Nowy model odziedziczył po nim nie tylko skarb niezawodności, ale też wyraźnie stonowaną stylistykę nadwozia. Almera nie cieszyła się w swoim czasie wielką popularnością, dziś jako używany samochód rodzinny spisuje się na piątkę.
Jesienią 1995 roku w ofercie europejskiego Nissana pojawił się nowy model nazwany Almera, zaliczany do wozów popularnej klasy niższej średniej. Nissan nie skorzystał z tradycyjnej nazwy Sunny prawdopodobnie dlatego, że Almera była wozem od podstaw różniącym się od poprzednika tak po stronie technicznej, jak po stronie stylistycznej. Premiera Almery miała miejsce cztery lata przed powstaniem Nissan Renault Alliance, więc mamy tu do czynienia z czysto japońskim autem, przystosowanym jednak do wymogów europejskiej klienteli. W praktyce oznacza to niestety skromną gamę silników i wersji nadwoziowych, co Almerę, w porównaniu z wybitnymi konkurencyjnymi modelami Volkswagen Golf, Renault Megane czy Opel Astra, stawia na drugi plan.
Almerę oferowano w trzech wersjach nadwoziowych. Dostępny był trzy- lub pięciodrzwiowy hatchback oraz bardziej reprezentatywny czterodrzwiowy sedan, o kombi, coupe czy nawet kabriolecie można było tylko pomarzyć. Praktyczność nadwozi odznacza się optymalnymi rozmiarami (w wypadku hatchbacku to 4120 x 1690 x 1395 mm, rozstaw osi 2535 mm) oraz wystarczającą przestrzenią bagażową zdolną pojąć całych 340 l. Bagażnik sedana pojmuje jeszcze 100 l więcej. Jeśli nawet 440 l to dla nas za mało, trzeba się zdecydować na Nissana Sunny Traveller (460 do 1600 l), model z poprzedniej generacji, który produkowano równolegle z nowymi Almerami.
Za sprawą nowoczesnego tylnego zawieszenia multilink, Almery dysponują bardzo dobrymi właściwościami jezdnymi. Owo zawieszenie wprowadzono najpierw do Maximy QX, jednak z biegiem czasu stało się standardem także w Almerach i Primerach. Atutem tylnego zawieszenia z przestrzennie prowadzoną belką skrętną jest dobra trakcja - świetna stabilność samochodu na zakrętach. Stosunkowo lekkie i małe auto oferuje dostatek miejsca dla bagażu i pasażerów z tyłu. Słowa krytyki można usłyszeć pod adresem słabego układu hamulcowego, który podczas ostrego hamowania może tracić na sile.
Oferta silników ogranicza się do trzech jednostek benzynowych oraz jednej wysokoprężnej. Silnik diesla, ze względu na przestarzałą konstrukcję z pośrednim wtryskiem paliwa, nie należy do najlepszych. Z jednostki o objętości skokowej 1973 cm3 wycisnąć można zaledwie 75 koni mechanicznych, a moment obrotowy wykazuje maksimum 132 Nm przy 2800 obr./min. Zupełnie inaczej prezentują się silniki spalinowe. Nissan już na początku lat dziewięćdziesiątych oferował czterozaworową technikę nawet w małych modelach miejskich. Osiągi Almery są nawet po latach zadowalające. Podstawowa wersja silnikowa 1,4 16V dysponowała mocą 75 KM, ew. 87 KM, a większa jednostka 1,6 16V miała moc 90 KM, ew. 100 KM. Usportowiona trzydrzwiowa wersja Almera GTi chowała pod maską silnik o pojemności dwóch litrów i mocy 143 KM przy 6400 obr./min., a maksimum momentu obrotowego było 178 Nm przy 4800 obr./min. Jednak na ten model w bazarach trudno natrafić.
Nawet podstawowa jednostka jest wystarczająco elastyczna i posłusznie przyśpiesza na wszystkich obrotach, a z 0 do 100 km/h rozpędza się w niespełna 13 sekund. W 1999 roku jeden z naszych kolegów podsumowując test Almery 1,4 (87 KM) Spring powiedział: "Ze względu na stosunkowo niską pojemność silnika biegi mogą wydawać się dosyć długie, jednak silnik nie traci przez to na dynamice. W dodatku przy wyższych prędkościach silnik nie wchodzi na zbyt wysokie obroty (130 km/h na piątym biegu - 3600 obr./min.), średnie zużycie paliwa podczas testu wyniosło 7,7 l/100 km."
W roku 1997 poddano Almerę lekkiemu restylingowi. Zmieniono wtedy osłonę chłodnicy, z przodu zamontowano nowoczesne reflektory przykryte gładkimi kloszami, a z tyłu nowe zespolone lampy. Wnętrze Almery nigdy nie zaskakiwało, reprezentuje przeciętny japoński design, jednak zawsze dobrze służyło swoim celom, a z biegiem lat się nie starzeje. W egzemplarzach z wysokim przebiegiem fotele i plastikowa obudowa mogą pogwizdywać czy zgrzytać.
Akapit poświęcony usterkom będzie tym razem wyjątkowo krótki. Almera choć niewyraźna stylistycznie odznacza się niezawodnością. Do najsłabszych miejsc Almer Autobild zalicza rdzewiejący zamek maski, wady immobilizera (zwłaszcza rocznik 1998), całkowicie unieruchamiające auto oraz stosunkowo szybko zużywające się opony. Korozja karoserii Almer raczej nie dotyczy, zawsze jednak warto skontrolować wydech. ADAC zwraca uwagę na częste usterki alternatora, do którego przenikała woda z dziurawych rurek układu chłodzącego.
Na przeglądach okresowych w Niemczech Almera uchodzi za solidne i niezawodne auto. W kategorii cztero- do pięcioletnich samochodów plasuje się na 12. miejscu z 6,2 % aut z poważną usterką. W kategorii 6- do 7-letnich samochodów Almera radzi sobie jeszcze lepiej i plasuje się na świetnym 9. miejscu w rankingu TÜV z wynikiem 9 % samochodów z poważną usterką. W crash testach Almery nie wypadają jednak zbyt dobrze, głównie za sprawą postarzałych rozwiązań konstrukcyjnych.
Nissan Almera jest niewyraźnym samochodem, powinien jednak zaspokoić tych, którzy szukają niezawodnego auta rodzinnego. Stylistyka auta raczej do kupna nas nie skłoni, ale siła Almery ukryta jest gdzie indziej. Niezawodność silnika oraz zawieszenia jest niepodważalna, a przeciętna rodzina doceni dostateczną ilość miejsca tak w kabinie, jak w przestrzeni bagażowej. Warte polecenia są zwłaszcza egzemplarze z jednostkami 1,4 16V i 1,6 16V.
Ocena biegłego ds. wyceny i oceny stanu technicznego samochodów Tomasza Taraby:
"Najpopularniejszą wersją nadwoziową jest pięciodrzwiowy hatchback. W komisach najczęściej natrafić można na Almery z jednostką 1,4i, która jest dla auta tej wielkości dostatecznie dynamiczna. W Almerach ciężko doszukiwać się jakichś poważnych usterek. W swoim czasie samochód dysponował przestronnym wnętrzem i bogatym wyposażeniem. Stanowił bezpośrednią konkurencję dla VW Golfa, jednak nigdy nie cieszył się taką popularnością. Spowodowane jest to głównie ogólną nieufnością do japońskich samochodów, stosunkowo wysokimi cenami części zamiennych oraz całkowitym brakiem części z nieoryginalnej produkcji. Dzisiaj ta sytuacja przedstawia się o wiele korzystniej."
Almera to udany wóz rodzinny, stylistycznie niewyraźny, jednak dla oka przyjemny. Zadbany, bezwypadkowy egzemplarz z pełną dokumentacją i przebiegiem do 150 000 km na pewno nas nie zawiedzie. Pięciodrzwiową Almerę z 1995 roku można nabyć w cenie do 10 000 zł.
Plusy:
- precyzyjny układ kierowniczyprecyzyjna skrzynia biegówbardzo dobre właściwości jezdneniezawodnośćprzestronne wnętrze
Minusy:
- utrata siły układu hamulcowego (podczas ostrego hamowania)wąska oferta silników i wersji nadwoziowychprzestarzała jednostka wysokoprężnaniewyraźny design
Najczęstsze usterki:
- lichej jakości tworzywa źródłem dziwnych dźwięków (egzemplarze z wysokim przebiegiem)słaby hamulec ręcznywady immobilizera, alternatoranieszczelna uszczelka podgłowicowa, z tym związane wycieki oleju - silnik 2,0Drdzewienie zamka maski
