- W Europie wynalazcą poduszki powietrznej był w latach 50. Walter Linderer z Monachium. Nie rozwiązał jednak problemu jej szybkiego napełniania.
- Mercedes w latach 80. zastosował poduszkę powietrzną i napinacz pasów w luksusowej klasie S – ta opcja kosztowała 1525,50 DM.
- Amerykanie wcześniej, bo w 1973 r., zastosowali poduszkę powietrzną w Oldsmobile Toronado - była to alternatywa pasów bezpieczeństwa, napinacza pasów nie wprowadzono
- Więcej takich tekstów znajdziesz na stronie głównej Onet.pl
W styczniu i lutym 1981 r. wyprodukowano ponad 100 egz. klasy S wyposażonych w nowe systemy bezpieczeństwa. Światowa premiera nowego systemu bezpieczeństwa miała miejsce podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Amsterdamie (5-15 lutego 1981 r.). Miesiąc później Mercedes klasy S z poduszką powietrzną i napinaczem pasów pokazany został na salonie w Genewie. Oba dodatki były dostępne tylko dla klasy S i SEC Coupé - jako opcja za 1525,50 DM.
Dalszy ciąg artykułu pod materiałem wideoMercedes – poduszki powietrzne jako opcja we wszystkich modelach od 1982 r.
Mercedes szybko wdrożył nowe rozwiązanie do innych modeli – już w 1982 r.poduszka powietrzna i napinacz pasów bezpieczeństwa były dostępne jako opcjonalne wyposażenie do wszystkich samochodów osobowych Mercedes-Benz. W dziesięć lat później, w 1992 r. poduszka powietrzna kierowcy była standardowym wyposażeniem we wszystkich modelach marki, a w 1994 r. standardem stała się poduszka powietrzna pasażera.
W 1984 roku napinacz pasów bezpieczeństwa stał się standardowym wyposażeniem przednich siedzeń wszystkich samochodów osobowych Mercedes-Benz.
Wynalazcą europejskiej poduszki powietrznej jest Walter Linderer z Monachium. W latach 50. XX wieku zaprojektował „nadmuchiwany pojemnik w stanie złożonym, który automatycznie napełnia się w razie niebezpieczeństwa”. 6 października 1951 r. wynalazca złożył patent na swoje urządzenie. Niestety, w latach 50. nie było ani odpowiedniego materiału, z którego można by uszyć poduszkę powietrzną, ani sposobu jej błyskawicznego napełniania w ułamku sekundy. Dopiero w 1966 r. Mercedes wrócił do idei poduszki powietrznej i rozpoczął pierwsze próby wytwarzania gazu do jej szybkiego napełniania. Patent uzyskał w październiku 1971 r.
Pierwsze poduszki powietrzne dla kierowcy miały pojemność od 60 do 70 litrów. W samochodach produkowanych obecnie są mniejsze – te dla kierowcy mają objętość 35-45 litrów (auta europejskie). Poduszki dla pasażera siedzącego z przodu są większe – 60-75 litrów.
Poduszka powietrzna – w USA od 1973 r.
W USA poduszka powietrzna w samochodach pojawiła się wcześniej niż w Europie – w 1973 r. Pierwszym modelem z poduszką był Oldsmobile Toronado. Istotna różnica polegała na tym, że Amerykanie traktowali poduszkę jako alternatywę pasów bezpieczeństwa (amerykańscy kierowcy niechętnie z nich korzystali), natomiast rozwiązanie Mercedesa polegało na zastosowaniu poduszki i pasów z napinaczem.
Czy poduszka powietrzna ratuje życie kierowcy w razie zderzenia?
Tak, ale pod warunkiem, że kierowca ma zapięte pasy bezpieczeństwa. Jeśli pasy nie będą zapięte wtedy głowa kierowcy za wcześnie zetknie się z poduszką, gdy ta napełnia się gazem i błyskawicznie rozwija się. Szybkość rozwijania się poduszki jest ogromna – ok. 300 km/h. Uderzenie poduszki w głowę kierowcy może być nawet śmiertelne, a na pewno wywoła ciężkie obrażenia.
Gdy kierowca jest zapięty pasami wtedy uderzenie głowy w poduszkę następuje w momencie, gdy zaczyna z niej uchodzić gaz, a poduszka amortyzuje uderzenie.
Ilu kierowcom poduszka powietrzna uratowała życie?
Od lat 80. na pewno milionom, ale dokładnych danych nie ma. Oto przykład z jednego tylko kraju. Według danych niemieckiego federalnego urzędu statystycznego w 1980 r. na niemieckich drogach (w Niemczech Wschodnich i Zachodnich) zginęło 15 050 osób, z czego 6915 to pasażerowie samochodów osobowych. W 2000 r., gdy samochody wyposażane były w poduszki, zginęło 7503 osób, z czego 4396 w autach osobowych. Po następnych 20 latach, w 2019 r. odnotowano 3046 śmiertelnych ofiar ruchu drogowego, z czego 1346 osób zginęło w samochodzie osobowym.
Znacząco zmalała też liczba ofiar śmiertelnych na 10 000 pojazdów. W Niemczech w 1980 r. liczba ta wynosiła 4,5, w 2000 r. – 1,4, a w 2019 r. spadła do 0,5.
Czołowe poduszki powietrzne szybko udowodniły swoją przydatność, a konstruktorzy zaczęli umieszczać poduszki w innych miejscach samochodu, aby chronić pasażerów nie tylko w razie zderzenia czołowego, lecz także bocznego – w słupku przednim, z boku oparcia fotela, w ramie nadokiennej. W 1995 roku wprowadzono poduszkę boczną w Mercedesach E (W 210), w 1998 r. dodano poduszkę powietrzną nadokienną. W 2001 r. pojawiła się poduszka boczną chroniąca głowę i klatkę piersiową, a w 2009 r. – poduszka kolanowa, w 2013 r. – kompaktowa poduszka powietrzna w postaci pasa.
Najnowsze rozwiązanie poduszek powietrznych Mercedes zaprezentował w 2020 r. w nowej klasie S (W 223). To poduszki dla pasażerów kanapy, umieszczone w oparciach przednich foteli. Mają kształt litery U i „wyłapują” tułów i głowę pasażera w momencie zderzenia czołowego. To pierwsze takie rozwiązanie na świecie.
Galeria zdjęć
1/11 Mercedes W 126 – pierwszy model Mercedesa z poduszką powietrzną
2/11 Pierwsze poduszki miały pojemność 60-70 litrów
3/11 
4/11 
5/11 
6/11 Worek poduszki oraz ładunek pirotechniczny umieszczony w kole kierownicy
7/11 Pierwsza faza „odpalenia" poduszki powietrznej – rozerwanie plastikowej osłony
8/11 Druga faza – poduszka rozwija się i napełnia azotem
9/11 Trzecia faza – poduszka prawie napełniona
10/11 Czwarta faza – poduszka napełniona. W tym momencie zaczyna z niej uchodzić gaz.
11/11