Kia Sportage: SUV dla niewymagających

Powody do zadowolenia dają także wygodne fotele oraz przestronność wnętrza z przodu. Z tyłu nie jest już tak dobrze. Wysokim pasażerom będzie przeszkadzać brak miejsca na nogi. Szkoda także, że nie wygospodarowano większej części ładunkowej – 326-litrowy kufer to zdecydowanie za mało jak na tę klasę pojazdu. Możliwości transportowych nie poprawia nawet złożenie asymetrycznie dzielonej kanapy, bo uzyskana w ten sposób część ładunkowa o objętości 1353 l jest znacznie mniejsza od tego, co oferują konkurenci.

Niewielki bagażnik to cena za stylistyczne dokonania Petera Schreyera, który zaprojektował atrakcyjne nadwozie pojazdu. Przecież można by wygospodarować większą część bagażową, ale wówczas auto nie miałoby tak zgrabnego tyłu, a kufer mógłby wyglądać jak doczepiony do pojazdu na siłę. Kosztem stylistyki pogorszyła się także widoczność. Niskie okna wyglądają efektownie i nadają karoserii dynamiczny charakter, ale prowadzący nie zawsze wie, co dzieje się za samochodem. Z tego powodu godne zainteresowania są dodatki pomagające w manewrowaniu.

W standardzie znalazły się czujniki cofania, za 2,5 tys. zł można dokupić asystenta parkowania równoległego, a za 5 tys. zł oferowany jest zestaw, który oprócz nawigacji z 7-calowym ekranem obejmuje kamerę pokazującą obraz za pojazdem.Silnik benzynowy o mocy 135 KM jest najsłabszy w gamie. Na szczęście w tym przypadku najsłabszy nie musi oznaczać wcale, że powolny. Trzeba jednak pamiętać, że 135-konny napęd lubi wysokie obroty.

Tylko kierowca, który będzie wykorzystywał ich górny zakres, ma szanse na uzyskanie dobrego przyspieszenia. Bywają jednak sytuacje, gdy odczuwa się niedostatki mocy. Dotyczy to przede wszystkim momentu, gdy trzeba wyprzedzić inny pojazd. W celu uzyskania dobrego przyspieszenia konieczna będzie wówczas redukcja nawet o dwa biegi. Podczas szybkiej jazdy ujawnia się jeszcze jedna niedoskonałość napędu – hałas zaczyna przeszkadzać w spokojnej rozmowie. Benzynowa odmiana Sportage’a nie należy do modeli, które są cenione przez amatorów oszczędnej jazdy.

W mieście podczas testu auto spaliło 10 l/100 km. Niby niedużo jak na SUV-a, ale pamiętajmy, że producent obiecuje zużycie o prawie 2 l/100 km niższe, a poza tym nie mamy do czynienia z autem 4x4. Zastrzeżeń nie budzi funkcjonowanie skrzyni biegów. Nawet podczas szybkiego włączania przełożeń nie odczuwa się haczeń, a precyzja działania jest na najwyższym poziomie.

Układ jezdny Sportage’a pozwala na sprawne pokonywanie łuków, bez obawy o nadmierne przechyły karoserii czy nieprzewidziane reakcje. Także gwałtowne manewry nie robią na aucie wrażenia. Sportage cały czas pozostaje na obranym kierunku jazdy. Cieszy również precyzyjnie działający układ kierowniczy, który skutecznie pomaga w opanowaniu samochodu. Konstruktorzy nie przesadzili z twardością zawieszenia i pokonywanie nierówności odbywa się bez uszczerbku na komforcie jazdy. Podczas ruszania nie odczuwa się różnicy w stosunku do wersji 4x4.

To nie dziwi, bo w odmianie z napędem na wszystkie koła moment przekazywany jest na przód, a z tyłu – dołączany przy zmniejszonej przyczepności. Sportage ma jeszcze atuty w postaci: korzystnej ceny przy dobrym wyposażeniu seryjnym, 7-letniej gwarancji oraz wysokiego poziomu bezpieczeństwa – 5 gwiazdek w teście Euro NCAP.

PODSUMOWANIE -Należę do kierowców, którzy cenią napęd 4x4, dlatego wolałbym Sportage’a z mocniejszym silnikiem i napędem tego typu (dopłata 8 tys. zł). Prawa rynku są jednak nieubłagane i za mniej niż 80 tys. zł nie kupi się takiego auta. Na szczęście przednionapędowy model też daje mnóstwo radości. Sportage świetnie się prowadzi, a przy tym zawieszenie „nie karci” sportowo usposobionych kierowców twardym resorowaniem. Odpowiednio traktowany silnik potrafi być dynamiczny.