Honker był już ostatnim samochodem, którego geny związane były z motoryzacja PRL-u. Jego historia rozpoczęła się w 1979 roku, gdy Przemysłowy instytut Motoryzacji opracował na bazie Tarpana 234 pierwszy prototyp pojazdu wielozadaniowego PW-1. Testy w trudnych warunkach terenowych prowadził wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej z Sulejówka, a pierwsza publiczna prezentacja prototypu odbyła się w 1984 r. Produkcję seryjnego pojazdu o nazwie Tarpan 4011, którego nazwę zmieniono na Tarpan 4WD Honker, realizowano w Fabryce Samochodów Rolniczych w poznańskim Antoninku.

Po przejęciu FSR przez koncern Volkswagena wydzielono spółkę Tarpan Sp. zo.o., która jednak ze względu na małą liczbę zamówień upadła w styczniu 1996 r., a licencję na produkcję wraz z oprzyrządowaniem kupiła spółka Daewoo Motor Polska i przeniosła produkcję do Lublina. Tu też auto nie miało szczęścia, bo wielkie plany i modernizacja auta skończyła się pod koniec 2000 roku upadkiem polskiego przedstawicielstwa Daewoo.

W następnych latach różne podmioty próbowały szczęścia, ale do 2009 roku prawo do produkcji wciąż miał syndyk masy upadłościowej Daewoo Motor Polska. Ostatnim w historii właścicielem praw do produkcji Honkera była spółka DZT Tymińscy, mająca siedzibę w Bacikach Średnich koło Siemiatycz. Firma macierzysta i spółki od niej zależne wyprodukowały od tego czasu kilkadziesiąt po raz kolejny zmodernizowanych Honkerów, z czego 60 w 2010 kupiło polskie wojsko.

Nawet najnowsze wersja tego auta nie były już w stanie spełnić wymaganych norm. Wielokrotnie modernizowany silnik Andoria ADCR o pojemności skokowej 2.6 l i mocy 115 KM nie był już w stanie spełnić normy Euro6. Natomiast montowanie silników od innych producentów znacznie podwyższało cenę tego auta, które dla wojska kosztowało i tak już 140 tys. zł.