Toyota Aygo

Toyota Aygo to obok iQ jeden z najmniejszy modeli produkowanych przez japoński koncern. Auto na rynku pojawiło się w 2005 roku, jako owoc współpracy z francuskim PSA. Ponieważ zarówno produkcja Aygo, jak i jej bliźniaczych modeli – Citroena C1 i Peugeota 107, odbywa się w czeskiej fabryce w Kolinie, auta otrzymały przydomek „trojaczków z Kolina”.

Nazwa małej Toyoty pochodzi od angielskiego zwrotu „I go”, co ma nawiązywać do zwinności i praktyczności miejskiego auta. Nadwozie Aygo występowało zarówno w wersji 3- jak i 5-drzwiowej. Auto wyróżniało się sporych rozmiarów reflektorami oraz klapą bagażnika połączona z tylną szybą. Jej dużym mankamentem był stosunkowo wysoki próg załadunku. Sprawę ułatwiał fakt, iż bagażnik oferował jedynie 138 litrów, jednak po złożeniu tylnych siedzeń pojemność rośnie do 782 litrów.

Wnętrze jest dosyć przestronne, jednak dotyczy to tylko jego przedniej części. 2 miejsca na tylnej kanapie nie zapewniają dużo miejsc ani na nogi, ani nad głową, dlatego nie należy z nich korzystać na długich dystansach, chyba że zajmują je dzieci. Niestety kolejnym utrudnieniem, jest brak możliwości otwierania tylnych okien – jedyną możliwością jest ich uchylenie, jednak w upalne dni może być to kłopotliwe.

Zarówno użyte materiały jak i ich spasowanie stoją na średnio zadowalającym poziomie, jednak niska cena zakupu była priorytetem (nawet obrotomierz wymagał dopłaty). W 2008 roku Aygo przeszła facelifting, który objął modernizację tylnych świateł oraz przedniego zderzaka, natomiast po 4 latach dokonano kolejnych zmian. Przemodelowaniu uległ przód oraz reflektory.

Pod maską mógł pracować 3-cylindrowy silnik benzynowy o pojemności 1 litra i mocy 68 KM lub 1,4-litrowy diesel generujący 54 KM (przy okazji drugiego liftingu został on wycofany z oferty). Przednia oś była napędzana za pośrednictwem 5-biegowej skrzyni ręcznej lub zautomatyzowanej przekładni o tej samej ilości biegów (niedostępna z dieslem).

W 2014 roku do produkcji weszła II generacja miejskiej Toyoty. Auto znacznie różniło się od swojego poprzednika. Choć bryła nadwozia została zachowana, stylistycznie auto bardzo wyróżnia się nie tylko na ulicy, ale także wśród konkurentów. Jako krok w stronę młodej klienteli, Toyota oferuje bardzo szerokie możliwości konfiguracji kolorystycznych auta.

Główną cechą rozpoznawczą auta jest jego przedni pas z panelami tworzącymi literę „X”. Nie jest to jedyne nawiązanie do tej litery, bowiem ekran dotykowy (dostępny za dopłatą) nazywa się X-Touch, nawigacja – X-Nav a automatyczna skrzynia biegów – X-Shift. W tylnej części pojazdu można dostrzec nawiązanie do poprzednika w postaci szklanej klapy bagażnika połączonej z tylną szybą. Niestety jeśli chodzi o przestronność, szczególnie w okolicach II rzędu siedzeń, sprawa nie uległa poprawie, i Aygo nadal jest bardzo ciasne dla trzeciego i czwartego pasażera. Natomiast pojemność bagażnika wzrosła do 169 litrów.

Pod maską pracuje 3-cylindrowy benzyniak VVT-i o pojemności 1 litra generujący 69 KM. Moc na przednią oś jest przenoszona za pomocą 5-biegowej skrzyni manualnej, lub wcześniej wspomnianej, półautomatycznej przekładni o tej samej liczbie przełożeń.

Rywalami Toyoty Aygo są m.in. Ford Ka, Kia Picanto oraz Hyundai i10.