Nie tylko Grand Prix

Według obowiązujących przepisów w kategorii superbike startują wyłącznie motocykle czterosuwowe (w Grand Prix są to przede wszystkim dwusuwy). Pojazdy z silnikami o pojemności skokowej od 600 do 750 ccm mogą mieć maksymalnie cztery cylindry, te które mają pojemność do 900 ccm - trzy cylindry, a te których silniki dochodzą do 1000 ccm, posiadają jedynie dwa cylindry.W programie mistrzostw świata superbike biorą udział w swych odrębnych zawodach także inne klasy motocykli. Kategoria supersport to także maszyny czterosuwowe, ale o mniejszej pojemności silników. Te które mają od 400 do 600 ccm, mogą mieć po cztery cylindry, natomiast te u których pojemność dochodzi do 750 ccm, tylko dwa cylindry.Obok klas superbike i supersport ścigają się także motocykle z wózkiem, czyli tzw. sidecary. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych była to dość popularna kategoria wyścigów motocyklowych, szczególnie w Wielkiej Brytanii i Niemczech. Podobnie wygląda to także teraz. Obecne konstrukcje zupełnie nie przypominają pojazdów z tamtych lat. Po ostatnich czterech latach, kiedy to dla sidecarów rozgrywany był wyłącznie puchar świata, ta klasa ponownie otrzymała status mistrzowski. Dzisiejsze motocykle z wózkiem napędzają czterosuwowe, maksymalnie czterocylindrowe silniki o pojemności od 850 do 1200 ccm.Charakterystyczną cechą eliminacji mistrzostw świata superbike i supersport jest tzw. superpole. Szesnastu najlepszych zawodników po sesji kwalifikacyjnej bierze udział w dodatkowej walce o jak najlepszą pozycję startową. Motocykliści mają wtedy do przejechania po trzy okrążenia toru. Pierwsze przeznaczone jest na rozgrzewkę i rozpędzenie się, drugie jest mierzone, a na trzecim trzeba zjechać z trasy. W wyścigach superbike i supersport bierze udział maksymalnie po 36 maszyn, w sidecarach 24. Dystans dla wszystkich klas jest identyczny - minimum 90 i maksimum 110 kilometrów. Jeźdźcy superbike mają w czasie jednej rundy po dwa wyścigi, pozostali jeżdżą tylko raz.