Paliwo do wtryskiwaczy podawały pompy wtryskowe przypominające rozwiązania ze starszych wysokoprężnych jednostek napędowych. Pierwsze układy wtryskowe bez napędu obcego (czyli od silnika) sterowane elektronicznie pojawiły się w końcu lat 50., jednak jeszcze długo dominowały układy wtryskowe sterowane mechanicznie (np. Bosch K-Jetronic, w którym pomiar ilości zasysanego powietrza odbywa się mechanicznie oraz przekłada się na mechaniczne dozowanie paliwa).
Na początku lat 90. popularność zdobył wtrysk jednopunktowy (jako nieco droższa alternatywa gaźnika, z jednym wtryskiwaczem umieszczonym nad kolektorem dolotowym), ale od połowy lat 90. stosuje się głównie wtrysk wielopunktowy, w którym każdy cylinder ma własny wtryskiwacz (nieodzowny przy wtrysku bezpośrednim).
O podawanej dawce paliwa, a także czasie wtrysku decyduje sterownik jednostki napędowej na podstawie informacji otrzymywanych z licznych czujników (patrz schemat u góry). Układ wtrysku do silników wysokoprężnych ma inną budowę (patrz Common Rail, pompowtryskiwacz).