Jego zastosowanie wojenne jest bardzo dyskusyjne biorąc pod uwagę ogromną komplikację konstrukcji, a co za tym idzie przypuszczalnie wysokie koszty wytwarzania. Jako ciekawostkę trzeba podać, że był także produkowany w szczecińskich zakładach motoryzacyjnych Stoewer. W murach tego zakładu po 2 wojnie światowej powstawały między innymi nasze motocykle Junak.
Konstrukcja i przeznaczenie pojazdu
Tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej Wehrmacht potrzebował pojazdu, który wypełniałby lukę pomiędzy samochodami terenowymi a motocyklami z bocznym wózkiem, jak BMW R75 Sahara czy Zündapp Sahara. Założeniem tego nowego pojazdu terenowego było, aby mógł się poruszać po piaskach Sahary, pokonywać górskie i lesiste tereny, a przy tym mógł dowieźć amunicję do gniazd karabinów maszynowych MG 34 i MG 42 na specjalnych przyczepkach. Jednocześnie powinien móc ciągnąć lekkie armatki typu Pak 37 czy też Flak 20. Tego zadania podjęła się firma NSU w Neckarsulm produkująca motocykle. Wehrmacht żądał od konstruktorów, aby nowy pojazd był pomocnikiem żołnierza. I tak się też stało. W praktyce, w czasie działań wojennych na wielu frontach miał szerokie zastosowanie i zdobył przydomek Ein Madchen fur alles - czyli dziewczyna do wszystkiego. Został również uhonorowany na znaczkach pocztowych przez niemiecką Reichspost.
Jeśli chodzi o konstrukcję pojazdu - układ napędowy, jezdny - zastosowano rozwiązania znane z czołgów plus układ kierowania motocykla. Podczas jazdy w terenie i na ostrych skrętach kierowanie następuje przez hamowanie lewego lub prawego bębna mechanizmu różnicowego, jak w czołgu, ale poprzez układ dźwigni połączonych z kolumną kierownicy motocyklowej, a nie drążków sterowych. Innymi słowy, można powiedzieć, że jest to skrzyżowanie motocykla z czołgiem. Pojazd posiada 13 kół. 8 kół nośnych jezdnych jest resorowanych na krótkich wahaczach za pomocą drążków skrętnych. Gąsienice posiadają nakładki gumowe i są łożyskowane na łożyskach igiełkowych - razem 4800 sztuk igieł. Każde ogniwo ma zbiornik na smar (towot + olej), a ogniw łańcucha jest 80 sztuk.
Z uwagi na małe opory toczenia pojazd rozwija prędkość maksymalnie do 70 km/h. Jest napędzany górnozaworowym silnikiem Opla Olimpii o pojemności 1500 ccm i mocy 36 KM. Przekładnia posiada 3 biegi plus wsteczny i reduktor terenowy, razem 6 biegów plus 2 wsteczne. Biegi są niesynchronizowane, wymagają jak to w instrukcji napisano, Fingerspitzergefuh, tzn. operowania z wielkim wyczuciem, a redukcję z międzygazem.
Przez cały okres wojny od 1940 do 1945 roku wyprodukowano zaledwie 8350 sztuk tych pojazdów. Duża część Kettenkradów pozostała na piaskach pustyni w Afryce i w Rosji na froncie wschodnim. Dzisiaj pojazd jest chętnie poszukiwany przez kolekcjonerów pojazdów militarnych, jako że pozostało ich bardzo niewiele i jest to konstrukcja unikatowa sama w sobie.