Syrena 105

Syrena 105 była ostatnią w łańcuchu ewolucyjnym Syreną i jednocześnie jedyną, w której drzwi nie otwierały się pod wiatr. Była to jedna z głównych modyfikacji nadwozia. Poza tym zastosowano klamki od Fiata 125p, a krawędź tylnych bocznych okien została obniżona o 2 cm. Dodatkowo z tyłu, obok lamp zamontowano prostokątne światła odblaskowe.

Oprócz tego, na przedniej masce zagościł nowy znaczek – miejsce FSO zajął FSM – Fabryka Samochodów Małolitrażowych. W 1971 roku podjęto decyzję o przeniesieniu produkcji do Bielska Białej do Wytwórni Sprzętu Mechanicznego. Z pozostałych w warszawskich magazynach części, złożono jeszcze na Żeraniu ok. 3000 Syren. Produkcja Syreny 105 rozpoczęła się oficjalnie w 1972 roku. Dalsze zmiany dotknęły zawieszenie – zastosowano nowe, lepsze amortyzatory teleskopowe.

W kwietniu 1974 roku wprowadzono seryjnie wydajniejszy, dwuobwodowy układ hamulcowy. Kolejną nowością, która weszła do produkcji rok później była Syrena 105 Lux. Wyróżniała się przeniesieniem dźwigni zmiany biegów i hamulca ręcznego z kolumny kierowniczej między fotele na podłogę, nowymi fotelami z regulacją kąta pochylenia oparcia oraz świeższym wystrojem wnętrza. Poza modelem 105 i 105 Lux, oferowana była także Syrena R-20 (pick-up) oraz Bosto (dostawczak). Ostatecznie Syrena 105 osiągała prędkość maksymalną na poziomie 120 km/h.

Z uwagi na zużycie sprzętu produkcyjnego i przestarzałą konstrukcję, a także uzyskanie licencji na Fiata 126p, nie modernizowano maszyn produkcyjnych, a ostateczny koniec produkcji Syreny 105 nastąpił w 1983 roku.