Test VW Touareg - drobna kosmetyka

Obecny lifting jest drobnym odświeżeniem gamy. Inny wygląd przedniego zderzaka i grilla to zabieg kosmetyczny, wyposażenie seryjne wszystkich wersji objęło reflektory biksenonowe.

Najpopularniejszy turbodiesel 3.0 oferuje większą moc (262 zamiast 245 KM), zużywając mniej paliwa i mniej kopcąc. Katalizator Selective Catalytic Reduction zapewnia zredukowanie tlenków azotu oraz spełnienie normy Euro 6, ale trzeba uzupełniać dodatek AdBlue.

Miłośnicy jazdy poza asfaltem nie mają wątpliwości, którą wersję wybrać – jest ona oznaczona jako 4XMotion, w standardzie natomiast ma pakiet Terrain Tech. Niestety, obecnie (czyli w końcu 2014 i na początku 2015 r.) takiego auta nie ma w polskiej ofercie. Poza reduktorem nabywca otrzymuje pełne blokady centralnego i tylnego dyferencjału, a zawieszenie na sprężynach stalowych zapewnia wyższy prześwit. Po doposażeniu samochodu w pneumatyczne podwozie prześwit może wynieść 300 mm!

Diesel 3.0 potrafi być naprawdę oszczędny.

Po trasie testowej poruszaliśmy się autem z silnikiem 3.0 TDI, wyposażonym w pakiet terenowy. Podwyższone zawieszenie jest praktycznie niewyczuwalne w czasie szybkiej jazdy, ale wyższa karoseria i masa (o ok. 75 kg) przekłada się na niewielki wzrost spalania – według VW o 0,3 l/100 km.

Auto z pneumatycznym zawieszeniem wprost płynie po drodze i świetnie neutralizuje większość niedoskonałości nawierzchni. Miękko pracuje też 8-biegowy automat.

Kierowca i pasażerowie mogą delektować się wysokim poziomem komfortu. Nie zabraknie miejsca, nawet jeśli tylną kanapę przesuniemy o 160 mm do przodu.

Wnętrze również przeszło modernizację, ale zmiany dostrzegą tylko miłośnicy modelu. Ciekawe nowości to usługi mobilne oparte na produktach Google – Street Viev oraz Earth, które mają zostać uruchomione zimą.

Sceptycznie podchodziliśmy do próby terenowej przygotowanej podczas prezentacji – bo czy obok pola golfowego można wytyczyć trasę godną auta z reduktorem? Wygląd Touaregów obutych w opony AT wracających z terenowej trasy podniósł jednak apetyt.

Maksymalny prześwit to nawet 300 mm!

Choć próba była krótka, to treściwa. Pochyłość, po jakiej zjeżdżały auta na luźnej nawierzchni, poprzeczne muldy pozwalające sprawdzić prześwit i pracę kontroli trakcji w momencie, gdy koła znajdowały się w powietrzu, czy wreszcie strome wzniesienie umożliwiające poznanie systemu ułatwiającego ruszanie pod górę robiły wrażenie, ale głównie na kierowcach (śledzących przejazd na kamerach Area View) i obserwatorach – auta zachowywały się tak, jakby to była zwykła przejażdżka.