Ford Focus ST 170 kontra Toyota Corolla 1.8 TS - Nie tylko adrenalina

Najpierw powinniśmy się zastanowić, na jaki model postawić. Warto wziąć pod uwagę bohaterów naszego porównania. Zarówno Ford Focus ST 170, jak i Toyota Corolla 1.8 TS mają „duszę sportowca”, a jednocześnie są dostępne w praktycznych nadwoziach 3d i 5d, a w przypadku Focusa nawet jako kombi. Obie wersje zadebiutowały w 2002 roku i w ofercie znajdowały się przez kilka lat. Toyota jest nieco droższa – za pierwsze egzemplarze trzeba zapłacić ok. 24,5 tys. zł, za Forda ok. 23,5 tys. zł. Niezależnie od tego, które auto wybierzemy, będziemy się mogli cieszyć doskonałymi osiągami i bogatym wyposażeniem.

Focus ST 170 oferuje 173 KM osiągnięte z 2-litrowego wolnossącego benzyniaka. Nie jest to jednak zupełnie zwykła jednostka: kręci się wysoko (moc maksymalną uzyskuje przy 7 tys. obr./min), zastosowano w niej zmienne: fazy rozrządu i długość kanałów dolotowych. Silnik współpracuje z sześciostopniową skrzynią biegów, co pozwala osiągnąć „setkę” już po 8,2 s. 192-konny motor 1.8 Toyoty Corolli TS jest wyraźnie mocniejszy mimo mniejszej pojemności, ale z przyspieszaniem nie idzie mu lepiej – 8,4 s. Jego konstruktorzy współpracowali z Yamahą, czego efektem jest technika VVTL-i, która oprócz zmiany faz rozrządu powoduje większe wychylenie zaworów i lepsze napełnienie cylindrów mieszanką paliwową.

Tajemnica dużej mocy „japonki” tkwi też w podniesieniu prędkości obrotowych silnika, które sięgają 8000 obr./min. Przy wykorzystaniu wysokich obrotów oba auta powinny zaspokoić fanów szybkiej jazdy.  Corolla okazuje się szybsza na prostej – rozpędza się aż do 225 km/h – ale Focus nadrabia zaległości na zakrętach. Chociaż i w jednym i w drugim przypadku podwozia zmodyfikowano pod kątem sportowej jazdy, m.in. zwiększając sztywność zawieszenia, to i tak Ford „z urodzenia” ma do tego lepsze predyspozycje. Przy szybkim wchodzeniu w łuk Focus ST nie wykazuje takiej podsterowności, jak konkurentka. Prowadzi się bardzo pewnie, nawet gdy obciążymy go kompletem pasażerów. Szczególnie warto podkreślić dobre wyczucie precyzyjnego układu kierowniczego.

Corolla TS wymaga od kierowcy większych umiejętności – czasami trzeba ją trochę skorygować, np. ujmując gaz we właściwym momencie. W testach gorzej wypadły też jej hamulce, które po rozgrzaniu potrzebowały aż 38,9 m na zatrzymanie ze 100 km/h.

Niestety, szybka jazda, której towarzyszy spory hałas we wnętrzu i duże zużycie paliwa, przekraczające nawet 14 l na 100 km, jest męcząca na dłuższą metę. Wtedy odsłania się druga twarz obu aut. Wystarczy zejść poniżej 5000 obr./min, a zarówno Focus, jak i Corolla zmienią się w przyjazne auto do codziennej jazdy. Mimo wszystko nadal są szybkie, ale już nie tak paliwożerne, i dość komfortowe. O wysokim komforcie nie można mówić, bo na polskich, raczej nierównych drogach dokucza sztywne zawieszenie. W pewnym stopniu rekompensuje to bogate wyposażenie, które znajdziemy we wnętrzach obu aut. Niestety, w niektórych egzemplarzach Focusa ST 170 (zwłaszcza z polskiego rynku) możemy nie spotkać systemu kontroli trakcji TCS, za który trzeba było dopłacić, skórzana tapicerka również była opcją.

Corolla TS kontrolę trakcji ma w standardzie, poza tym zapewnia wyższy poziom bezpieczeństwa dzięki kurtynom powietrznym, które w konkurencie były niedostępne. Jednak przy wyborze kilkuletniego używanego egzemplarza trzeba wziąć pod uwagę  problemy, jakie mogą wystąpić podczas eksploatacji. Przede wszystkim mogą być one związane z nietypowością zastosowanych części, a przez to z ich wyższą ceną. Dotyczy to jednak głównie jednostek napędowych, bo ceny typowych części eksploatacyjnych nie są szokująco wysokie, np. w przypadku Forda można je porównać do cen zwykłych wersji z silnikiem 2-litrowym.

Gdybyśmy porównali trwałość popularnych wersji Focusa i Corolli, lepiej wypadłaby Toyota, nie tylko dlatego, że staranniej ją wykonano, lecz także z powodu prostszej, a tym samym mniej awaryjnej konstrukcji (zwłaszcza zawieszenia). Opisywane auta są jednak zazwyczaj inaczej eksploatowane, a o awaryjności (przyszłych wydatkach) decyduje przede wszystkim dotychczasowa eksploatacja. Jeśli wcześniejszy właściciel miał „ciężką nogę”, niezależnie od dokonanego wyboru mogą czekać nas liczne inwestycje, np. szybka wymiana sprzęgła (najczęstszy przypadek), półosi napędowych, synchronizatorów w skrzyni biegów czy elementów zawieszenia. Te ostatnie ze względu na większą sztywność wybijają się szybciej niż w popularnych wersjach o miękkiej charakterystyce. Ponadto skutkiem częstej ostrej jazdy może być też znaczne zużycie motoru (dotyczy aut z dużym przebiegiem), objawiające się chociażby zwiększonym braniem oleju silnikowego.

Przy naprawach napędu będziemy skazani raczej na oryginalne, dość drogie części (droższe są w Toyocie) – oferta zamienników jest uboga i dotyczy zazwyczaj części eksploatacyjnych. Może się też zdarzyć, że na dostarczenie podzespołów trzeba będzie poczekać kilka dni, ale takie już są uroki użytkowania mało popularnych modeli. Mimo droższych części tańsza w eksploatacji częściej okazuje się Toyota Corolla 1.8 TS. Wymaga ona przeglądów co 15 tys. km i sprawdzenia luzu zaworowego co 90 tys. km (w ASO ok. 500 zł). Nie trzeba się jednak przejmować wymianą napędu rozrządu, bo realizuje go łańcuch. W Fordzie Focusie ST 170 przeglądy są konieczne co prawda rzadziej (co 20 tys. km), ale należy sprawdzać luz zaworowy co 60 tys. km. Dodatkowo co 120 tys. km wymienia się napęd rozrządu, a gdy nie znamy historii auta, trzeba to zrobić po zakupie, co kosztuje ok. 1000 zł. W przypadku obu modeli nie powinniśmy mieć kłopotów z korozją nadwozia.

Podsumowanie

„Sportowiec” od Toyoty czy Forda? Gdybym mógł wybierać między idealnie utrzymanym Focusem ST 170 i równie ładną Corollą TS, pewnie skierowałbym się w stronę Forda. Dlaczego? Wydaje mi się atrakcyjniejszy, pewniej się prowadzi, jest szybki, a jednocześnie funkcjonalny – oferuje większy bagażnik i więcej miejsca na tylnej kanapie. Toyota też kusi, zwłaszcza potencjalnie niższymi kosztami eksploatacji, bo rzadziej się psuje. Tyle tylko, że części do Corolli TS w ASO są droższe. W praktyce może się jednak okazać, że o wyborze zadecydują nie wymienione argumenty, ale po prostu stan aut na rynku wtórnym, który niestety nie nastraja optymistycznie.