SsangYong Korando: nazwa ta sama, projekt zupełnie inny

SsangYong poszedł sprawdzoną drogą innych dalekowschodnich producentów i zamówił projekt nowego Korando u Włochów. Trzeba przyznać, że studio Giorgetta Giugiara nieźle się spisało. Auto może się podobać, i tonie tylko Europejczykom. Skończono z dziwacznymi przetłoczeniami, kształty się zaokrągliły, a zwarta bryła z krótkimi zwisami i muskularnymi nadkolami przyciąga wzrok.

Zgrabne nadwozie jest wystarczająco przestronne, by pomieścić komplet 5 pasażerów. Miejsca nie zabraknie nawet na tylnej kanapie. Projektanci wygospodarowali także duży bagażnik – 486 litrów to bardzo dobry wynik w klasie. Krótko mówiąc, auto zostało zaprojektowane według najlepszych europejskich standardów. Skrytykować można jedynie kokpit, który trochę trąci myszką. Konkurenci przyzwyczaili nas do ciekawiej wyglądających wnętrz i lepszych materiałów wykończeniowych. Na szczęście twarde plastiki są dobrze spasowane i nawet na wertepach nie dochodzą z nich żadne piski ani trzaski.

Poprzednia generacja modelu nadrabiała brak urody dzielnością w terenie. Auto było pełnowartościową terenówką z ramową konstrukcją i sztywnym tylnym mostem. Nowe Korando zrywa z przeszłością. To typowy przedstawiciel klasy małych SUV-ów z samonośnym nadwoziem, niezależnym zawieszeniem i dołączanym napędem na drugą oś (ta opcja wymaga dopłaty 7 tys. zł). W normalnych warunkach napęd kierowany jest na przednie koła, tył dołącza się tylko w momencie utraty przyczepności lub gdy go zblokujemy. Statystycznemu nabywcy SUV-a rzadko zjeżdżającego z asfaltu to rozwiązanie w zupełności wystarczy.

Korando jednak nie do końca podążyło za panującymi trendami. W przeciwieństwie do twardo zestrojonych konkurentów SsangYong postawił na komfort podróżowania. Nawet wysokie progi zwalniające nie robią wrażenia na zawieszeniu. Niestety, coś za coś – tak miękkie nastawy sprawiają, że przed ostrym zakrętem należy mocniej przyhamować. Piszczące opony i przechylające się nadwozie potrafią napędzić strachu.

Zwalnia się dość często, bo 175 koni i 360 Nm szybko rozpędza „koreańczyka”. W mieście trzeba wręcz przywyknąć do delikatniejszego traktowania pedału gazu, tym bardziej że auto ma większy apetyt, niż deklaruje to producent. Średnio w trybie mieszanym uzyskaliśmy 8 litrów na 100 km. Problematyczne okazało się wyprzedzanie na trasie, gdyż często wymaga zmiany biegów podczas samego manewru.

Po prostu przy 3 tys. obr./min auto traci wigor. Wynika to z charakterystyki rozkładu maksymalnego momentu obrotowego, który jest dostępny między 2 tys. a 3 tys. obr./ min. Aby sprawnie się poruszać trzeba pozostawać w tym zakresie. Niestety, klienci nie mają aktualnie żadnej alternatywy dla 2-litrowego diesla. Importer zapowiada jednak rozszerzenie palety silników o słabszego ropniaka i benzyniaka.

Plany ekspansji może popsuć wysoka cena auta. Testowaną, topową wersję Saphire z napędem 4x4 wyceniono na blisko 111 tys. zł. Tyle samo zapłacimy za najbogatszą Kię Sportage ze 184-konnym dieslem.

PODSUMOWANIE - Bez wątpienia SsangYong zrobił milowy krok w swoim rozwoju, wprowadzając na rynek nowe Korando. Pierwszy naprawdę globalny i atrakcyjny model koreańskiego producenta wykazuje wprawdzie kilka mankamentów, ale nie odstaje zbytnio od konkurencji. Jeśli w ofercie pojawią się bardziej udane jednostki napędowe, a importer zaproponuje atrakcyjniejszą cenę, Korando ma szanse zadomowić się na europejskim rynku. W końcu jeszcze do niedawna logo Kii też nie wzbudzało zaufania, a dziś po modele tego producenta trzeba ustawiać się w kolejkach.