Volkswagen Jetta

Volkswagen Jetta to samochód klasy średniej niższej produkowany przez niemiecki koncern. Auto pojawiło się w 1979 roku, jako wersja nadwoziowa, rozpoczynającego karierę, Golfa z oddzielną nazwą. Jest to jeden z najpopularniejszych, obok Golfa, Passata, Polo i „Garbusa” modeli marki.

Nazwa pojazdu pochodzi od „jetstream”, czyli silnego prądu powietrza. Jetta, oczywiście oprócz dodatkowego „kupra” różniła się od Golfa przednim pasem, bowiem zamiast okrągłych reflektorów, otrzymała prostokątne. Auto występowało w wersji 2- lub 4-drzwiowej. Oprócz Europy, auto cieszyło się dużą popularnością w Ameryce, zarówno Północnej, Środkowej jak i Południowej.

Do napędu posłużył wolnossący i turbodoładowany 1,6-litrowy diesel generujące kolejno 54 i 70 KM oraz szereg benzyniaków – 1.1 (50 KM), 1.3 (60 KM), 1.5 (70 KM), 1.6 (85 lub 110 KM) oraz 1.8 (112 KM). Przednie koła były napędzane za pośrednictwem 4- lub 5-biegowej skrzyni ręcznej oraz 3-biegowego automatu. Masa auta oscylowała wokół 800 kg.

W 1983 roku do produkcji weszła II generacja Jetty, choć produkcja pierwszej odsłony trwała w Chinach aż do 1991 roku. Auto występowało, podobnie jak wcześniej, jako 2- oraz 4-drzwiowy sedan, z czego pierwszy z nich był raczej rzadkim widokiem. Auto aż do aż do słupka B było niemal identyczne z odpowiadającą mu generacją Golfa (drugą). Jettę zbudowano na płycie podłogowej A2, którą wykorzystano także do produkcji Corrado oraz Seata Toledo.

W porównaniu do poprzednika, auto znacznie zyskało na wymiarach zewnętrznych, z czego na długości aż 13 cm. W 1985 roku wprowadzono wersję na rynek USA, specjalnie przystosowaną do tamtejszych przepisów. Odmiana przeznaczona na rynek chiński również nieco się różniła, szczególnie po faceliftingu (który swoją drogą nadał autu dosyć pokracznej urody). Dzięki zwiększeniu wymiarów, pojemność bagażnika wynosi aż 550 litrów, co nawet w dzisiejszych czasach jest imponującym wynikiem. Materiały użyte do wykończenia nie grzeszą jakością, a spasowanie pozostawia nieco do życzenia; po wielu latach eksploatacji, można usłyszeć piski i stuki z wielu miejsc w kabinie.

W 1988 roku auto przeszło facelifting, który objął m.in. zmianę zderzaków oraz tylnej klapy.

Auto mogło być wyposażone w silnik o zapłonie iskrowym lub samoczynnym, a ilość jednostek które mogły występować pod maską jest naprawdę duża. Jest to „zasługa” obecności auta na różnych kontynentach, a co za tym, zróżnicowanym zapotrzebowaniem na konkretne silniki. 1,6-litrowy diesel występował w wersji wolnossącej oraz turbodoładowanej. Pierwszy z nich rozwijał 54, a drugi 60, 69 lub 80 KM. Wszystkie odznaczały się bardzo niskim spalaniem na poziomie 4-5 litrów oleju napędowego na 100 km. Wśród benzyniaków dostępne były m.in. jednostki 1.3 (54 KM), 1.6 (69, 72, 75 KM), 1.8 (84, 90, 98, 100, 107, 112, 129 i 139 KM) oraz 2.0 (136 KM). 98-konna jednostka dostępna była także z napędem na 4 koła Syncro. W pozostałych wersjach dostępny był napęd na przednią oś, a skrzynie biegów miały taką samą ilość przełożeń, co w poprzedniej generacji.

W 1991 roku zaprezentowano III odmianę Jetty, choć nazwa ta obowiązywała w USA. Na większości rynków auto było znane jako Vento, co po portugalsku oznaczało „wiatr” i dobrze komponowało się z tematyką nomenklatury Volkswagena. Pojazd bazował na Golfie 3. generacji, choć w nadwoziu można było dostrzec pewne zmiany.

Inżynierowie mocno postarali się, aby wyleczyć wszelkie bolączki które dokuczały poprzednikowi. I tak otrzymaliśmy nie tylko nowoczesne i bardziej opływowe (choć wciąż pudełkowate) nadwozie, które występowało tylko w odmianie 4-drzwiowej. Oprócz tego dopracowano wnętrze oraz zastosowano kilka nowych silników, w tym także 6-cylindrowych. 2,8-litrowy silnik VR6 generował 174 KM.

Oprócz tego dostępne były inne, 4-cylindrowe, benzyniaki – 1.6 (75 lub 100 KM), 1.8 (75 lub 90 KM) oraz 2.0 (115 KM). Dodatkowo, wśród diesli oferowane były 1.9 SDI, 1.9 TD i 1.9 TDI, o mocy kolejno 64, 75 oraz 90 lub 110 KM. Moment obrotowy przenoszony był na przednie koła za pomocą 4-stopniowego automatu lub 5-biegowej skrzyni ręcznej.

W 1999 roku zadebiutowała kolejna (IV.) generacja Jetty, choć znów nazwa ta nie obowiązywała na wielu rynkach. Auto znane jest także jako City Jetta, Clasico, a dla nas jako Bora. Czasem 5-drzwiowego kombi też nosiło tą nazwę, ale u nas „ochrzczono” ją jako Golf Variant. Jetta/Bora była 4-drzwiową odmianą Golfa 4. generacji i odziedziczyła po nim zarówno technologię wnętrze, jak i nieco nadwozie.

Nieco, ponieważ można odnieść wrażenie, że w stosunku do swojego kompaktowego brata była elegantsza i bardziej dynamiczna. Oprócz tego auto występowało także z lepszym wyposażeniem. Wymiary nadwozia zostały w porównaniu do poprzednika zmienione (auto było nieco krótsze, ale szersze i wyższe). Ucierpiał na tym m.in. bagażnik, którego pojemność wynosiła 455 litrów. Na szczęście wewnątrz, również na tylnej kanapie, miejsca było wystarczająco.

Wybór jednostek benzynowych był dosyć duży. Paletę otwierała jednostka 1.4 generując 75 KM. Większe silniki miały pojemność 1.6 (100, 105 i 110 KM, 1.8 (125, lub z turbosprężarką – 150 i 180 KM), 2.0 (115 KM), 2.3 VR5 (150 lub 170 KM) oraz 2.8 VR6 (204 KM). Wśród diesli dominowały silniki 1.9 TDI, generujące (w zależności od roku produkcji) 90, 100, 110, 115, 130 lub 150 KM. Dostępny był także 68-konny 1.9 SDI. Oprócz napędu na przednią oś, dostępny był napęd na 4 koła 4Motion (w niektórych wersjach także w standardzie). Do wyboru była 5- i 6-biegowa przekładnia manualna oraz 4-, 5- lub 6-stopniowy automat.

W 2005 roku na rynku pojawiła się 5. generacja Jetty. Volkswagen postanowił znów namieszać, bowiem nazwa ta obowiązywała na większości rynków (m.in. W RPA jako Bora II, w Chinach – Sagitar, a gdzieniegdzie także jako Vento). Auto miało być pewnego rodzajem odrodzeniem modelu, które z perspektywy czasu, udało się jak najbardziej (choć najsłabszym punktem pojazdu była jego cena).

Auto zbudowano na podstawie Golfa V, po którym odziedziczył nie tylko technologię i wnętrze, ale także lwią część stylistyki. Ponieważ auto miało niżej poprowadzoną linię dachu, wyglądało zgrabniej od swojego kompaktowego brata. Dodatkowo, obok 4-drzwiowego sedana, dostępne było także 5-drzwiowe kombi. W stosunku do poprzednika, auto było prawie o 20 cm dłuższe, co przełożyło się na ilość miejsca w kabinie i w bagażniku (527 litrów).

Biorąc pod uwagę dostępne silniki na wszystkich rynkach, otrzymamy całkiem długą listę. W Europie, auto dostępne było z benzyniakami: 1.4 TSI (122, 140 lub 170, a potem 160 KM), 1.6 (102 lub 115 KM), 2.0 FSI (150 KM) oraz 2.0 TFSI (znany z Golfa GTI – 200 KM), a także z jednostkami wysokoprężnymi TDI: 1.6 (90 lub 105 KM), 1.9 (105 KM) oraz 2.0 (140 lub 170 KM). Na niektórych rynkach dostępne były m.in. 5-cylindrowe benzyniaki 2.5 generujące 150 lub 170 KM. Moc, w zależności od wersji, przenoszona była na przednie lub wszystkie koła (4Motion) za pomocą 5- lub 6-biegowej skrzyni ręcznej, 6-stopniowego automatu oraz 6-biegowej przekładni dwusprzęgłowej DSG.

VI. generacja Jetty weszła do produkcji w 2010 roku. Auto bazuje na płycie podłogowej PQ35 – tej samej co Golf VI, do którego nawiązuje także stylistycznie. W porównaniu do poprzednika auto zostało wydłużone, a linia dachu – obniżona. Dodatkowo Jeta zyskała bardziej elegancki i dynamiczny design, który wyróżniał się wśród aut tej klasy. Podobnie jak wcześniej, dostępne były 2 nadwozia – 4-drzwiowy sedan oraz 5-drzwiowe kombi. Wnętrze, choć zaczerpnięte z Golfa, to może się pochwalić większą przestronnością.

W 2014 roku zaprezentowano wersję po faceliftingu. Choć zmiany stylistyczny były bardzo małe, to wzbogacono listę wyposażenia dodatkowego o wiele systemów asystujących jazdę. Dodatkowo poprawiono sztywność i wytrzymałość nadwozia oraz zmodyfikowano jednostki napędowe.

Przed modernizacją dostępne były następujące silniki benzynowe: 105-konny 1.2 TSI, 122- lub 160-konny 1.4 TSI oraz 200- (rok przed liftingiem 210-) konny 2.0 TSI, a także wysokoprężne: 105-konny 1.6 TDI oraz 140-konny 2.0 TDI.

Po zmianach, w ofercie pozostał 1.2-litrowy benzyniak, a 1,4-litrowa jednostka generowała 125 i 150 KM. Wśród diesli ostał się tylko 2-litrowy TDI, który rozwijał 110 lub 150 KM. Na różnych rynkach (m.in. w USA), dostępny był także 2,5-litrowy 170-konny benzyniak R5. W zależności od wersji silnikowej, auto mogło mieć napęd na przednią lub obie osie (4Motion), a do wyboru jest 5- lub 6-biegowy manual, oraz 6- lub 7-stopniowa przekładnia dwusprzęgłowa DSG.