Mimo wszystko Citroen Xsara Picasso zdobył ogromną liczbę zwolenników, udowadniając, że zapotrzebowanie na minivana, którym można by poruszać się na co dzień, w dalszym ciągu jest spore. Ale od początku...
Produkcję Picasso o rubensowskich skądinąd kształtach rozpoczęto w 1999 roku, za bazę przyjmując płytę podłogową Xsary (po niewielkich modyfikacjach). Tylko pozornie minivan jest większy - "kopulaste" nadwozie stwarza wrażenie przestronności, ale długość w porównaniu z oryginalną Xsarą pozostała niemal identyczna. Na tym kończą się pozytywy.
Francuskie patenty
Jakkolwiek wiele dobrego można powiedzieć o marce Citroen, tak Xsara Picasso to - mimo całego sukcesu, który osiągnęła - raczej porażka i stek awarii, które rozpoczynają się pękającymi z byle powodu przewodami na łączeniu drzwi z resztą nadwozia. To jednak drobiazg w obliczu notorycznie szwankującej elektroniki - jazda z tzw. choinką na desce rozdzielczej to nie efekt zaniedbania niewzruszonego kierowcy, ale przykry obowiązek. Oczywiście dopóty, dopóki nie zepsują się również kontrolki ostrzegające o usterkach.
W zawieszeniu także zastosowano jeden z dwóch - obok białej flagi - najlepszych francuskich patentów. Belka skrętna, standard na tyle, zużywa się nadzwyczaj szybko, zaś regeneracja jest po prostu droga. Nie lepiej jest ze sprzęgłem - to nie dość, że pracuje opornie, to psuje się na potęgę po zaskakująco krótkim czasie. Xsary Picasso nie ominęła także korozja - podatne są w szczególności elementy podwozia, aczkolwiek istną perełkę stanowi układ wydechowy. Rajdowe aspiracje Xsary są powszechnie znane, ale chyba mało kto, wybierając Picasso, liczył na efekty dźwiękowe á la WRC.
Koniec? Skądże znowu - wielu użytkowników skarży się na tandetę wewnątrz. Poszczególne plastikowe elementy mają w zwyczaju łamać się przy byle dotknięciu, warto zwłaszcza uważać na klamki. Kilka nierozważnych ruchów i okazać może się konieczne sięganie do klamek na zewnątrz, ale - uwaga! - i to może być niemożliwe jeśli tylko (co całkiem prawdopodobne) elektronika zdążyła już unieruchomić opuszczane szyby.
Citroen Xsara Picasso uzyskał cztery gwiazdki w teście NCAP, co jest wynikiem zaskakująco dobrym. Doświadczenie uczy bowiem, że wykorzystywane blachy nie tylko są cienkie jak papier, ale i równie wytrzymałe. Byle parkingowa obcierka może bez mała zakończyć się tzw. szkodą całkowitą.
Ale pozytywy? Z całą pewnością pojemny bagażnik - 550 litrów to świetny wynik, który pozwala już spakować całkiem sporo rzeczy bez konieczności rezygnacji z pasażerów. Pięć osób i bagaż to dla Xsary Picasso żadne osiągnięcie. I to się chwali.
Ani z przodu (doprawdy wygodne fotele), ani z tyłu pasażerowie nie powinni narzekać na jakikolwiek dyskomfort. Pałętający się po całej kabinie pies również nie poczuje się zawiedziony. Picasso nadaje się również do podziwiania widoków za oknem, a to za sprawą naprawdę dobrej widoczności. Ona również ułatwia manewrowanie (czego nie można powiedzieć o dość swobodnie działającym układzie kierowniczym, któremu - najkrócej mówiąc - polecenia kierowcy nie przeszkadzają).
Silniki bronią się same
Polecić można jednostki napędowe, głównie silniki wysokoprężne HDI, które - pod warunkiem dobrego traktowania - są w stanie odwdzięczyć się bezawaryjną pracą przez zaskakująco długi czas. Spalanie na poziomie 6,5-7 litrów oleju napędowego ni ziębi, ni grzeje. Nie zachwyca, ale też nie rozczarowuje. To normalny wynik w samochodzie ważącym od 1240 kilogramów w górę. W wersjach benzynowych spodziewać trzeba się zapotrzebowania co najmniej na poziomie 8 litrów na 100 kilometrów. Nawet najsłabszy silnik (1,4 75 KM) wymaga minimum 7,5 l.
Osiągi z kolei doskonale odzwierciedlają francuską waleczność - aby zmusić Picasso do rozpędzenia się do "setki" w mniej niż 10 sekund, trzeba by zrzucić go z wieżowca (a i to wątpliwe, czy zdążyłby osiągnąć tyle przed zaryciem w ziemię). W sprzyjających warunkach najmocniejszy silnik 1,6 HDI (z filtrem cząsteczek stałych FAP) o mocy 110 KM dokonuje tegoż niebywałego osiągnięcia w 10,8 sekundy. Bardzo popularny 2-litrowy diesel (90 KM) potrzebuje niemal 15 sekund, podobnie jak 1,6-litrowe silniki benzynowe. Większe - niezależnie od wersji - każą czekać ok. 12,5 sekundy. Ale nie o osiągi w tym wszystkim przecież chodzi...
Vive la France!
Z racji niebywale pozytywnego wydźwięku niniejszej recenzji przewiduje się, że popularne portale aukcyjne już za kilka minut przeżywać będą poważne oblężenie.
Zachęconym do zakupu Xsary Picasso poleca się przede wszystkim możliwie "najbiedniejsze" wersje, wychodząc z założenia, że w tym aucie nie popsuje się tylko to, czego nie ma. Zatem im mniej, tym lepiej. Aczkolwiek niekoniecznie też taniej. Na początek wystarczyć może już 10-12 tysięcy złotych, niemniej jednak pamiętać trzeba, że to dopiero początek kosztów. Bez solidnej inwestycji w "pakiet startowy" się nie obejdzie.
Jeśli jednak trafi się na zadbany egzemplarz, którego właściciel dmuchał na zimne, być może uda się uniknąć przynajmniej części kataklizmu. I tego pozostaje wszystkim życzyć. Podobnie jak szóstek w Lotto i uczciwych polityków.
Olaf Czubla