Co jednak stoi na przeszkodzie, by odnieść rynkowy sukces? Przede wszystkim wysoka cena. W polskich realiach lepiej sprawdza się koncepcja niewielkiego, ekonomicznego i niedrogiego samochodu, ale z dużym bagażnikiem. Potwierdza to sukces rynkowy Thalii, najlepiej sprzedającego się modelu Renault. Oszczędnie i skąpoW sumie mały francuski sedan nie należy do aut najładniejszych. Zabieg plastyczny polegający na "doczepieniu" bagażnika do zgrabnie wyglądającego modelu bazowego - Clio II - wypadł nie najlepiej, co da się zauważyć szczególnie, gdy przyjrzymy się profilowi bocznemu. Od razu widać masywny słupek tylny, który poza mało atrakcyjnym wyglądem skutecznie ogranicza też widoczność do tyłu.Ale nie każdy użytkownik na pierwszym miejscu stawia walory estetyczne, czy nie każdego też zraża ograniczoną widoczność do tyłu. Osoby ceniące cechy użytkowe będą usatysfakcjonowane. Ogromny jak na tę klasę aut bagażnik w zupełności wystarczy na długie wyjazdy rodzinne. Korzystanie jednak z tego dobrodziejstwa jest nieznacznie utrudnione. Można mieć zastrzeżenia do wysokiego progu załadunku oraz niewielkiej ładowności (465 kg) w stosunku do gabarytów. Kabina Thalii ma dwa różne oblicza pod względem przestronności. Z jednej strony spora ilość miejsca w przednej części auta, pozwalająca na podróż nawet osobom o wzroście 1,9 m, z drugiej - skromna przestrzeń na tylnej kanapie, która pomimo wyposażenia w trzy komplety trzypunktowych pasów bezpieczeństwa i zagłówków o regulowanej wysokości zadowoli jedynie dwóch niskich pasażerów. Nie jest to jednak największa wada wnętrza. Przede wszystkim uderza dążenie projektantów do maksymalnego ograniczenia kosztów. Widać to w konstrukcji foteli, tapicerce (spotykane są przypadki pęknięcia na szwach) i niskiej jakości twardego, choć nieźle spasowanego plastiku.Dobry wybór Ograniczono pole manewru przy wyborze wersji silnikowej. Spotkać można sprawdzoną jednostkę 1.4 w dwóch wariantach mocy: 75 i 98 KM. Szczególnie godna polecenia jest mocniejsza wersja z 16-zaworową głowicą. Już po przekręceniu kluczyka pewne niedoskonałości wnętrza schodzą na drugi plan. Silnik ochoczo wkręca się na obroty, zapewniając przy tym dość dobre osiągi. 100 km/h kierowca zobaczy na liczniku po upływie nieco ponad 10 s. Poza tym silnik odznacza się dobrą elastycznością. Na akceptowalnym poziomie jest zużycie paliwa - średnie 7,5 l/ 100 km. Jedyny zarzut to zbyt skąpe wyciszenie komory silnika. Eksploatacja jednostki na wysokich obrotach sprawia, że do uszu kierowcy dochodzi nadmierny hałas.Za to udało się uzyskać kompromisową charakterystykę zawieszenia. Przejeżdżanie przez wyboje odbywa się bez szkody dla podróżnych. Na zakrętach można odczuć lekką nadsterowność, ale nie jest ona zbyt uciążliwa. Precyzją układu kierowniczego Thalia nie odbiega od klasowych konkurentów. Podobnie wypadają hamulce, które zatrzymują auto wyposażone w opcjonalny ABS ze 100 do 0 km/h na drodze 41-42 m.Drobne dolegliwości Obawa o jakość produktu z powodu montażu w Turcji okazała się bezpodstawna.Thalia nie cierpi na poważne awarie i świetnie sprawdza się w roli ekonomicznego, rodzinnego środka lokomocji. Nadwozie dobrze zabezpieczono przed korozją. Jej oznaki można znaleźć jedynie na stykach mikroprocesora sterującego pracą silnika. Za to bolączką nadwozia są odstające listwy ozdobne przy szybach oraz nie najlepsza jakość uszczelek wokół szyb. Szwankują mechanizmy centralnego zamka przy klapie bagażnika oraz włączniki kierunkowskazów. Najczęściej spotykane dolegliwości jednostki napędowej dotyczą zabrudzeń silniczka krokowego (nierówna praca na wolnych obrotach). Zbyt optymistycznie firma podeszła do okresowej wymiany paska rozrządu. Zamiast co 120 tys. km "zabieg" należy wykonywać co 80 tys. km - koszt w ASO 1475 zł. Poza tym występują przypadki awarii pompy wspomagania i płynu chłodzącego.
Clio z plecakiem
Każda firma motoryzacyjna na swój sposób próbuje pozyskać klienta. Jedni kuszą bogatszym wyposażeniem, drudzy nowinkami technicznymi, jeszcze inni projektują wszechstronne auta.
Auto Świat
Clio z plecakiem
