Kto płaci za wynajem?

6 lipca 2000 roku samochód spółki transportowej uległ uszkodzeniu w wypadku. Mimo iż wina leżała po stronie kierowcy innego auta, spółka zgłosiła 11 lipca 2000 roku szkodę do likwidacji z własnego ubezpieczenia AC zawartego w Ergo-Hestia, a nie sprawcy (Nordea Polska). Dopiero 8 grudnia 2000 roku Ergo-Hestia przyznała odszkodowanie na podstawie przedstawionych przez spółkę faktur naprawy w kwocie 152 221 zł. Według zapisu w umowie AC powinna to zrobić w ciągu 30 dni od dnia zgłoszenia szkody.Od 10 lipca 2000 roku do 6 stycznia 2001 roku spółka wynajmowała samochód zastępczy niezbędny jej do prowadzenia działalności gospodarczej. Za jego użytkowanie musiała zapłacić prawie 77 tys. zł. Ergo-Hestia domagała się przed sądem, by w tej kwocie partycypowała również Nordea Polska z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy szkody.Sąd Najwyższy uznał (podobnie jak uprzednio uczynił to Sąd Apelacyjny w Poznaniu), iż odpowiedzialność za szkodę w części odnoszącej się do kosztu naprawy oraz wynajmu pojazdu zastępczego na okres 30 dni, licząc od dnia wynajmu auta (od 10 lipca do 11 sierpnia 2000 roku), ponosi Nordea Polska zgodnie z § 32 Rozporządzenia ministra finansów z dnia 24 marca 2000 roku (DzU nr 26, poz. 310). Oznacza to, że Nordea Polska, gdzie sprawca szkody wykupił OC, została zobowiązana do zwrotu firmie Ergo-Hestia należności za naprawę auta (152 221 zł), zaś firmie transportowej - kosztów za wynajem auta zastępczego na okres 30 dni (14 091 zł). Natomiast skutki opieszałości w likwidowaniu szkody po tym terminie powinna ponieść Ergo-Hestia. Chodzi tu o pokrycie kosztów w wysokości 62 769 zł za wynajem pojazdu zastępczego od 12 sierpnia 2000 roku do 5 stycznia 2001 roku, tj. do dnia odbioru naprawionego auta. Do obydwu kwot, tj. 14 091 zł oraz 62 769 zł, trzeba doliczyć odsetki od 31 maja 2001 roku.Krystyna Krawczyk, dyrektor biura Rzecznika Ubezpieczonych, wyjaśnia, że jeśli firma ubezpieczeniowa nie wypłaci odszkodowania w terminie zapisanym w umowie, wówczas osoba uprawniona może ubiegać się o odsetki za zwłokę. Nie wszyscy poszkodowani korzystają jednak z tego prawa. Najczęściej zadowalają się przyznanym odszkodowaniem, rezygnując z dochodzenia ewentualnych strat wynikających z opóźnienia zakładu ubezpieczeń.