Wykonanie konstrukcji zlecono Fabryce Samochodów Osobowych (FSO), niezależne prace nad samochodem trwały również biurze projektowym nyskiego Zakładu Budowy Nadwozi Samochodowych. Zgodnie z wytycznymi pojazd miał być oparty o zespoły jezdne pochodzące z samochodu osobowego Warszawa.
Projekt inżynierów z FSO był niezbyt udany, został odrzucony z powodu niedoskonałości technicznych i funkcjonalnych.
Konstruktorzy z Nysy przystąpili do wykonywanie prototypów. Do końca 1957 roku wytworzono 13 egzemplarzy oznaczonych symbolem N57. Jak wcześniej założona cała konstrukcja oparta była na podzespołach z Warszawy. Wzmocniono jednak sprzęgło, ramę i zawieszenie. Szkielet pojazdu stanowiła podłużnicowa rama o konstrukcji spawanej. Nadwozie zostało wyposażone w dwie pary drzwi. Z przodu były dwa fotele i trzy podwójne kanapy w tylnej części. Wymiary auta to 440 cm długości, 195,5 szerokości. Masa własna 1500 kg, dopuszczalna masa 2250 kg. Silnik miał pojemność 2120 ccm i 50 KM mocy. Prędkość maksymalna wynosiła 90 km/h, zużycie paliwa 14 l/100 km.
Po zatwierdzeniu projektu rozpoczęto produkcje w Nysie. Technologię produkcji dostosowano do możliwości technologicznych fabryki nie mającej wtedy specjalistycznych urządzeń takich jak prasy czy zgrzewarki.
W 1958 roku wykonano 313 sztuk Nysy N58 w wersji furgon o wzmocnionej tylnej części nadwozia przystosowanej do przewozu 800 kg towaru.
W kolejnym roku wykonano 1350 Nys N59, z czego 200 sztuk trafiło na eksport. Oczywiście wersje eksportowe były znacznie ulepszone od tych skierowanych na rynek krajowy. Do produkcji wprowadzone też nowe modele: mikrobus i sanitarkę.
W 1960 roku wprowadzono model towarowo-osobowy ze składanymi ławkami zamocowanymi po bokach w tylnej części nadwozia. Dla Ministerstwa kultury został zaprojektowany model przeznaczony do projekcji filmów w warunkach polowych.
Na Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1963 roku zaprezentowano nowe prototypy N63. Miały one wzmocniony silnik, nadwozie z tłoczonych blach i zmienione przednie szyby. Niestety nie wszedł on do produkcji z powodów zbyt wysokich kosztów modernizacji, rok później wszedł jednak model 501, który miał wiele cech prototypu.
W roku 1966 na zamówienie Ministerstwa Handlu zbudowano prototypy o podwyższonym o 35 cm nadwoziu do przewozy pieczywa. Podwyższone wersje nie weszły do seryjnej produkcji.
Po roku 1967 Nysy otrzymały nową atrapę chłodnicy, tylne lampy z Warszawy 203.
Lata siedemdziesiąte to największy okres rozwoju związany z gwałtownym wzrostem produkcji i rozwojem eksportu. Największymi ówczesnymi odbiorcami Nys były w tych latach Węgry, Czechosłowacja, ZSRR, Kuba, Kambodża, Korea, Wietnam, Finlandia, RFN, Turcja, Norwegia, Ghana.
Lata osiemdziesiąte to okres kryzysu. Fabryka ograniczyła produkcję do poziomu z 1969 roku. W kolejnych latach Zakład w Nysie sukcesywnie ograniczał produkcję. Ostatnia Nysa z numerem 380575 zjechała z taśmy 3 lutego 1994 roku.