Dodge: Challenger SRT8 2008 - limitowany coupe

DodgeChallenger SRT8 2008 oferowany będzie w trzech kolorach nadwozia: pomarańczowym HEMI Orange, srebrnym Bright Silver Metallic i czarnym Brilliant Black Crystal Pearl. Każdy z tych tylno napędowych, dwudrzwiowych coupé posiadać będzie numerowaną plakietkę serii limitowanej na desce rozdzielczej oraz stylizowane na włókno węglowe pasy wyścigowe na masce silnika.

Oparty na platformie sedana Charger, nowy SRT8 2008 przy rozstawie osi 2946 mm jest o102 mm krótszy od pierwowzoru.

Produkcja samochodów Dodge Challenger SRT8 2008 odbywać się będzie w kanadyjskiej fabryce Chryslera Brampton Assembly Plant (prowincja Ontario).

Nadwozie

SRT8 2008 zachowuje akcenty stylistyczne typowe dla marki Dodge. Szeroki grill i lampy przeciwmgielne – jakby zdjęte ze „starego” Challengera stanowią wizualny łącznik ze współczesnym charakterem Dodge, tworząc agresywny przód nowoczesnego „muscle car”.

Przetłoczona pośrodku maska silnika, pasy wyścigowe w symulacji karbonu oraz chwyty powietrza nawiązują do historii Challengera, podobnie zresztą jak linia okien bocznych.

Do elementów funkcjonalnych w przedniej części karoserii należą: pas przedni, kierujący opływające powietrze wokół „dzioba” pojazdu, kanały powietrza chłodzącego hamulce oraz para „chrap” na masce, wspomagających chłodzenie komory silnikowej.

Klasycznie agresywny wygląd auta akcentuje czarna oprawa tylnych świateł oraz niemal zdjęty z oryginalnego Challengera T/A tylny spojler, który ma istotne znaczenie funkcjonalne, wytwarzając znaczną siłę docisku tylnych kół do podłoża.

Przetłoczenie wzdłuż tylnych słupków oraz szyby tylnej jest identyczne jak w koncepcyjnym Challengerze, zapożyczeniem z oryginału są natomiast rozciągające się na całą szerokość „rufy” lampy tylne z centralnym światłem cofania.

Wnętrze

Inspiracją dla przepojonego duchem wyczynu wnętrza był zarówno oryginalny jak i koncepcyjny Challenger. Mając na uwadze oczekiwania współczesnej klienteli wzbogacono je o wykończenie i wyposażenie typu funkcjonalno-luksusowego.

Do najważniejszych elementów wystroju wnętrza należą głęboko profilowane, skórzane fotele typu wyścigowego z akcentującą wstawką koloru pomarańczowego poduszki oparcia, ozdobne ściegi siedzeń i kierownicy, cztero-tarczowy zestaw wskaźników z centralnym obrotomierzem i prędkościomierzem wyskalowanym do 180 mil / godz. (ponad 280 km / godz.) oraz specjalny dla wersji SRT wyświetlacz RCD bieżącego pomiaru czasu przyspieszenia 0 - 100 km / godz. i hamowania 100 - 0 k / godz., przeciążeń (g) oraz czasu osiągnięcia¼ mili ze startu stojącego.

Trapezowy kształt drzwi i zestawu wskaźników, czarna podsufitka oraz niesymetryczna konsola selektora skrzyni biegów to motywy przeniesione bezpośrednio z oryginalnego Dodge Challengera.

Wszystkie modele Challengera SRT8 2008 wyposażone są w numerowane plakietki serii limitowanejoraz oznakowanie SRT, a także tytanowe akcenty tablicy przyrządów i zestawu wskaźników.

Standardowo montowany jest 13-głośnikowy system audio Kicker High Performance ze wzmacniaczem o mocy 322 W i 200-watowym subwooferem oraz radio satelitarne SIRIUS. W opcji dostępny jest również multimedialny system infotainment MyGIG.

Zawieszenie

Samonośne nadwozie posiada zawieszenie przednie typu multi-a na wahaczach trapezowych nierównej długości (SLA). Przednią ramę pomocniczą tworzą hydroformowane, stalowe podłużnice rurowe z poprzecznym usztywnieniem w formie tłoczonego profilu zamkniętego. Pozwala to zapobiec przenoszeniu się hałasów, drgań i wibracji (NVH) do przedziału pasażerskiego. W zawieszeniu SLA podatność tulei dobrano w sposób ograniczający hałasy drogowe przy zachowaniu odpowiedniej do osiągów charakterystyki prowadzenia.

Nastawy pięcio-wahaczowego niezależnego zawieszenia tylnego (IRS) mogą być dobierane oddzielnie pod kątem komfortu oraz charakterystyki jezdnej w efekcie zastosowania zestawu odpowiednich tulei IRS. Podczas ruchów zawieszenia układ wahaczy zachowuje stałe kąty pochylenia i zbieżności kół. Ogumienie utrzymuje lepszy kontakt z podłożem na nierównościach drogi, a niskie masy nieresorowane powodują wzrost komfortu jazdy. Maksymalnemu ograniczeniu przechyłów nadwozia na zakrętach służy odpowiednio dobrana sztywność stabilizatora poprzecznego.

Standardowym wyposażeniem Challengera są ekskluzywne, 20-calowe kute obręcze kół typu Alcoa ze stopu aluminium wraz z całorocznymi oponami Goodyear Eagle RS-A. Opcjonalnie dostępne jest ogumienie Goodyear F1 Supercar.

Silnik

SRT8 2008 napędzany jest „sprawdzonym w akcji” silnikiem HEMI V-8 o pojemności 6,1 litra, mocy maksymalnej 425 KM i momencie obrotowym 310 Nm. Jednostka tawspółpracuje z pięciostopniową przekładnią automatyczną z systemem AutoStick.

Wolnossący 6,1 HEMI V-8 jest najmocniejszym silnikiem tego rodzaju w gamie Chryslera. Jego moc jednostkowa 69,8 KM/l jest nawet wyższa niż legendarnego silnika „Street HEMI” z 1966 roku.

Automatyczna, pięciostopniowa skrzynia biegów Challengera SRT8 sterowana jest elektronicznie i wyposażona w blokadę przekładni hydrokinetycznej oraz funkcję ręcznej, sekwencyjnej zmiany przełożeń AutoStick. Skrzynia posiada trzy zestawy planetarnych kół zębatych, które załączane są sześcioma sprzęgiełkami ciernymi i dwoma przeciążeniowymi.

Doskonałe przyspieszenia ze startu stojącego zapewnia agresywne przełożenie biegu pierwszego. Zmiana przełożenia na wyższe lub niższe w trybie AutoStick nie skutkuje odcięciem dopływu paliwa w wyniku odpowiedniej kalibracji sterownika.

Dzięki elektronicznemu, adaptacyjnemu systemowi sterowania zmianą przełożeń zespół napędowy pracuje płynnie i szybko. Elektroniczne sterowanie momentem obrotowym silnika z kolei – umożliwia sprawne przyspieszanie oraz zmianę biegów „w górę” przy otwartej przepustnicy a także płynną, dwustopniową (z międzygazem) redukcję przełożeń. Równoległe zastosowanie elektronicznie modulowanego sprzęgła hydrokinetycznego (EMCC) pozwala na znaczące obniżenie zużycie paliwa.

Hamulce

Modelowa skuteczność hamulców to jeden z atutów konstrukcji rodem z SRT, dzięki czemu Dodge Challenger SRT8 2008 jest w stanie zwalniać i hamować szybko, bezpiecznie oraz w sposób całkowicie przewidywalny.

Na wszystkie koła pojazdu działają cztero-tłoczkowe zaciski hamulcowe Brembo lakierowane na kolor czerwony. Wentylowane tarcze mają wymiar 360 x 32 mm z przodu oraz 350 x 26 mm z tyłu. Droga hamowania 100 - 0 km/h wynosi około 30,5 m i bez trudu kwalifikuje się do kategorii modelowej.

Osiągi

Główne osiągi (przybliżone) Dodge Challengera SRT8 2008 są następujące:

- przyspieszenie 0 - 100 km / godz.: w czasie około 5 sekund;- test 0 - 160 - 0 km/ / godz.: w czasie poniżej 17 sekund;- ¼ mili ze startu stojącego: poniżej 14 sekund;- przeciążenie boczne: 0,88 g;- dystans hamowania 100-0 km / godz.: około 30,5 m.

Bezpieczeństwo

Challenger posiada bogate wyposażenie z zakresu bezpieczeństwa, m.in. seryjne boczne kurtynowe poduszki powietrzne oraz zaawansowane czołowe poduszki powietrzne kierowcy i pasażera. Elektroniczny program stabilizacji toru jazdy (ESP) został specjalnie zestrojony pod kątem charakterystyki jezdnej Challengera SRT8 i obejmuje system kontroli trakcji w całym zakresie prędkości oraz układ wspomagania hamowania awaryjnego.

Zastosowano zarówno elementy bezpieczeństwa biernego (m.in. napinacze wstępne i zwalniacze napięcia pasów bezpieczeństwa oraz boczne kurtynowe poduszki powietrzne), jak i elementy bezpieczeństwa czynnego celem unikania wypadków drogowych (precyzyjny układ kierowniczy, odpowiednie własności jezdne oraz skuteczny układ hamulcowy).

Wielostopniowe, zaawansowane czołowe poduszki powietrzne napełniają się w stopniu odpowiednim do siły zderzenia i spełniają wymogi normy FMVSS 208 dotyczącej ochrony osób niewielkiego wzrostu (lub dzieci) w nieoptymalnej pozycji siedzenia.

System kontroli trakcji, ABS, Brake Assist (powodujący maksymalnie zwiększenie siły hamowania), ogranicznik napięcia pasów bezpieczeństwa (CFR), degresywny ogranicznik napięcia pasów bezpieczeństwa, ESP, bezpieczna kolumna kierownicy, system reakcji powypadkowej EARS, reflektory HID (ksenonowe), system HomeLink Universal Home Security, system monitoringu ciśnienia TPM - to tylko niektóre elementy służące poprawie bezpieczeństwa w nowym modelu.

Trochę historii

1970. Dodge Challenger zadebiutował w jesieni 1969 roku jako model roku 1970. Dzielił platformę „E-body” Chryslera (długa maska silnika, krótki bagażnik) z trzeciej generacji Plymouth’em Barracudą – lecz jego rozstaw osi został przedłużony o dwa cale (51 mm) aby zwiększyć ilość miejsca w środku.

Samochód ten był oryginalnie oferowany jako dwudrzwiowy hardtop lub convertible (kabriolet) wwersjach wyposażenia Base, SE (Special Edition), R/T (Road/Track) oraz T/A (TransAm). Ale prawdziwy zachwyt klienteli budziła gama ówcześnie dostępnych silników: 3.7-litrowy I-6 o mocy 145 KM, 5,2-litrowy V-8 o mocy 230 KM, 5,6-litrowy V-8 o mocy 275 KM (290 KM w wersji T/A), 6,3-litrowy V-8 o mocy 290 KM, 6,3-litrowy V-8 o mocy 330 KM, 6,3-litrowy V-8 o mocy 335 KM, 7-litrowy HEMI V-8 o mocy 425 KM, 7,2-litrowy V-8 o mocy 375 KM, 7,2-litrowy V-8 o mocy 390 KM.

Wybór układów przeniesienia napędu dla tych silników obejmował automatyczną skrzynię biegów TorqueFlite konstrukcji Chryslera oraz trzy- lub czterostopniowe przekładnie manualne, do których zamówić było można selektor z „pistoletowym” uchwytem Hurst’a. Wyposażeniem opcjonalnym samochodów Challenger z silnikami o dużej pojemności („Big Block”) mogły być także mosty napędowe typu „heavy-duty” Dana 60 z mechanizmem różnicowym o zwiększonym tarciu wewnętrznym.

‘Orientację wyczynową’ ilustrowały także schematy kolorystyczne nadwozia, w tym śliwkowy Plum Crazy oraz pomarańczowy Orange HEMI®, akcentowane pasami „bumblebee”. Jeszcze głębszą indywidualizację pojazdów umożliwiały opcjonalne chwyty powietrza na maskę silnika, ekstrawagancka maska silnika „Shaker” (z wycięciem na wlot do filtra powietrza) oraz tylne „skrzydło” (rozbudowany spojler) na klapie bagażnika.

Korzystając z wyczynowego image marki – Dodge Challenger już w pierwszym roku produkcji wystawiony został w wyścigach torowych. Do użytku na drogach publicznych dostępna była wersja T/A serii limitowanej, posiadająca homologację Sports Car Club of America (SCCA) w kategorii wyścigowej Trans Am. Challenger T/A był jednym z pierwszych samochodów produkcyjnych o innych rozmiarach ogumienia przedniego i tylnego – odpowiednio E60x15 oraz G60x15.

W roku 1970 za kierownicą przygotowanego i sponsorowanego przez Ray Caldwell’s Autodynamics Race Shop Challengera Trans Am z numerem startowym 77 zasiadł Sam Posey. Choć nie wygrał on wtedy żadnego z wyścigów, lecz w klasyfikacji generalnej zajął wysokie, czwarte miejsce.

Prowadzone przez asów „Drag racing” (wyścigów równoległych) Dicka Landy’ego i Teda Spehar’a samochody Challenger startowały także w nowej klasie Pro Stock amerykańskiej ligi National Hot Rod Association. W latach 1970 i 1971 napędzane silnikami HEMI Challengery (oraz Plymouth’y Barracuda zwane ‘Cuda) w tejże klasie nie miały sobie równych.

Dodge Challenger R/T z roku 1970 wystąpił w jednej z głównych ról w filmie „Znikający Punkt” – kultowym dziele wielkiego ekranu dla entuzjastów pościgów w wykonaniu „muscle cars”. Film ten doczekał się remake (nowej wersji) dla telewizji w roku 1977.

Samochody Challenger 1970 pokazały się także w filmach „Used Cars”, „Natural Born Killers”, „Phantasm I i II” oraz programach telewizyjnych, m.in. „The Mod Squad”.

Sprzedaż samochodów Dodge Challenger w modelu roku1970 wyniosła nieco ponad 83 000 sztuk.

1971. Challengera poddano lekkiej restylizacji, zmieniając pojedynczą lampę tylną (model 1970) na podwójne światła zespolone (model 1971) oraz wprowadzając nowy grille o dwóch wlotach powietrza – lakierowany na srebrno w modelach standardowych i na czarno w modelu R/T.Ten ostatni otrzymał także „skrzela” z włókna szklanego. Pojawiła się równieżdruga wersja coupé ze stałymi okienkami tylnego słupka.

Zdecydowano o zaprzestaniu produkcji modeli T/A (Dodge wycofał się z wyścigów Trans Am), SE oraz R/T Convertible.

Efektem zaostrzenia przez EPA norm emisji spalin były pewne zmiany w gamie dostępnych jednostek napędowych: zrezygnowano z opcji 7,2-litrowego silnika o mocy 375 KM oraz 5,6-litrowego silnika „Six-Pack”. Silnik Magnum o pojemności 6,3 litra dostosowano do nowych norm toksyczności spalin kosztem obniżenia mocy do 300 KM poprzez zmniejszenie stopnia sprężania. W dalszym ciągu oferowany jednak był 390-konny silnik V-8 „Six-Pack” o pojemności 7,2 litra, a obszerny wybór jednostek napędowych Challengera zamykał topowy HEMI® 426 o pojemności 7 litrów i mocy 425 KM.

Także w roku 1971 Dodge Challenger convertible wybrany został jako „Pace Car” (moderator) wyścigów Indianapolis 500. Niejako na pamiątkę tego wydarzenia Dodge wyprodukował jeszcze 50 identycznych samochodów, wszystkie w kolorze pomarańczowym HEMI Orange oraz białym dachem i wystrojem wnętrza.

1972. Wraz z rosnącymi kosztami ubezpieczenia oraz dalszym zaostrzaniem norm emisji spalin przez EPA, rok 1972 przyniósł kolejne zmiany. Istotnym wydarzeniem była wprowadzona przez SAE (amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Środków Transportu) zmiana metody pomiaru wartości znamionowej mocy i momentu obrotowegoz „Gross” na „Net” - a więc wykazywanej przez silnik zamontowany w samochodzie. Efektem tej zmiany było obniżenie podawanych w publikacjach wartości o 20 do 30 procent i nieporównywalność z poprzednio wykazywanymi osiągami.

Tylko trzy silniki dostępne były w modelu roku 1972 Dodge Challengera: 3,7-litrowy „Slant Six” o mocy 110 KM, 5,2-litrowy V-8 o mocy 150 KM oraz 5,6-litrowy V-8 o mocy 240 KM – wszystkie przystosowane do spalania ówczesnej nowości na rynku paliwowym – benzyny bezołowiowej.

Z uwagi na spadającą od kilku lat sprzedaż nadwozi typu convertible, Dodge Challenger 1972 oferowany był tylko w wersji hardtop. Coraz popularniejszą alternatywą wobec kabrioletu stawało się w tamtych czasach okno dachowe (‘sunroof’), które w Challengerze 1972 dostępne było jako opcja w cenie nieco powyżej 400 $.

Nowością w modelu 1972 była bardziej owalna stylizacja kraty chłodnicy (grille) typu „egg crate”, lakierowana na srebrno w modelu standardowym oraz na czarno w modelu wyczynowym Challenger Rallye, który zastąpił wycofany R/T. Lampy tylne zgrupowano w dwóch zestawach po obu stronach „rufy” pojazdu, a przedzielający je centralny panel miał kolor identyczny jak grille. Challenger Rallye wyróżniał się także czterema małymi wlotami powietrza na błotnikach przednich.

1973. Wprowadzenie z początkiem roku 1973 przez rząd federalny przepisów dotyczących odporności udarowej zderzaków samochodowych wywołało jedyną zmianę w nadwoziu MY 1973 Challengera. Były to nowe, wytrzymujące uderzenie przy prędkości 8 km/h zderzaki nadwozia, wyposażone w wielkie gumowe odboje, wystające poza obrys karoserii.

Z oferty wycofano silnik sześciocylindrowy „Slant Six”; jednostką standardową Challengera stał się 5,2-litrowy V-8 o mocy 150 KM, a jedyną opcją był 240-konny V-8 o pojemności 5,6 litra.

1974. Z uwagi na rosnące w niespotykanym tempie koszty ubezpieczenia samochodów o charakterystyce wyczynowej, krótką listę zmian w modelu roku 1974 tworzyły głównie nowe elementy bezpieczeństwa.

Wprowadzono bezwładnościowe (samozwijające się) biodrowo-ramieniowe pasy bezpieczeństwa oraz – na mocy nowych przepisów federalnych – blokadę wyłącznika zapłonu, uniemożliwiającą rozruch silnika, jeżeli pasy kierowcy lub pasażera nie zostały przedtem zapięte.

Standardową jednostką napędową pozostał 5,2-litrowy V-8 o mocy 150 KM, zmienił się natomiast jedyny silnik dostępny opcjonalnie – na 245-konny V-8 o pojemności 5,9 litra.

W kwietniu 1974 roku produkcja Challengera została wstrzymana. W ciągu 5 lat jego obecności na rynku liczba sprzedanych pojazdów wyniosła około 188 600 sztuk.

1978 – 1984. Od roku 1978, gdy zaczęły w USA obowiązywać nowe normy dotyczące średniego zużycia paliw CAFE (Corporate Average Fuel Economy), w ofercie Dodge pojawił się nowy, dwudrzwiowyChallenger coupé produkcji japońskiej firmy Mitsubishi. Napęd stanowił silnik czterocylindrowy, rzędowy (I-4) o pojemności 1,6 litra i mocy 77 KM lub w opcji – 2,6-litrowy I-4 o mocy 105 KM.

Nieznacznie restylingowany w roku 1981 Dodge Challenger dotrwał do roku 1984, kiedy to jego miejsce na rynku zajęły samochody kompaktowe Chrysler Corporation serii K oraz nowe auta wytwarzane przez Mitsubishi, a sprzedawane pod nazwą Dodge/Plymouth Conquest.

W ciągu sześciu lat sprzedaż importowanych Challengerów wahała się w granicach 12 - 14 000 sztuk rocznie.

2006. Na międzynarodowym salonie samochodowym NAIAS w Detroit Chrysler zaprezentował samochód koncepcyjny Dodge Challenger.

Dane techniczne

Silnik:Typ silnikabenzynowy V-8 Cylindry8Pojemność skokowa (cm3):6059Moc (KM / obr./min):425 /6200Maksymalny moment obrotowy (Nm / obr./min):310 / 4800 Własności eksploatacyjnePrędkość maksymalna (km/h):bdPrzyspieszenie 0 - 100 km/h (s):ok. 5Zużycie - miasto/poza/średnio (l/100 km):18,0 / 13,0 / 15,5Rozmiary i nośnośćBagażnikbdPojemność zbiornika paliwa (l):71,8Masa pojazdu (kg):1878Rozmiar opon przód - tył:245/45 R20 - 255/45 R20 Wymiary:Długość (mm):5023Szerokość (mm):1923Wysokość (mm):1448Rozstaw osi (mm):2946Przestrzeń na głowę z przodu /z tyłu (mm):1004 / 951Przestrzeń na nogi z przodu / z tyłu (mm):1067 / 829Szerokość na poziomie ramion przód / tył (mm):1478 / 1478Szerokość na poziomie bioder przód / tył (mm):1390 / 1305,4Zakres regulacji wzdłużnej fotela kierowcy /pasażera (mm): 270 / 220Kąt odchylenia oparcia fotela kierowcy /pasażera (stopnie):86 / 69Przestrzeń kolanowa z tyłu (mm)31,1Objętość całkowita kabiny (m3)2,66Pojemność ładunkowa wg SAE (m3)0,459Wysokość krawędzi bagażnika (mm)839Ilość obrotów koła kierownicy:2,75