W roku 1999 inżynierowie Audi oszaleli. Stworzyli małego hatchbacka segmentu B o dyskusyjnej urodzie, a następnie wyposażyli go w aluminiowe panele karoserii i załadowali nowoczesną technologią.
Ilość zaawansowanych rozwiązań musiała odbić się na cenie pojazdu. Wersja podstawowa A2 była wyceniana przez dealerów na 63 tysiące złotych. Za podobną sumę i w podobnym czasie można było kupić Alfę Romeo 147, Opla Zafirę A, Volkswagena Passata B5 czy Toyotę Avensis I. Małe Audi funkcjonowało na rynku 6 lat i nie cieszyło się dużą popularnością. Fabrykę opuściło zaledwie 176 tysięcy sztuk. Model nigdy nie doczekał się następcy.
Kontrowersje i awangarda - stylistyka A2
Garbata karoseria ze zbyt nisko poprowadzonym tyłem i mało przemyślanym przodem budziła sporo kontrowersji. Jedni się nią zachwycali i traktowali jak dzieło sztuki, inni krytykowali i oskarżali niemieckich projektantów o brak talentu. Stylistyka niestety nie jest jedynym problemem nadwozia. Aluminiowe panele, które zapewniają autu lekkość i są odporne na korozję, wyraźnie komplikują naprawy powypadkowe. W razie ich uszkodzenia, prostowanie nie wchodzi w grę. Należy kupić nowy element. Jako że te najłatwiej zdobyć w autoryzowanej stacji obsługi, koszt potrafi być astronomiczny.
Lepiej ocenić można kabinę pasażerską. Nawet w drugim rzędzie siedzeń ilość miejsca jest wystarczająca, a bagażnik ma imponującą jak na gabaryty auta pojemność od 390 do 1085 litrów. Stylistyka deski rozdzielczej jest przyzwoita, ergonomia stoi na wysokim poziomie, a jakość materiałów okazuje się wyśmienita. Nawet po pokonaniu 300 tysięcy kilometrów plastiki i tapicerki wyglądają świetnie. Kierowca nie powinien narzekać na poziom wyposażenia. Standardem były 4 poduszki powietrzne, ABS i wspomaganie układu kierowniczego. Większość egzemplarzy posiada ponadto klimatyzację oraz ESP.
Zaawansowanie technologiczne nie przeniosło się na konstrukcję zawieszenia. Podczas tworzenia podwozia inżynierowie wykorzystali klasyczne połączenie kolumn McPhersona z przodu i belki skrętnej z tyłu. Sztywno zestrojone resorowanie oraz precyzyjny układ kierowniczy zapewniają stateczność wąskiej i wysokiej karoserii. Niestety pasażerowie będą przeklinać brak komfortu jazdy. Prosta konstrukcja dobrze znosi eksploatację. Zazwyczaj jako pierwsze poddają się tanie w wymianie łączniki stabilizatora lub odbojniki amortyzatorów.
1,4 16v: rozsądne osiągi w ruchu miejskim
Audi A2 było najczęściej konfigurowane z 1,4-litrowym silnikiem benzynowym o mocy 75 koni mechanicznych. Zważywszy na fakt iż mały Niemiec jest autem do miasta, to bardzo rozsądny wybór. Motor rozpędza hatchbacka do pierwszej setki w 12,3 sekundy i spala podczas jazdy w terenie zabudowanym nieco ponad 8 litrów paliwa. Wolnossąca jednostka ma właściwie tylko dwie słabości. Przedwcześnie padają w niej sondy lambda. Poza tym kierowca powinien kontrolować stan odmy olejowej. Ta zimą może zamarznąć.
Popularną alternatywą z rynku wtórnego są diesle. Ropniak podobnie jak motor benzynowy ma pojemność 1,4 litra oraz dysponuje mocą 75 koni mechanicznych. Mimo iż w obu przypadkach sprint do 100 km/h trwa prawie tyle samo, to silnik TDI ma lepszą elastyczność. Dodatkowo o wiele mniej pali. W mieście spalanie wynosi tylko 5,6 litra oleju napędowego. Audi A2 jest dobrze wygłuszone. 3-cylindrowy diesel powoduje zatem mniej hałasu w trakcie jazdy niż w przypadku m.in. Skody Fabii I. Po pokonaniu 150 - 200 tysięcy kilometrów motor może mieć problemy z osprzętem lub luzem na wale korbowym. O ile turbosprężarkę i pompowtryskiwacze można tanio regenerować, o tyle remont układu korbowego będzie drogi.
Auto było montowane w Niemczech na podstawie dopracowanych podzespołów. To sprawia, że trwałość zadbanych i regularnie serwisowanych A-dwójek utrzymuje się na wysokim poziomie. Charakterystyczną usterką są niedomagania wspomagania układu kierowniczego. Najczęściej winna niesprawności jest pompa. Jej regeneracja kosztuje mniej więcej tysiąc złotych. Poza tym psują się czujniki stopu, zdarzają się przypadki awarii modułu komfortu oraz z czasem padają alternatory.
Otwórz maskę? W A2 to niemożliwe!
Audi skonstruowało hatchbacka w taki sposób, aby użytkownik miał ograniczoną możliwość samodzielnego serwisowania. Dla przykładu kierowca może uchylić klapkę serwisową i tam uzupełnić olej silnikowy lub płyn do spryskiwaczy. Gdy jednak postanowi dolać płynu chłodzącego, musi zdjąć (nie otworzyć!) maskę. Wizyty w autoryzowanych stacjach obsługi Audi są na tyle drogie, że mogą doprowadzić właściciela do ruiny. O wiele lepszym pomysłem jest zatem korzystanie z usług fachowców z warsztatów niezrzeszonych. Z uwagi na powinowactwo z pozostałymi hatchbackami segmentu B koncernu Volkswagena, na rynku występuje spora liczba tanich części zamiennych.
Mimo biegu lat oryginalny charakter Audi A2 pozostał. Aut na polskim rynku wtórnym jest tyle co na lekarstwo, przez co nietuzinkowa sylwetka nie zdążyła się znudzić kierowcom i nadal wyróżnia się z tłumu. Ile dzisiaj należy zapłacić za nieszablonowego hatchbacka? Z zaporowej ceny początkowej na szczęście zostało niewiele. 15-letnie egzemplarze z początku produkcji kosztują 9 - 10 tysięcy złotych. Najmłodsze auta pochodzące z 2004 lub 2005 roku oznaczają wydatek na poziomie 18 - 19 tysięcy.
Seryjna produkcja Audi A2 ewidentnie była objawem szaleństwa. Po kilku latach od wprowadzenia modelu na rynek sami przedstawiciele marki mówili, że auto było zbyt nowatorskie i tak naprawdę nigdy nie powinno trafić do salonów! Niemcy mogą pluć sobie w brodę, a kierowcy poszukujący motoryzacyjnej oryginalności mają kolejną opcję do wyboru. Pomijając dyskusyjną urodę, hatchback ma wiele zalet, a jego ceny spadły do akceptowalnego poziomu. Osobiście nie jestem zwolennikiem małego Audi, ale wierzę że dla niektórych ten wybór może mieć sens.
