Alfa Romeo Brera

Alfa Romeo Brera to kompaktowe sportowe coupe, którego nadwozie określane jest także jako „coupe shooting brake”. „Włoszka” zawdzięcza nazwę galerii sztuki w Mediolanie (Pinacoteca de Brera). Auto pojawiło się w 2005 roku zastępując model GTV.

Dzięki zarówno stylowej, eleganckiej jak i sportowej stylistyce, Brera szybko zdobyła uznanie i otrzymała wiele nagród w „konkursach elegancji”, nawet jeszcze w przedprodukcyjnej fazie. Ojcem projektu nadwozia był słynny Giorgetto Giugiaro. Początkowo fabryki opuszczało jedynie 3-drzwiowe coupe (lub jak kto woli – coupe shooting brake), natomiast już po roku świat ujrzała także wersja cabrio – Spider Nuova.

Konstrukcyjnie Brera powiązana była z sedanem 159 – odziedziczyła po niej m.in. płytę podłogową, stylistykę przedniego pasa oraz elementy wnętrza. A skoro o wnętrzu mowa, to było ono dosyć przestronne, jednak tylko w przedniej części kabiny. 2 miejsca w drugim rzędzie były jedynie symboliczne, a o wygodną pozycję było trudno m.in. przez opadającą linię dachu.

Początkowo montowano pod maską 2 benzyniaki JTS i 1 turbodiesla JTDm. W pierwszym przypadku mieliśmy do czynienia z 2,2-litrową rzędową „czwórką” generującą 185 KM oraz z 3,2-litrową V6-ką o mocy 260 KM, która występowała tylko w wersji Q4 (napęd na 4 koła). Natomiast w drugim przypadku, mieliśmy do czynienia z 2,4-litrową jednostką 5-cylindrową, która rozwijała 200, a od 2007 roku – 210 KM.

W 2009 roku, sportowa Alfa otrzymała 2 nowe silniki – pierwszy benzynowy doładowany TBi o pojemności 1,75 litra i mocy 200 KM (chwalony a kulturę pracy i przyzwoite spalanie) a drugi – wysokoprężny JTDm o pojemności 2 litrów (R4) rozwijający 170 KM. Moc przekazywana była na przednią oś (oprócz 3.2 V6 JTS) za pomocą 6-biegowej przekładni manualnej lub automatycznej.

Produkcja atrakcyjnej „Włoszki” dobiegła końca w 2010 roku, z wynikiem niespełna 22 tys. egzemplarzy. Zarząd nie przewidział dla niej następcy.

Rywalem Alfy Romeo Brera jest m.in. Volkswagen Scirocco.