Red Bull Racing 2008 - kierowcy, historia

Red Bull Racing wniósł do F1 powiew świeżości. Barwne stroje, nieogolona twarze, uczestnictwo gości VIP z różnych dziedzin biznesu i zawsze obecne uśmiechy. Interesujące jest to w przypadku Davida Coultharda, który wiele lat spędził w konserwatywnym McLarenie i w nowym zespole zupełnie się zmienił. Pełnił role doświadczonego kierowcy, który wraz z całym zespołem walczy o końcowy sukces. Sukces, który ma dopiero nadejść po okresie długiej i ciężkiej pracy.Dietrich Mateschitz wprowadził do Formuły 1 nowy model obsadzanie miejsc kierowców. O pozycji Davida Coultharda nie dyskutowano, bo był bezdyskusyjna. Drugie miejsce było rotacyjne i dzielili je miedzy siebie dwaj młodzi kierowcy. Austriak Christian Klien i włoska nadzieja Vitanotonio Liuzzi. Przed każdym wyścigiem wydawano RedBulletin. Wszystko dla zabawy, ale Mateschitz nie ukrywał, że też myśli o wygranych.

W 2006 roku już nie było tak dobrze. Bolid RB2 otrzymał nowy silnik z Ferrari, ale nie miało to odzwierciedlenia w wynikach na torze. David Coulthard jeździł stabilnie i zbierał punkty dla zespołu. Szanse otrzymał Christian Klien, ale swojej pozycji nie utrzymał i w ostatnich trzech wyścigach zastąpiony został przez Roberta Doornbosa.

Red Bull Racing potrzebował wzmocnienia przede wszystkim w części technicznej. Dokonano modyfikacji organizacyjnych, powstał dział technologiczny, którego zadaniem jest rozwój i konstruowanie bolidu na własne potrzeby oraz włoskiej odnogi odkupionej z Minardi. Dietrich Mateschitz przy pomocy Davida Coultharda pozyskał do swojego zespołu sławnego brytyjskiego konstruktora Adriana Deweya (byłego dyrektora technicznego McLarena). Specjalnie dla niego zbudowano Red Bull Technology w Milton Keynes. Równocześnie Mateschitz prowadził z sukcesem rozmowy z Renault i podpisał umowę na dostawę jednostek napędowych.

Przed sezonem 2007 David Coulthard doczekał się dalszego przedłużenia umowy. Po eksperymentach z młodymi kierowcami zaangażowano doświadczonego kierowcę Marka Webbera. Po tych zmianach Red Bull Racine powinien stać się solidnym zespołem.Na sezon 2008 przygotowano nowy bolid RB4.

1. GP6. marca 2005 - GP Australia1. miejsce punktowane6. marca 2005 - GP AustraliaNajlepsza pozycja startowa4. miejsceNajlepsze miejsce w GP3. miejsceNajlepsze miejsce w MS5. miejsce (2007)Liczba startów w GP53Liczba zwycięstw w GP0Liczba uzyskanych punktów74 (skuteczność 1,40 pkt/wyścig)Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Nie ukończone wyścigi32%Szef zespołuChristian Horner (Wielka Brytania)Menedżer zespołuJonathan Wheatley (Wielka Brytania)Dyrektor technicznyGeoffrey Willis (Wielka Brytania)Główny konstruktorRob Taylor (Wielka Brytania)Główny aerodynamikBen Agathangelou (Wielka Brytania)Główny inżynierAndrew Green (Wielka Brytania)Szef Red Bull TechnologyAdrian Newey (Wielka Brytania)Numer startowy - kierowca9 - David Coulthard (Wielka Brytania), jego głowny mechanik Guillaume RocquelinNumer startowy - kierowca10 - Mark Webber (Australia), jego główny mechanik Ciaron PilbeamKierowca testowySebastien Buemi (Szwajcaria)Liczba pracowników510Roczny budżet155 mln EuroAuto - podwozieRed Bull RB4SilnikRenault RS28OponyBridgestoneSiedziba zespołuRed Bull Racing, Bradbourne Drive Tilkbrook, Milton Keynes, MK7 8BJ, Anglia

Optycznie Red Bull RB4 od swojego poprzednika RB3 się zasadniczo nie różni. Zasadniczych zmian jego konstruktor Adrian Newey nie planował, bo konstrukcyjnie RB3 okazał się dobrym pojazdem. Miał on co prawda problemy z integracją silnika Renault, z podziałem obciążenia i niezawodnością systemu hydraulicznego. Te wszystkie problemy powinny w tym sezonie się skończyć.

W Red Bullu RB4 zobaczymy nowy podwójny nos, który będzie charakterystycznym elementem wszystkich bolidów w sezonie 2008. Nowy jest kształt pokrywy silnika oraz mienione zostały otwory wlotu powietrza, która mają poprawić aerodynamikę. Nie wiadomo jednak czy nie zaszkodzi to w chłodzeniu silnika.

Zespół nadal pozostaje bez większych sponsorów i wszystkie wydatki idą na konto szefa Red Bulla Dietricha Mateschitza, bo bolidy są dla niego największą reklamą. Nic więc dziwnego, ze zespół ma do dyspozycji roczny budżet w wysokości ponad 100 mln Euro.

2005Red Bull przyciągnął do Formuły 1 Dietrich Mateschitz poprzez zakup zespołu Jaguara w 2004. Pojazd RB1 z silnikiem Cosworth, kierowcy David Coulthard, Christian Klien i Vitantonio Liuzzi. Razem 34 punkty i 7. miejsce zespołu.2006RB2 z silnikiem Ferrari, kierowcy David Coulthard, Christian Klien i Robert Dornboss. Razem 16 punktów i 7. miejsce zespołu.2007RB3 z silnikiem Renault, kierowcy David Coulthard i Mark Webber. Razem 24 punkty i 5. miejsce zespołu.2008RB4 z silnikiem Renault, kierowcy David Coulthard i Mark Webber.

DAVID COULTHARD – kierowca zespołu, numer startowy 9

David Coulthard rozpoczynał karierę sportową w rodzinnej Szkocji. Został wielokrotnym mistrzem swojego kraju w kartach, co umożliwiło mu starty w Formule Ford. Startował także w różnych wyścigach. Dla przykładuw 1993 roku wygrał 24-godziny Le Mans z zespołem Jaguar w kategorii GT.

Imię i nazwiskoDavid CoulthardUrodzony27. marca 1971, Twynholm (Szkocja)Wzrost182 cmWaga72 kgStan rodzinnyzaręczony, przyjaciółka Karen MinierZainteresowaniepływanie, jazda na rowerze, filmy1. GP29. maja 1994 - GP Hiszpanii/Barcelona w zespole Willimas-Renault1. miejsce punktowane12. czerwca 1994 - GP Kanady/Montreal za 5. miejsce w 2. GP kariery1. zwycięstwo w GP24. września 1995 - GP Portugalia/Estoril w 21. GP kariery1. pole-position9. kwietnia 1995 - GP Argentyny/Buenos Aires w 10. GP karieryNajlepsze miesjce w MŚ2. miejsce (2001)Liczba startów w GP228Liczba zwycięstw w GP13 (skuteczność 6 %)Liczba zdobytych punktów527 (skuteczność 2,31 pkt/wyścig)Liczba najszybszych okrążeń18 (skuteczność 8 %)Liczba pole-position12 (skuteczność 5 %)Nie ukończone wyścigi31%

W bolidzie Formuły 1 zadebiutował w 1990 roku, jako laureat ankiety na najlepszego młodego zawodnika, która wspierana była przez McLarena. Kolejne testy miał dwa lata później w zespole Benetton-Ford. W 1993 roku podpisał kontrakt z Frankiem Williamem i został kierowca testowym jego zespołu.

1982-1988Karting, trzykrotny mistrz Szkocji, dwukriotny triumfator otwartych mistrzostw Szkocji, brytyjski Super 1 champion w kategorii juniorów, triumfator mistrzostw Szkocji w kategorii seniorów1989Formuła Ford 1600, triumfator FF1600 mistrzostw (Junior), trzecie miejsce w Brands Hatch Formuła Fordu1990Członek Paul Stewart Racing (PSR) w GM Lotus, starty w Vauxhall Lotus Challenge i GM Lotus Euroserie, zwycięzca nagrody McLaren Autosport Young Driver, pierwszy test w Formule 1 McLaren-Honda MP4/51991Drugie miejsce w brytyjskich mistrzostwach F3 z pięcioma zwycięstwami, najwięcej w tych mistrzostwach, triumfator prestiżowych wyścigów "European Marlboro Masters of F3" i Macao Grand Prix1992Formuła 3000 w zespole PSR, test w Formule 1 w zespole Benetton-Ford1993Kierowca testowy zespołu F1 Williams-Renault, trzeci w mistrzostwach Formuły 3000, triumfator kategorii GT w wyścigu 24 godziny Le Mans z zespołem Jaguara1994Kierowca testowy Formuły 1 Williams-Renault, po tragicznym wypadku Ayrtona Senny na Imoli został pełnoprawnym kierowca zespołu, zdobył 14 punktów i 8. miejsce w mistrzostwach, z zespołem zdobył Puchar Konstruktorów, uznany sportowcem roku w Szkocji a przez kanał ITV młoda osobowością roku1995Williams-Renault, premierowe zwycięstwo w GP Portugalii, razem 49 punktów i 3. miejsce w mistrzostwach1996McLaren-Mercedes, najlepsza pozycja to drugie miejsce, razem 18 punktów i 7. miejsce w mistrzostwach1997West McLaren Mercedes, 2 zwycięstwa, razem 36 punktów i 3. miejsce w mistrzostwach1998West McLaren Mercedes, 1 zwycięstwo, 56 punktów i 3. miejsce w mistrzostwach, Puchar Konstruktorów1999West McLaren Mercedes, 2 zwycięstwa, razem 48 punktów i 4. miejsce w mistrzostwach2000West McLaren Mercedes, 3 zwycięstwa, razem 73 punktów i 3. miejsce w mistrzostwach2001West McLaren Mercedes, 2 zwycięstwa, razem 65 punktów i 2. miejsce w mistrzostwach2002West McLaren Mercedes, 1 zwycięstwo, razem 41 punktów i 5. miejsce w mistrzostwach2003West McLaren Mercedes, 1 zwycięstwo, razem 51 punktów i 7. miejsce w mistrzostwach2004West McLaren Mercedes, razem 24 punktów i 10. miejsce w mistrzostwach2005Red Bull Racing, razem 24 punktów i 12. miejsce w mistrzostwach2006Red Bull Racing, razem 14 punktów i 13. miejsce w mistrzostwach2007Red Bull Racing, razem 14 punktów i 10. miejsce w mistrzostwach2008Red Bull Racing

Aktywny wejście Davida Cultharda w świat Formuły 1 rozpoczął się w tragicznych okolicznościach. Z pozycji kierowcy testowego Williama uzyskał miejsce w zespole, gdy zginął Ayrton Senna. Już w premierowym sezonie pomógł zespołowi z dobyciu Pucharu Konstruktorów. W drugim sezonie startów pokazał swoją wyjątkową szybkość, aż 5 razy zyskał pole position, a w Portugalii upragnione pierwsze zwycięstwo w wyścigu. Po skończeniu sezonu przeszedł z mistrzowskiego Williama do McLarena, w którym od początku sezonu jego kolegę Häkkinena nękały problemy techniczne. W Australii 1997 po raz pierwszy wygrał dla swojego nowego zespołu wyścig. Było to pierwsze od 1993 roku zwycięstwo, gdy triumfował Senna. Rok później w tym samym GP podarował pierwsze miejsce Häkkinenovi, co zakończyło się zdobyciem tytułu przez Fina. W tym samym sezonie miał też nieprzyjemny wypadek z Michaelem Schumacherem w Belgii, gdy w trudnych warunkach zaczepiło o koło. W cieniu Häkkinena był też o rok później. Od początku sezonu miał problemy techniczne, a pod jego koniec wykonał kilka błędów, tracąc w ten sposób nadzieje na tytuł. Wygrał 13 wyścigów Grand Prix. Mówiono o wielkiej szkockiej nadziei na tytuł, jednak celu nie udało się osiągnąć. Zawsze ktoś pod koniec sezonu okazał się lepszy, z wyjątkiem twardego boju z Michaelem Schumacherem w 2001 roku, gdy zawiódł jego bolid. Pozostawał w cieniu fińskich kolegów jak Mika Häkkinen, a później Kimi Räikkönen.

W McLarenie wytrzymał aż dziewięć sezonów i stał się rekordzistą w liczbie startów w jednym zespole.

Już przed sezonem 2004 McLaren ogłosił zaangażowanie nowego lidera, którym został Juan Pablo Montoya i Coulthard musiał sobie szukać innego zespołu. Długo wydawało się, że będzie jedynie kierowca testowym, gdy otrzymał propozycję zespołu Red Bull, który kupił Jaguara.

Coulthard w Red Bullu? Obustronne korzyści. Doświadczony kierowca zapewnił nadanie zespołowi właściwego kierunku rozwoju, a zespół umożliwił Szkotowi możliwość startów. Spekulowało się, żeCoulthard pozostanie tutaj tylko na jeden sezon, ale już po paru wyścigach okazało się jak jest on ważny dla zespołu. W 2008 roku Szkot zaliczy w zespole Red Bull już czwarty sezon i o przejściu na sportowa emeryturę wcale jeszcze nie myśli.

Mocne strony: bardzo dobry start, potrafi zaskoczyć nieoczekiwanym wyprzedzaniem, ma duże doświadczenie i popełnia mało błędów, zapewnia stabilne wynikiSłabe strony: potrzebuje perfekcyjnie ustawione auto, traci prędkość w kwalifikacjach

MARK WEBBER – kierowca zespołu, numer startowy 10

Droga Maka Webbera do Formuły 1 była niezwykła. W rodzinnej Australii rozpoczynał starty na motocyklach i kartach w Formule Ford. Nastepnie przeniósł się do Anglii, gdzie startował w mistrzostwach niższej formuły. Dalsza droga była już klasyczna, przeszedł przez wyścigi GT, gdzie w fabrycznym Mercedesie odnosił sukcesy. Dalej Formuła 3000, w której premierowe starty zakończyły się tytułem wicemistrzowskim za Austinem Wilsonem.

Imię i nazwiskoMark WebberUrodzony27. sierpnia 1976, Queanbeyan (Australia)Wzrost184 cmWaga74 kgStan rodzinnykawaler, przyjaciółka AnnZainteresowanierower górski, tenis, squash, kajaki, modele latające, Play Station1. GP3. marca 2002 - GP Australii/Melbourne w zespole Minardi-Asiatech1. miejsce punktowane3. marca 2002 - GP Australii/Melbourne i 5. miejsce w 1. GP karieryNajlepsze miejsce w MŚ10. miejsce (2003)Najlepsze ustawienie na starcie2. miejsceNajlepsze miejsce w GP3. miejsceLiczba startów w GP103Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów79 (skutecznosć 0,77 pkt/wyścig)Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0Nie ukończone wyścigi41%

W 2001 oprócz startów w wyścigach Formuły 3000 pełnił także rolę kierowcy testowego zespołu Benetton i miał okazję najeździć bolidem F1 wiele kilometrów. Rok później zadebiutował w zespole Meinardi i podczas wyścigu Grand Prix Australii zdobył pierwsze punkty. Solidne wyniki zapewniły mu miejsce w zespole Jaguara. Tam w sezonie 2003 deklasował Antonina Pizzonię i w efekcie Brazylijczyk został w sezonie zastąpiony Austinem Wilsonem. W kolejnym sezonie Weber także był lepszy od debiutanta Christiana Kliena. Od 2005 roku był zawodnikiem Williamsa.

1991-1993karting1994Australijskie mistrzostwa Formuły Ford1995Australijskie mistrzostwa Formuły Ford, 4. místo1996Brytyjskie mistrzostwa Formuły Ford, 2. místo1997Brytyjskie mistrzostwa Formuły 3, 4. miejsce, 3. miejsce w Marlboro Masters1998Mistrzostwa FIA GT, 2. miejsce, 5 zwycięstw (partner Bernd Schneider)1999Start w 24h Le Mans2000mistrzostwa Formuły 3000, 3.miejsce, 1 zwycięstwo2001Mistrzostwa Formuły 3000, 2. miejsce, 3 zwyciestwa, oficjalny kierowca testowy zespołu Benetton-Renault F12002KL Minardi Asiatech, 2 punkty i 16. miejsce w sezonie2003Jaguar-Cosworth, razem 17 punktów i 10. miejsce w mistrzostwach2004Jaguar-Cosworth, razem 7 punktów i 13. miejsce w mistrzostwach2005BMW WilliamsF1 Team, razem 36 punktów i 10. miejsce w mistrzostwach2006WilliamsF1 Cosworth, razem 7 punktów i 14. miejsce w mistrzostwach2007Red Bull Racing, razem 7 punktów i 14. miejsce w mistrzostwach2008Red Bull Racing

W Williamsie musiał pokazać swój potencjał, ze jest dobrym kierowcą. Krytycy twierdzili, że Weber miał zawsze słabszych kolegów, szybki był głównie w kwalifikacjach, a podczas wyścigu tracił. Jego rozwój zatrzymały złe własności Jaguara, który szybko niszczył opony. Dalszym minusem był fakt, że najlepszym miejscem w dotychczasowej karierze było piąte podczas startów w Meinardi w GP Australii 2002.

W roku 2005 zakotwiczył w zespole Williams, ale nie był to dobry sezon. Obok Nicka Heidfelda stał się zawodnikiem numer dwa. Poprawił co prawda swój dotychczasowy wynik i w GP Monaco uzyskał trzecie miejsce na mecie. Sezon 2006 był jeszcze gorszy, bo Williams był od początku sezonu szybki, ale trapiła go zawodność. W 2007 roku za radą swojego osobistego menedżera Flavio Briatore ponownie zmienił zespół. Nie przeszedł do Renault, ale do zespołu Red Bull Racing i został drugim kierowcą obok Davida Coultharda. Mistrzowskie silniki Renault i podwozie RB3 wraz z genialnym konstruktorem Adrianem Deweyem, miały zapewnić końcowy sukces. Jednak pojawiły się problemy z niezawodnością i czeste defekty bolidu spowodowały, że jedynym dobrym miejscem Australijczyka w sezonie była trzecia pozycja na torze Nürburgring.Czy Markowi Weberowi będzie się lepiej wiodło w sezonie 2008?

Mocne strony:potrafi mieć dobry dzień , potrafi być bardzo szybki, znakomity w kwalifikacjach, ciężko nad sobą pracuje, ma doskonałą kondycjęSłabe strony: w wyścigu nie potrafi utrzymać pozycji z kwalifikacji, niestabilne wyniki

SEBASTIEN BUEMI – kierowca testowy

Ten 19-letni Szwajcar rozpoczynał swoją karierę w latach 1994-2003 w kartingu. W 2004 roku przeszedł do niemieckich mistrzostw Formuły BMW, które ukończył na trzecim miejscu. W kolejnym sezonie startował w wyścigach Formuły BMW i w dwóch wyścigach poznał atmosferę mistrzostw Formuły 3.

Imię i nazwiskoSebastien BuemiUrodzony31. października 1988, Aigle (Szwajcaria)Wzrost177 cmWaga62 kgStan rodzinnykawalerZainteresowaniejazda na rowerze, tenis, muzykaLiczba startów w GP0Liczba zwycięstw w GP0Liczba zdobytych punktów0Liczba najszybszych okrążeń0Liczba pole-position0

Od roku 2006 Buemi obok Formuły 3 pojawił się także w innych wyścigach, gdzie reprezentował Szwajcarie w A1GP. Sezon 2007 miał podobny przebieg. Ponownie usiadł do bolidu Formuły 3 i zastąpił w GP2 Michaela Ammermüllera. W 2008 roku doczekał się pierwszego kontraktu do zespołu F1 i został oficjalnym kierowca testowym zespołu Red Bull Racing.

1994zespół Tecno Comer, debiut w zawodach kartingowych1997zespół Tecno Comer, karting, debiut w mistrzostwach Szwajcarii1998zespół Tecno Comer, karting, mistrzostwa Szwajcarii, mistrz w klasie Mini1999Swiss Hutless Comer, karting, mistrzostwa Szwajcarii, mistrz w klasie Mini2000Swiss Hutless Comer, karting, mistrzostwa Szwajcarii, mistrz w klasie Super-Mini2001Swiss Hutless/Tony Kart, karting, wicemistrz Szwajcarii w kategorii juniorów2002CRG/Maxter, karting, mistrzSzwajcarii juniorów 2002CRG/Maxter, karting, mistrz Europy juniorów I wicemistrz Włoch2003Intrepid/Maxter, karting, mistrz Włoch2004Formuła BMW ADAC Junior, 3. miejsce2005Formuła BMW ADAC Junior, wicemistrz i 2. w finale światowym wBahrajnie2006Formuła 3, mistrz europejskiej serii (1 zwycięstwo, 6 najszybszych okrążeń, 3 miejsca na podium), 3. miejsce w Masters F3 Zandvoort i 4. miejsce w GP Formuły 3 w Macau2007Formuła 3, wicemistrz europejskiej serii o premierowy start w GP2, pierwszy test w bolidzie F1 Red Bull-Renault RB32008Red Bull Racing, kierowca testowy

O zespołach Formuły 1 w sezonie 2008: