Odkrywamy tajemnice Ferrari

Do nowego sezony Ferrari przystępuje z wyraźnym celem, którym jest powtórzenie wyników z minionego sezony, a wiec dwa tytuły mistrzów świata. Aktualny mistrz świata Kimi Räikkönen pojedzie z numerem startowym jeden, ale kierownictwo zespoły nie chciało wyraźnie definiować, kto w tym sezonie będzie pierwszym kierowcą zespołu. Określono, że także Felipe Massa ma identyczne warunki jak jego fiński kolega. Wciąż modyfikowana jest zmiana organizacji zespołu po odejściu Michaela Schumachera i Rosse Browna.

NazwaScuderia Ferrari MarlboroPowstał w roku19391. Grand Prix21. maja 1950 - GP Monako1. zwycięstwo w GP14. lipca 1951 - GP Wielkiej Brytanii1. pole-position14. lipca 1951 - GP Wielkiej BrytaniiNajlepsze miejsca w MŚ1. miejsce 15x (1961, 1964, 1975, 1976, 1977, 1979, 1982, 1983, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2007)Liczba startów w GP757Liczba zwycięstw w GP201 (skuteczność 27 %)Liczba uzyskanych punktów4718,12 (skuteczność 6,23 pkt/wyścig)Liczba najszybszych okrążeń205 (skuteczność 27 %)Liczba pole-position195 (skuteczność 26 %)Niedokończone wyścigi32%PrezydentLuca di Montezemolo (Włochy)Generalny dyrektorJean Todt (Francja)Szef zespołuStefano Domenicali (Włochy)Dyrektor wykonawczyMario Almondo (Włochy)Dyrektor technicznyAldo Costa (Włochy)Główny aerodynamikNicholas Tombazis (Grecja)Słówny silnikowiecGilles Simon (Francja)Główny inżynierLuca Baldisseri (Włochy)Numer startowy - kierowca1 - Kimi Räikkönen (Finlandia), jego główny mechanik Chris Dyer (Australia)Numer startowy - kierowca2 - Felipe Massa (Brazylia), jego główny mechanik Rob Smedley (wielka Brytania)Kierowca testowyLuca Badoer (Włochy), Marc Gené (Hiszpania)Liczba pracowników700Roczny budżet255 milionów EuroPojazd - podwozieFerrari F2008SilnikFerrari 056 - V8OponyBridgestoneSiedziba zespołuFerrari SpA, Via Ascari 55-57, I-41053 Maranello, Włochy

Zespół Ferrari ma najwięcej sukcesów w historii Formuły 1, ale także istnieje najdłużej. Stał się ikoną królewskiej formuły i warto przypomnieć jego historię w liczbach. Czerwone bolidy z Maranello zawsze były i są ozdobą każdego wyścigu. Poniżej najważniejsze daty i fakty z historii tego zespołu.

RokPojazdy1950Pojazdy 125F1, 125F1 GP49, 166F2, 275F1, 375F1-375Indy, początek MŚ Formuły 11951212F1, 3 zwycięstwa (pierwszego dokonał José Froilán González w GP Wielkiej Brytanii)1952500F2, 7 zwycięstw1953553F2, 7 zwycięstw1954553F1 i 625F1, 2 zwycięstwa1955555F1, 1 zwycięstwo1956D 50, 6 zwycięstw1957801 F11958246 F1, początek punktowania pucharu konstruktorów, razem 40 punktów, 2 zwycięstwa i 2. miejsce w pucharze konstruktorów1959256 F1, razem 32 punkty, 2 zwycięstwa i 2. miejsce zespołu1960246P F1, razem 26 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu1961156 F1, razem 40 punktów, 5 zwycięstw i po raz pierwszy puchar konstruktorów1962156F1, razem 18 punktów i 6. miejsce zespołu1963156 F1 Iniezione, razem 26 punktów, 1 zwycięstwo i 4. miejsce zespołu1964158 F1 i 512 F1, razem 45 punktów, 3 zwycięstwa i puchar konstruktorów1965158F1 i 512 F1, razem 26 punktów i 4. miejsce zespołu1966246F1-1966 i 312F1-1966, razem 31 punktów, 2 zwycięstwa i 2. miejsce zespołu1967312F1-1967, razem 20 punktów i 5. miejsce zespołu1968312F1-1968, razem 32 punktów, 1 zwycięstwo i 4. miejsce zespołu1969312F1-1969, razem 7 punktów i 5. miejsce zespołu1970312B, kierowcy Jacky Ickx, niepełny sezon Clay Regazzoni i Ignazio Giunti. Razem 52 punktów, 4 zwycięstwa i 2. miejsce zespołu1971312B2, kierowcy Jacky Ickx, Arturo Merzario, w niektórych GP Mario Andretti. Razem 33 punkty, 2 zwycięstwa i 3. miejsce zespołu1972312B2, kierowcy Jacky Ickx, Clay Regazzoni - opuścił 2 GP, w niektórych GP Mario Andretti (5 GP), Nanni Galli (1 GP) i Arturo Merzario (2 GP). Razem 33 punkty, 1 zwycięstwo i 4. miejsce zespołu1973312B3-1973, kierowcy Jacky Ickx i Arturo Merzario. Razem 12 punktów i 6. miejsce zespołu1974312B3-1974, kierowcy Niki Lauda i Clay Regazzoni. Razem 65 punktów, 3 zwycięstwa i 2. miejsce zespołu1975312T, kierowcy Niki Lauda i Clay Regazzoni. Lauda został mistrzem świata. Razem 72,5 punktów, 6 zwycięstw i puchar konstruktorów1976312T2, kierowcy Niki Lauda i Clay Regazzoni, po wypadku Laudy 2 GP pojechał Carlos Reutemann. Razem 83 punkty, 6 zwycięstw i puchar konstruktorów1977312T2, kierowcy Niki Lauda i Carlos Reutemann, w ostatnich dwóch GP za Laudę Gilles Villeneuve. Lauda został mistrzem świata. Razem 95 punktów, 4 zwycięstwa i puchar konstruktorów1978312T3, kierowcy Carlos Reutemann i Gilles Villeneuve. Razem 58 punktów, 2 zwycięstwa i 2. miejsce zespołu1979312T4, kierowcy Jody Scheckter i Gilles Villeneuve. Scheckter został mistrzem świata. Razem 113 punktów, 6 zwycięstw i puchar konstruktorów1980312T5, kierowcy Jody Scheckter i Gilles Villeneuve. Razem 8 punktów i 10. miejsce zespołu1981126CK, kierowcy Didier Pironi i Gilles Villeneuve. Razem 34 punktów, 2 zwycięstwa i 5. miejsce zespołu1982126C2, kierowcy Didier Pironi i Gilles Villeneuve. Był to pechowy rok dla Ferrari, podczas kwalifikacji do GP Belgii zginął Villeneuve, którego zastąpił Patrick Tambay. W Niemczech ciężki wypadek miał Pironi, wielomiejscowe złamanie nogi oznaczało zakończenie kariery, ukończył sezon na drugiej pozycji za Rosbergiem. w ostatnich dwóch eliminacjach zastąpił go Mario Andretti. Razem 74 punkty, 3 zwycięstwa i puchar konstruktorów1983126C3, kierowcy Patrick Tambay i René Arnoux. Razem 89 punktów, 4 zwycięstwa i puchar konstruktorów1984126C4, kierowcy Michele Alboreto i René Arnoux. Razem 57,5 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu1985156-85, kierowcy Michele Alboreto i René Arnoux, Arnouxa po pierwszym GP zastąpił Stefan Johansson. Razem 82 punkty, 2 zwycięstwa i 2. miejsce zespołu1986F1-86, kierowcy Michele Alboreto i Stefan Johansson. Razem 37 punktów i 4. miejsce zespołu1987F1-87, kierowcy Michele Alboreto i Gerhard Berger. Razem 53 punkty, 2 zwycięstwa i 4. miejsce zespołu1988F1-87/88, kierowcy Michele Alboreto i Gerhard Berger. Razem 65 punktów, 1 zwycięstwo i 2. miejsce zespołu1989F1-89, kierowcy Nigel Mansell i Gerhard Berger. Razem 59 punktów, 3 zwycięstwa i 3. miejsce zespołu1990F1-90, kierowcy Nigel Mansell i Alain Prost. Razem 110 punktów, 6 zwycięstw i 2. miejsce zespołu1991F1-91, kierowcy Jean Alesi i Alain Prost, Prosta w jednym GP zastąpił Gianni Morbidelli. Razem 55,5 punktów i 3. miejsce zespołu1992F92A-AT, kierowcy Jean Alesi i Ivan Capelli, Capellego w 2 GP zastąpił Nicola Larini. Razem 21i 4. miejsce zespołu1993F93A, kierowcy Jean Alesi i Gerhard Berger. Razem 28 punktów i 4. miejsce zespołu1994412T1, kierowcy Jean Alesi i Gerhard Berger, miejsce Alesiego w 2 GP zajął Nicola Larini. Razem 71 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu1995412T2, kierowcy Jean Alesi i Gerhard Berger. Razem 73 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu1996F310, kierowcy Michael Schumacher i Eddie Irvine. Razem 70 punktów, 3 zwycięstwa i 2. miejsce zespołu1997F310B, kierowcy Michael Schumacher i Eddie Irvine. Razem 102 punkty, 5 zwycięstw i 2. miejsce zespołu1998F300, kierowcy Michael Schumacher i Eddie Irvine. Razem 133 punkty, 6 zwycięstw i 2. miejsce zespołu1999F399, kierowcy Michael Schumacher i Eddie Irvine. Razem 128 punktów, 6 zwycięstw i puchar konstruktorów2000F1-2000, kierowcy Michael Schumacher i Rubens Barrichello, Schumacher został mistrzem świata. Razem 170 punktów, 10 zwycięstw i puchar konstruktorów2001F2001, kierowcy Michael Schumacher i Rubens Barrichello, Schumacher został mistrzem świata. Razem 179 punktów, 9 zwycięstw i puchar konstruktorów2002F2001 (pierwsze trzy wyścigi) i F2002, kierowcy Michael Schumacher i Rubens Barrichello, Schumacher został mistrzem świata. Razem 221 punktów, 15 zwycięstw i puchar konstruktorów2003F2002 (pierwsze trzy wyścigi) i F2003-GA, kierowcy Michael Schumacher i Rubens Barrichello, Schumacher został mistrzem świata. Razem 158 punktów, 8 zwycięstw i puchar konstruktorów2004F2004, kierowcy Michael Schumacher i Rubens Barrichello, Schumacher został mistrzem świata. Razem 262 punktów, 15 zwycięstw i puchar konstruktorów2005F2005, kierowcy Michael Schumacher i Rubens Barrichello. Razem 100 punktów, 1 zwycięstwo i 3. miejsce zespołu2006248 F1, kierowcy Michael Schumacher i Felipe Massa. Razem 201 punktów, 9 zwycięstw i 2. miejsce zespołu2007F2007, kierowcy Kimi Räikkönen i Felipe Massa, Räikkönen został mistrzem świata. Razem 204 punktów, 9 zwycięstw i puchar konstruktorów

KIMI RÄIKKÖNEN – kierowca, numer startowy 1

Kimi Räikkönen dołączył do zespołu Ferrari przed sezonem 2007. Dla fińskiego kierowcy była to trudna decyzja. Przez dłuższy czas walczył o tytuł mistrzowski w brytyjskiej stajni McLaren-Mercedes i chociaż zawsze niewiele do szczęścia mu brakowało, to pewnie dlatego tytułu nie zdobył. Zapewne związana z tym frustracja spowodowała przyjęcie oferty Jeana Todta. Nowy angaż miał także i swoje negatywne strony. Zająć miejsce po Michaelu Schumacherze oznaczało,że wciąż będzie jeździł pod presją wyników swojego wielkiego poprzednika. Włoscy dziennikarze i kibice nikomu nie odpuszczą, a przekonało się już w przeszłości o tym wielu znanych zawodników.Apetyt na sukcesy miał także Felipe Massa, któremu kierownictwo zespołu powierzyło w 2007 roku rolę pierwszego kierowcy zespołu. Stąd Fin mógł oczekiwać wielkiego konkurenta już wewnątrz swojego zespołu. Do tego Massa miał większe doświadczenie z bolidami Ferrari. Räikkönen przychodził w nieznane do zespołu, który tak różnił się od perfekcyjnie zorganizowanego McLarena. To, że ostatecznie potrafił już w pierwszym roku zdobyć tytuł mistrza świata dla Ferrari, nikt się nie spodziewał, ale była to miła niespodzianka.

Imię i nazwiskoKimi RäikkönenUrodzony17. września 1979 w Espoo (Finlandia)Wzrost175 cmWaga71 kgStan rodzinnyżonaty z JenniZainteresowaniasnowboard, jazda na motocyklu, hokej na lodzie, biegi1. GP4. marca 2001 - GP Australii/Melbourne w zespole Sauber-Petronas1. punkty4. marca 2001 - GP Australii/Melbourne za 6. miejsce w 1. GP1. zwycięstwo w GP23. marca 2003 - GP Malajsie/Sepang w 36. GP kariery1. pole-position29. czerwca 2003 - GP Europy/Nürburgring w 43. GP karieryNajlepsze miejsce w MS1. miejsce 1x (2007)Liczba startów w GP121Liczba zwycięstw w GP15 (skuteczność 12 %)Liczba zdobytych punktów456 (skuteczność 3,77 punktów/wyścig)Liczba najszybszych okrążeń25 (skuteczność 21 %)Liczba pole-position14 (skuteczność 11 %)Niedokończone wyścigi31%

Kariera Kimi Räikkönena byla rakietowa, wystarczyły 23 wyścigi w kartach, by trafił do Formuły 1. Peter Sauber był jego testami tak zachwycony, że spowodował, by sponsor Red Bull podpisał kontrakt z młodym Finem. Miał kłopoty z uzyskaniem superlicencji, która ostatecznie otrzymał warunkowo. Już w pierwszym wyścigu wykazał swoje wielkie możliwości. Sauber miał nosa i podpisał z nim trzyletni kontrakt. Jednak McLaren za wszelką cenę chciał pozyskać młodego Fina do swojego zespołu, co skończyło się najwyższym odstępnym w historii Formuły 1. Mówiono o 20 mln dolarów. W nowym zespole już na początku pokazał swoje możliwości i skutecznie gonił Davida Coultharda. W 2003 roku doczekał się swojego pierwszego zwycięstwa na torze w Malezji. Uzyskiwał równe wyniki i do końca sezonu walczył o tytuł z Michaelem Schumacherem. W 2004 roku miał być jednym z głównych faworytów do tytułu, ale bolid MP4-19 okazał się zawodny. Pod koniec sezonu udało się wiele poprawić i na pocieszenie pozostało zwycięstwo w GP Belgii.W 2005 roku Fin otrzymał do towarzystwa nowego kolegę, którym był impulsywny Juan Pablo Montoya. Jednak defekty techniczne i skandale spowodowały, że po raz kolejny musiał zadowolić się tytułem wicemistrzowskim.Zasadniczy zwrot w jego karierze nastąpił przed sezonem 2007, gdy po raz drugi w swojej karierze zmienił zespół. W Ferrari został następca legendarnego Michaela Schumachera. Już w Australii wygrał GP Malbourne, a trzy zwycięstwa w czterech ostatnich wyścigach zapewniły mu tytuł mistrza świata.

Mocne strony: ekstremalnie szybki, nie popełnia niepotrzebnych błędów, mocny psychicznieSłabe strony: źle znosi niepowodzenia

DataPrzebieg kariery1988-1998karty1999Formule Renault, Formule Ford2000Formule Renault, zwycięzca brytyjskich mistrzostw, testy F1 w zespole Sauber2001Red Bull Sauber Petronas, premiera w F1, 9 punktów i 10. miejsce w mistrzostwach2002West McLaren Mercedes, 24 punktów, 6. miejsce w mistrzostwach2003West McLaren Mercedes, 1 zwycięstwo, razem 91 punktów i 2. miejsce w mistrzostwach2004West McLaren Mercedes, 1 zwycięstwo, razem 45 punktów i 7. miejsce w mistrzostwach2005West McLaren Mercedes, 7 zwycięstw, razem 112 punktów i 2. miejsce w mistrzostwach2006West McLaren Mercedes, 0 zwycięstw, razem 65 punktów i 5. miejsce w mistrzostwach2007Scuderia Ferrari Marlboro, 6 zwycięstw, razem 110 punktów i 1. tytuł mistrza świata2008Scuderia Ferrari Marlboro

FELIPE MASSA – kierowca, numer startowy 2

Felipe Massa swoją karierę łączy z Ferrari. Do Formuły 1 wkroczył przez zespól Sauber, który już długo wówczas współpracował ze stajnią z Maranello. Brazylijczyk był dość dziwny i ostatecznie Peter Sauber dogadał się z Jeanem Todtem, by zaangażować go jako kierowcę testowego. Ferrari dało mu najlepszą szkołę. Po roku Brazylijczyk powrócił do Hinwil i ponownie zasiadł za kierownicą bolidu Sauber. Gdy pod koniec 2005 roku poszukiwano drugiego kierowcę do Ferrari, a Petter Sauber zdecydował się sprzedać swój zespół BMW, dla Massy logiczne było jeżdżenie u boku Schumachera. W Ferrari spędził swoje najlepsze lata. Także ostatni sezon nie był najgorszy i uważany był za jednego z kandydatów do tytułu mistrzowskiego. Jednak miał pecha i ostatecznie musiał pracować dla zespołu.

Imię i nazwiskoFelipe MassaUrodzony25. kwiecień 1981 w Sao Paulo (Brazylia)Wzrost166 cmWaga59 kgStan rodzinnyżonaty z RaffaeląZainteresowaniepiłka nożna, sporty wodne, filmy, muzyka1. GP3. marca 2002 - GP Australii/Melbourne w zespole Sauber-Petronas1. miejsce punktowane17. marca 2002 - GP Malezji/Sepang za 6. miejsce w 2. GP kariery1. zwycięstwo w GP27. sierpnia 2006 - GP Turcji/Istambuł w 66. GP kariery1. pole-position27. sierpnia 2006 - GP Turcji/Istambuł w 66. GP karieryNajlepsze miejsce w MŚ3. miejsce (2006)Liczba startów w GP87Liczba zwycięstw w GP5 (skuteczność 6 %)Liczba zdobytych punktów201 (skuteczność 2,31 pkt./wyścig)Liczba najszybszych okrążeń8 (skuteczność 9 %)Liczba pole-position9 (skuteczność 10 %)Nieukończone wyścigi20%

Felipe Massa w 2008 roku wystartuje do sezonu Formuły 1 po raz szósty, a wraz z okresem, gdy zaangażowany był w roli kierowcy testowego, będzie to jego siódmy rok w tej elitarnej dyscyplinie. Zaczynał jako dziewięcioletni chłopiec od kartingu w Brazylii. Po dziesięciu latach doświadczeń wyjechał do Europy.

DataPrzebieg kariery1990-1997Karty1998Brazylijskie mistrzostwa formule Chevrolet1999Brazylijskie mistrzostwa formule Chevrolet, 1. miejsce2000Włoskie mistrzostwa formule Renault, 1. miejsce2001Eurosérie F3000, 1. miejsce, 6 wygranych w 8 wyścigach2002premiera w F1 w zespole Sauber Petronas, razem 4 punkty i 13. miejsce w sezonie2003Scuderia Ferrari Marlboro, oficjalny kierowca testowy2004Sauber-Petronas, razem 12 punktów i 12. miejsce w mistrzostwach2005Sauber-Petronas, razem 11 punktów i 13. miejsce w mistrzostwach2006Scuderia Ferrari Marlboro, razem 65 punktów i 3. miejsce w mistrzostwach2007Scuderia Ferrari Marlboro, razem 94 punktów i 4. miejsce w mistrzostwach2008Scuderia Ferrari Marlboro

LUCA BADOER – kierowca testowy

Luca Badoer pracuje dla Ferrari jako kierowca testowy od dziesięciu lat. W początkach swojej kariery próbował w prywatnych zespołach walczyć o sukces, ale żadnego przełomu nie dokonał. Zaliczył aż 50 wyścigów Grand Prix, ale nie zdobył w nich ani jednego punktu.

Imię i nazwiskoLuca BadoerUrodzony25. stycznia 1971 w Montebelluně (Włochy)Wzrost170 cmWaga55 kgStan rodzinnykawalerZainteresowaniesport motorowy, tenis, golf, jazda na rowerze1. GP14. marca 1993 - GP RPA/Kyalami w zespole Lola BMS Scuderia ItaliaNajlepsze miejsce startowe12. miejsceNajlepszy wynik w GP7. miejsceLiczba startów w GP50Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów0Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Nieukończone wyścigi50%

Luca Badoer swoją karierę rozpoczynał na torach kartingowych, a następnie przeszedł wszystkie szczeble kolejnego wyścigowego wtajemniczenia, by ostatecznie trafić do Formuły 1. Największe sukcesy odnosił w wyścigach Formuły 3000.

DataPrzebieg kariery1988Karty, włoskie mistrzostwa, mistrz1992Formule 3000, ME, mistrz1993premiera w F1 w zespole Lola BMS Scuderia Italia, razem 0 punktów 23. miejsce w mistrzostwach1994Minardi-Ford, kierowca testowy1995Minardi-Ford, razem 0 punktów i 19. miejsce w mistrzostwach1996Forti Corse-Ford, razem 0 punktów i 17. miejsce w mistrzostwach1999Minardi-Ford, razem 0 punktów i 19. miejsce w mistrzostwach1998-2008Kierowca testowy Ferrari

MARC GENÉ – kierowca testowy

Marc Gené należy do tych kierowców Formuły 1, którym nigdy nie udało się wywalczyć miejsca w zespole. Nie uzyskuje dobrych wyników podczas testów, ale potrafi wykorzystać swoje niekwestionowane umiejętności techniczne do informacji o pojazdach.

Imię i nazwiskoMarc GenéUrodzony29. marca 1974 w Sabadell (Hiszpania)Wzrost173 cmWaga69 kgstan rodzinnyzonaty z EwąZainteresowanieksiązki, psychologia, historia, rower górski, wspinaczka górska, nurkowanie1. GP7. marca 1999 - GP Australii/Melbourne z zespołem Minardi-Ford1. miejsce punktowane26. września 1999 - GP Europy/Nürburgring za 6. miejsce w 14. GP karieryNajlepsze miejsce na starcie5. miejsceNajlepsze miejsce w GP5. miejsceLiczba starów w GP36Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów5 (skuteczność 0,14 pkt./wyścig)Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Niedokończone wyścigi36%

Ponieważ Marc Gené nigdy nie jeździł w charakterze podstawowego kierowcy zespołu Formuły 1, miał jednak przed przyjściem do Minardi swojego stałego sponsora, którym była znana firma telekomunikacyjna Telefonica. Do Formuły 1 dołączył w 1999 roku. Szansę od zespołu Minardi otrzymał pod koniec sezonu na torze Nürburgring, gdzie wywalczył szóste miejsce w GP Europy i pierwszy mistrzowski punkt. W Minardi jeździł jeszcze rok i kilkakrotnie był bliski kolejnego sukcesu. Następnie przez cztery lata był kierowcą testowym Williamsa, gdzie trzy razy otrzymał szansę startu w GP i zdobył łącznie cztery punkty. Od 2005 roku pracuje jako kierowca testowy Ferrari.DataPrzebieg kariery1987Karty, mistrz Katalonii1988Karty, mistrz Hiszpanii1989Karty, 10. miejsce w ME1990Karty, mistrz seniorów Hiszpanii1991Karty, uczestnik MŚ1992Formule Ford, MH, 5. miejsce1993Formule Ford, drugie miejsce FF festiwalu i mistrzostwo Europy1994Formule 3, uczestnik brytyjskich mistrzostw, najlepszy debiutant1995Formule 3, uczestnik brytyjskich mistrzostw1996Fisa Golden Cup Superformula, mistrz1997Formule 30001998Formule Opel-Nissan Fortuna, mistrz1999Minardi-Ford, premiera w F1, 1 punkt i 17. miejsce w mistrzostwach2000Minardi-Fondmetal, razem 0 punktów i 19. miejsce w mistrzostwach2001-2004Kierowca testowy BMW Williams F12003Zastąpienie Ralfa Schumachera w GP Włoch, razem 4 punkty i 17. miejsce w mistrzostwach2004Zastąpienie Ralfa Schumachera w GP Francji o GP Wielkiej Brytanii, razem 0 punktów i 21. miejsce w mistrzostwach2005-2008Kierowca testowy Ferrari

Zespoły Formuły 1 w sezoniem 2008: