ekspert Dekry (po lewej) oraz asystujący przedstawiciel Mercedesa.
Za problemy z otwieraniem drzwi odpowiedzialny był źle spasowany mały haczyk.
Podczas oględzin zawieszenia nie mieliśmy żadnych uwag do stanu wszystkich elementów. Miech tylnego zawieszenia (na zdjęciu) jest w doskonałej kondycji i zdaniem rzeczoznawcy nie zanosi się na to, żeby w najbliższym czasie miało się z nim dziać coś złego.
Wpadki z korozją zdarzały się w ostatnich kilkunastu latach. Z tym większą uwagą podeszliśmy więc do tego badania. Efekt? W najczulszych miejscach (m.in. w profilach zamkniętych, komorze silnika i podwoziu) nie znaleźliśmy żadnych ognisk korozji. Także wszystkie złącza doskonale zabezpieczono przed rdzą.
Jej ślady znaleźliśmy natomiast na mechanizmie wycieraczek – za jakiś czas mogą wystąpić problemy z ich działaniem.
Jej ślady znaleźliśmy natomiast na mechanizmie wycieraczek – za jakiś czas mogą wystąpić problemy z ich działaniem.
Siedmiostopniowa przekładnia hydrokinetyczna dzielnie zniosła trudy naszego testu. Niestety, mieliśmy zastrzeżenia do jej pracy – niekiedy szarpała podczas jazdy.
Opisywana klasa E 350 CDI kombi nie miała żadnej spektakularnej wpadki na dystansie 100 tys. km, mimo to na piątkę nie zasłużyła. Samochód zmagał się z irytującym problemem mechanizmu otwierania tylnych drzwi, niedopuszczalnym w aucie kosztującym ponad 300 000 zł! Za to dobrym prognostykiem na przyszłość jest świetny stan podzespołów po rozebraniu auta na części.