W sumie FIA aż 12 razy swoją decyzją zmieniło zwycięzcę wyścigu Formuły 1.
1976: James Hunt, McLaren, Grand Prix Hiszpanii, Jarama Hunt został zdyskwalifikowany po wyścigu, gdy stwierdzono, że jego bolid jest o 1,8 cm szerszy, niż przewidują przepisy. Zwycięstwo przywrócił mu sąd odwoławczy, bo błąd tkwił po stronie dostawcy opon.
1976: James Hunt, McLaren, Grand Prix Wielkiej Brytanii, Brands Hatch Hunt miał wypadek już na pierwszym okrążeniu. Początkowo nie zezwolono Huntowi na udział w wyścigu w zastępczym bolidzie. Ostatecznie Hunt wystartował i wygrał, ale został zdyskwalifikowany za skorzystania z drugiego pojazdu. Zwycięzcą został Niki Lauda z Ferrari.
1980: Didier Pironi, Ligier, Grand Prix Kanady, Montreal Pironi wygrał wyścig z przewagą 40 sekund nad Alanem Jonesem (Williams). Po wyścigu otrzymał 60 sekund kary za zbyt wczesny start, co spowodowała spadek na trzecie miejsce.
1982: Nelson Piquet, Brabham + Keke Rosberg, Williams, Grand Prix Brazylii, Jacarepagua Piquet i Rosberg zostali zdyskwalifikowani po wyścigu, gdy w ich pojazdach stwierdzono chłodzone wodą hamulce, które umożliwiły obejście limitu masy. Dzięki temu na pierwsze miejsce awansował Alain Prost (Renault), a za nim John Watson (McLaren) i Nigel Mansell (Lotus). Dwoch ostatnich nie zdyskwalifikowano, chociaż mieli identyczne hamulce.
1985: Alain Prost, McLaren, Grand Prix San Marino, Imola W 1985 roku przepisy zakazywały tankowania paliwa podczas wyścigu. Silniki z turbodoładowaniem były paliwożerne, a objętość zbiorników paliwa ograniczały przepisy. Prost minął linię mety jako pierwszy, ale w jego bolidzie nie pozostała nawet kropla paliwa, co spowodowało dyskwalifikację. Tym samym wyścig wygrał Elio de Angelis jadący Lotusem.
1989: Ayrton Senna, McLaren, Grand Prix Japonii, Suzuka To jeden z największych sporów w historii. Senna starał się wyprzedzić kolegę z zespołu Prosta, który jednak obrócił się i najechał na niego. Obaj zaklinowali się kołami i wylecieli z trasy.
Prost miał na tyle uszkodzony bolid, że wyścigu nie ukończył. Senna powrócił na tor i z uszkodzonym spoilerem i dojechał na jego wymianę do boksów. Został jednak zdyskwalifikowany za skrócenie trasy i nie zdobył żadnego punktu. Mistrzem świata został Prost.
1990: Gerhard Berger, McLaren, Grand Prix Kanady, Montreal Berger po zwycięstwie otrzymał 60 sekund kary za zbyt wczesny start. Dzięki temu sprezentował zwycięstwo swojemu koledze z zespołu Ayrtonowi Sennie.
1994: Michael Schumacher, Benetton, Grand Prix Belgii, Spa-FrancorchampsSchumacher prowadził przez cały wyścig. Na mecie został jednak zdyskwalifikowany ze względy na nadmierne zużycie płyty ochronnej podwozia. FIA wprowadziła ten element w celu podwyższenia prześwitu pojazdu i zwiększeniu bezpieczeństwa. Tym samym triumfatorem tego wyścigu został Damon Hill.
W tym samym roku Schumacher został po raz drugi zdyskwalifikowany.
1995: Michael Schumacher, Benetton + David Coulthard, Williams, Grand Prix Brazylii, Interlagos Schumacher i Coulthard (obaj z silnikami Renault), zostali zdyskwalifikowani za stosowanie niedozwolonego paliwa. Po odwołaniu FIA zwróciła punkty kierowcom, ale nie zespołom.
1999: Eddie Irvine i Michael Schumacher, Ferrari, Grand Prix Malezji, Sepang Po dublecie Ferrari obaj kierowcy zostali zdyskwalifikowani za przekroczenie o 1 cm wielkości spoilerów. Sąd odwoławczy FIA zakwestionował decyzję komisarzy, ale o tytuł walczono aż w ostatnim wyścigu sezonu.
2003: Kimi Raikkonen, McLaren, Grand Prix Brazylii, Interlagos Wyścig zatrzymano po wypadku Fernando Alonso. Nastąpił chaos, ale Raikkonen, jako prowadzący w tym momencie w wyścigu uznany został jego zwycięzcą. Po tygodniu komisarze zmienili decyzję, ponieważ ich zdaniem przed Finem był Giancarlo Fisichella (Jordan).
2008: Lewis Hamilton, McLaren, Grand Prix Belgii, Spa-Francorchamps Hamilton wygrał, ale został zdyskwalifikowany za ominiecie szykany, co pozwoliło mu na wyprzedzenie Raikkonena. McLaren złożył odwołanie…
