Historia Land Rovera zaczęła się w Newborough na walijskiej wyspie Anglesey. Dyrektor techniczny firmy Rover, Maurice Wilks, posiadał tam 250-akrową farmę. Sytuacja Rovera była trudna.
Podczas wojny firma produkowała silniki do czołgów i samolotów. Później ze zniszczonego podczas nalotów zakładu w Coventry produkcję przeniesiono do Solihull.
Popyt na osobowe auta był znikomy, lecz farmerzy potrzebowali ciągników. Mimo zakończenia wojny stal nadal była materiałem deficytowym w Wielkiej Brytanii.
Na początku 1947 roku Wilks jeździł Jeepem Willysem z demobilu. Podczas rozmowy z bratem Spencerem naszkicował sylwetkę terenowego samochodu na piasku zatoki Red Wharf.
Bracia byli zgodni: angielski odpowiednik Jeepa miał być równie dzielny w terenie i uniwersalny jak traktor, lecz powinien oferować więcej miejsca i mieć czterobiegową skrzynię.
Maurice zaczął budowę terenówki dla farmerów i myśliwych. Do poszycia nadwozia Wilks użył aluminiowych blach ze złomowanych samolotów. Wykorzystano także silnik oraz inne elementy z samochodów Rovera.
Pożądany przez farmerów
Ze stalowych kształtowników znalezionych na złomie zbudowano ramę nośną. Kierownicę umieszczono na środku, co ułatwiało obsługę pługa oraz innych narzędzi rolniczych.
Pierwsze testy na farmie Wilksa zakończyły się pomyślnie. Na polach koło Solihull badano prototypy pod kątem przydatności dla farmerów. Prowizorka ma najdłuższy żywot: aluminiowe poszycie nadwozia jest stosowane do dziś.
Do końca 1947 r. zbudowano kolejne egzemplarze przedseryjne „angielskiego Jeepa”. Rover zatwierdził pojazd do produkcji pod nazwą Land Rover. Świat ujrzał go 30 kwietnia 1948 r.podczas salonu samochodowego w Amsterdamie. Produkcję rozpoczęto 3 miesiące później. Napędzane silnikiem 1.6/50 KM, pochodzącym z osobowego Rovera P3, auto stało się sensacją roku. Liczba zamówień przekraczała możliwości produkcyjne firmy.
Oznaczało to dalszą rozbudowę fabryki w Solihull. Elementy przeniesienia napędu oraz ramy produkowano także w zakładzie Rovera w Tyseley. Cenę wczesnego Land Rovera Mk 1 (zwanego też Seria I) określono na 450 funtów.
W 1949 r. firma Tickford rozpoczęła budowę zamkniętych nadwozi kombi z drewnianym szkieletem i aluminiowym poszyciem. Wczesne egzemplarze wyróżniały się reflektorami ukrytymi za siatkową osłoną.
Służba w wojsku
Bardzo szybko zalety dzielnego „cywila” doceniła brytyjska armia – partia aut trafiła na front w Korei. Land Rover był montowany w różnych krajach, m.in. pod nazwą Santana w Hiszpanii oraz przez belgijską Minervę. W latach 1953-58 pojazd był także produkowany przez Tempo z Hamburga. Wyłącznym odbiorcą była straż graniczna Bundesgrenzschutz.
W kolejnych latach wydłużono rozstaw osi z 80 do 86 cali i wprowadzono silnik 2.0. Gamę uzupełniły kolejne wersje nadwozia: kombi Station Wagon z rozstawem osi 107 cali i całkowicie metalowym nadwoziem, tropikalna odmiana z brezentowym dachem oraz pikap.
Za dopłatą montowano ogrzewanie i radio. Podczas sesji fotograficznej na Long Island przy Land Roverze pozowała Marilyn Monroe. Land Rover zdobył wielką popularność na wszystkich kontynentach i przetarł szlak europejskim oraz japońskim producentom samochodów terenowych.
strona 2
W latach 1957-58 wprowadzono silnik Diesla 2.0/52 KM i nowe nadwozia z rozstawem osi 88 lub 109 cali. Był to model Seria II, a od 1961 roku – Seria IIA. Wówczas wprowadzono trwały silnik wysokoprężny o poj. 2,25 litra, a później – benzynową „szóstkę” 2.6.
Samochód dla podróżników, farmerów i geologów miał też swój kryminalny epizod.
Egzemplarz o numerze rejestracyjnym BMG 757A odegrał istotną rolę w największym napadzie w historii Wielkiej Brytanii. W sierpniu 1963 r. po zrabowaniu 2,6 miliona funtów z pociągu Glasgow – Londyn gang Bruce’a Reynoldsa użył identycznego auta z podrobionymi tablicami rejestracyjnymi w celu zmylenia policji. W latach 60. XX w. Land Rover był najpopularniejszym samochodem terenowym na świecie.
Wprowadzenie na rynek luksusowego Range Rovera oznaczało konieczność modernizacji Landa. W 1971 r. zaprezentowano Serię III z reflektorami w błotnikach i całkowicie synchronizowaną skrzynią biegów.
Zaostrzone normy emisji spalin zablokowały dalszą sprzedaż w USA w 1974 roku. Wkrótce potem uroczyście obchodzono montaż milionowego egzemplarza.
Pod koniec dekady Land Rover stał się samodzielną marką, wyodrębnioną z upadającego koncernu British Leyland. W latach 1972-78 na zlecenie armii produkowano model 101 Forward Cab. Komandosi z SAS używali wersji zwanej Pink Panther. Od czasu wojny w Zatoce Perskiej odmiana RSOV jest budowana dla amerykańskich rangers. Tysiące Land Roverów trafiły do innych armii na całym świecie.
Pojawia się Defender
W 1979 r. model 109 otrzymał 3,5-litrowy silnik V8, montowany wcześniej w Range Roverze. Przy okazji zastosowano nową osłonę chłodnicy z tworzywa sztucznego.
Paletę odświeżono w 1983 r., gdy wprowadzono modele 90, 110 oraz pikapa 127 (później 130). Liczby oznaczają rozstaw osi w calach. W zawieszeniu zastosowano sprężyny śrubowe z Range Rovera. Zmodyfikowano także wnętrze aut. Od 1990 r. noszą one nazwę Land Rover Defender.
W kolejnej dekadzie wprowadzono diesle 200/300 Tdi. W 1998 r. zaprezentowano silnik Td5. Później źródłem napędu był motor Duratorq 2.4. W sierpniu 2011 r. wprowadzono jednostkę o pojemności 2,2 l. Land Rover przeżył zmierzch imperium brytyjskiego, upadek British Leylanda i Rovera, zarząd BMW i Forda oraz liczne kryzysy i zawirowania.
Styliści oszlifowali jego kanciaste nadwozie, zaś bogate wyposażenie wyróżnia go na tle spartańskich przodków. Nadal lepiej czuje się w błocie niż na autostradzie. Twardziel z Solihull nie straciłjednak nic ze swoich walorów terenowych i mimo 63 lat nic nie wskazuje na to, by wybierał się na emeryturę.