Grand Prix Kanady 2008: historia i harmonogram czasowy

Wybudowano tor o długości 4361 metrów, który zawodnicy musza pokonać w ciągu jednego wyścigu aż 70 razy. Po raz pierwszy na listę triumfatorów w Montrealu wpisał się w 1978 roku Gilles Villeneuve i dzisiaj jego imię ma też tor. Podczas odbierania pucharu rzucano mu do góry… kule śniegowe. Wówczas Grand Prix Kanady odbywało się późną jesienią, ale od 1982 roku przeniesione zostało na czerwiec, gdy tam jest znacznie cieplej.

Gilles Villeneuve Circuit - informacje o torzeDługość toru4 361 mDługość wyścigu70 okr., 305.270 kmJakość nawierzchni asfaltowejnierównyZużycie oponznacznePrzyczepnośćśredniaZużycie hamulcówbardzo dużePrędkość maksymalna63%Najdłuższy szybki odcinek1 005 mProjektowana prędkość maksymalna324 km/hZużycie paliwaśrednieKierunek jazdyzgodnie z ruchem wskazówek zegaraLiczba lewych zakrętów6Liczba prawych zakrętów9

Montreal to w dosłownym tłumaczeniu „królewska góra”. Ma też kilka innych powszechnie dodawanych nazw jak m.in. Paryż Ameryki Północnej czy miasto wieży kościelnych. Jego ulicom kolorytu nadaje mnogość przyjemnych kawiarni, w większość francuskich. Język znad Sekwany jest urzędowym w prowincji Quebec. Z przedmieściami Montreal liczy trzy i pół miliona mieszkańców. Miasto założyli w 1642 roku francuscy emigranci i należy ono dzisiaj do najstarszych w Ameryce Północnej.

Grand Prix Kanady widnieje w kalendarzu Formuły 1 od 1967 roku. Pierwszy wyścig za kierownica bolidu własnej konstrukcji wygrał Jack Brabham. Początkowo w tym kraju wyścigi Formuły 1 organizowano na torach w Mosport i Mont Treblant, ale od 1978 roku cały cyrk przeniósł się do Montrealu. W tym przypadku organizatorzy wykorzystali komunikację miejską, która wydłużona została o dalsze odcinki.

Wybudowano tor o długości 4361 metrów, który zawodnicy musza pokonać w ciągu jednego wyścigu aż 70 razy. Po raz pierwszy na listę triumfatorów w Montrealu wpisał się w 1978 roku Gilles Villeneuve i dzisiaj jego imię ma też tor. Podczas odbierania pucharu rzucano mu do góry… kule śniegowe. Wówczas Grand Prix Kanady odbywało się późną jesienią, ale od 1982 roku przeniesione zostało na czerwiec, gdy tam jest znacznie cieplej.

GP Kanady - podstawowe dane statystyczneLiczba GP39Pierwsze GP1967Ubiegłoroczny triumfatorLewis Hamilton - McLaren-Mercedes MP4-221:44:11,292Ubiegłoroczne pole-positionLewis Hamilton - McLaren-Mercedes MP4-221:15,707Ubiegłoroczne najszybsze okrążenieFernando Alonso - McLaren-Mercedes MP4-221:16,367

Na Circuit Gilles Villeneuve w tym roku wyścig Formuły 1 odbędzie się po raz trzydziesty, a łącznie będzie to czterdzieste Grand Prix Kanady. Najwięcej zwycięstw odniósł tutaj Michael Schumacher, który wygrał siedem wyścigów. Drugim kierowca w tej klasyfikacji jest Nelson Piruet z trzema zwycięstwami. Wśród zespołów najlepiej wypadło Ferrari, które odnotowało tutaj aż dziesięć zwycięstw, o trzy zwycięstwa mniej ma na swoim koncie Williams, a cztery mniej NcLaren.

W ostatnich sześciu latach na kanadyjskim torze dominowały trzy zespoły. Dzięki Miichaelowi Schumacherowi trzy razy było to Ferrari, które zastąpili kolejno: Kimi Räikkönen w McLarenie, Fernando Alonso w Renault iprzed rokiem Lewis Hamilton ponownie w McLarenie. W 2002 Michael Schumacher nie miał na swojej drodze do tytułu mistrza świata żadnego konkurenta. Niemiecki kierowca nie tylko wygrał po raz szósty w Montrealu, ale jednocześnie zapewnił 150 zwycięstwo dla Ferrari. Na drugim miejscu finiszował David Coulthard, który startował z ósmej pozycji, a trzeci był Rubens Barrichello w drugim bolidzie Ferrari.

Podobnie jak w sezonie 2001, także w roku 2003 o zwycięstwo walczyli bracia Schumacher. Tym razem lepszy z dwójki okazał się starszy. Ralf Schumacher startując z pole-position prowadził przez długi czas, ale podczas postoju w boksach musiał ustąpić miejsca Michaelowi. Ale w końcówce, gdy w Ferrari zaczęły szwankować hamulce, znacznie się do brata zbliżył. Ostatecznie do zamiany pozycji nie doszło.Juan-Pablo Montoya i Fernando Alonso pozostali Az do końcu wyścigu odpowiednio na trzecim i czwartym miejscu. Kolejność na dalszych pozycjach ułożyła się tradycyjnie po serii problemów technicznych zawodników. W 2004 po raz trzeci z rzędu wygrał Michael Schumacher. Cieszył się tym bardziej, ze wystartował dopiero z szóstej pozycji. Udało mu się dzieki znakomitej strategii z dwoma postojami w boksach. Drugi dojechał Ralf Schumacher w bolidzie BMW Williams, który jednak został zdyskwalifikowany za zbyt duże otwory dostarczające powietrze do chłodzenia hamulców. Nie był tutaj jedyny, bo podobne kary otrzymali jeszcze trzej zawodnicy. Dzięki temu na drugie miejsce awansował Rubens Barrichello (Ferrari). Rok 2005 przyniósł emocjonujący wyścig. Początkowo Grand Prix Kanady odbywało się pod dyktando zespołu Renault. Jednak Giancarlo Fisichella musiał się wycofać z pozycji lidera, ze względu na spadające ciśnienie oleju w silniku. W momencie, gdy Fernando Alonso uderzył w barierę, było już po wyścigu dla francuskiego zespołu. Za samochodem bezpieczeństwa McLaren-Mercerdes wezwał swojego kierowcę Kimiego Raïkkönena do boksów. ProwadzącyJuan-Pablo Montoya musiał czekać i tracił cenne sekundy. Chciał jak najszybciej wrócić na tor i przejechał czerwone światło na końcu pit-lane, za co został zdyskwalifikowany. Nie przeszkodziło to w końcowym zwycięstwie Kimiego Räikkönen (McLaren-Mercedes) przed dwoma bolidami Ferrari. Grand Prix Kanady 2006 zamykające pierwszą część sezonu, zakończyło się zwycięstwem prowadzącego w mistrzostwach Fernando Alonso. Renault z jego pomocą jednoznacznie opanował mistrzostwa. W Montrealu był to jego szósty triumf w sezonie. GP Kanady 2007 miało dramatyczny przebieg. Cztery razy na tor wyjeżdżał samochód bezpieczeństwa i uczestnicy wciąż wracali do krótkiego dystansu między sobą. Odpowiedni moment dla siebie wykorzystał Lewis Hamilton, który po raz pierwszy w swojej karierze wygrał wyścig Formuły 1.

Ferrari jak najszybciej chciało ten wyścig zapomnieć, gdyż żaden z jego kierowców nie wywalczył miejsca na podium. Był też i tragicznie wyglądający moment i dramat polskiego kierowcy. Robert Kubicamiał poważny wypadek, z którego dzięki znakomitemu systemowi bezpieczeństwa wyszedł niemalże bez szwanku.

GP Kanady 2008 - harmonogram czasowyPiątek 6. czerwca16:00 - 17:301. wolny trening20:00 - 21:302. wolny treningSobota 7. czerwca16:00 - 17:003. wolny treningod 19:00kwalifikacjeNiedziela 8. czerwcaod 19:00wyścig

Tegoroczny wyścig oczekiwany jest z wielkim napięciem. Podstawowe pytanie: czy McLaren-Mercedes potwierdzi znakomita formę z poprzedniego wyścigu w Monte Carlo, czy w Montrealu wyrównają się siły niemiecko-brytyjskiego pojedynku, czy odnajdzie się Ferrari? Zagadek jest oczywiście więcej, a ich rozwiązanie poznamy dopiero w niedzielę wieczorem (ze względu na różnicę czasu pomiędzy Montrealem a Warszawą).

My liczymy na kolejny dobry występ Roberta Kubicy!

.