Renault 19 1.7 - Wiek robi swoje

Zapewniają one wysoki komfort jazdy, co szczególnie odczuwalne jest na drogach marnej jakości, jakie dominują w naszym kraju. Ponadto auta wyprodukowane po restylingu w 1992 roku (wcześniejsze wyglądają dziś nieco archaicznie) są ładnie wykończone, zarówno jeśli chodzi o jakość, jak i kolorystykę materiałów tapicerskich (wiele ma tapicerkę welurową). Porównywalne modele z Japonii czy Niemiec z tamtych lat mają zazwyczaj bardziej spartański wystrój. Można więc darować "19" zdarzające się poskrzypywanie plastików. I tak całościowe wrażenie wypada na jej korzyść.Silniki są trwałe i mają umiarkowane spalanieSilniki rodziny F występują w wielu wersjach różniących się pojemnością (1721 albo 1794 ccm) i systemem zasilania oraz - oczywiście - osiągami. Opisywana jednostka 1.7 o mocy 75 KM, wyposażona w układ jednopunktowego wtrysku paliwa, należy do słabszych w tej gamie (wersje z wtryskiem wielopunktowym mają nawet 95 KM), ale do sprawnej jazdy w zupełności wystarcza. Za rozsądne można uznać także jej zapotrzebowanie na paliwo.Niewysilony silnik okazuje się także trwały. Zdarzają mu się wprawdzie awarie osprzętu (np. aparatu zapłonowego), ale poza tym można na niego liczyć. Jedyny słaby punkt to miska olejowa, która potrafi przekorodować na wylot. Dobrze pod względem trwałości wypada także skrzynia biegów. Pojawiające się niekiedy problemy z włączaniem 2. biegu (szczególnie przy redukcji) oznaczają konieczność wymiany... oleju. Gorzej z zewnętrznym mechanizmem zmiany biegów, który narażony jest na działanie wody oraz ciepła promieniującego z wydechu. Pojawiająca się tam korozja skutkuje utrudnionym włączaniem przełożeń. Inna jego przypadłość to pękanie linki, która odpowiada za możliwość włączania biegu wstecznego. Skutki są oczywiście takie, jak gdyby ktoś próbował wrzucić go, zapominając o pociągnięciu pierścienia na dźwigni. Auta sprzed 1992 roku mają spore problemy z korozją. Te wyprodukowane po modernizacji są bardziej odporne, ale przed zakupem lepiej obejrzeć ranty błotników, dolne partie drzwi oraz przednią część pokrywy komory silnika. Należy sprawdzić też stan metalowych przewodów hamulcowych. W zawieszeniu dość często wymieniać trzeba gumy stablizatora, powtarzalną usterką jest też zatarcie łożysk w dość nietypowo rozwiązanych kolumnach resorujących. Tylna belka w starszych autach może już wymagać napraw (silentblocki, wymienne łożyska), choć jest konstrukcją znacznie trwalszą niż znane z aut PSA.