BMW: nadzieje mobilności - projekt H2R

Olafur Eliasson, którego prace są obecnie prezentowane w ramach obszernej wystawy przeglądowej w Muzeum Sztuki Nowoczesnej i galerii P.S.1 w Nowym Jorku, ocenia debatę związaną z napędzanym wodorem samochodem wyścigowym w kontekście swoich pomysłów artystycznych:

- Poprzez połączenie sztuki, designu oraz spraw społecznych i środowiskowych mam nadzieję przyczynić się do zmiany sposobu myślenia – odczuwania – postrzegania pojazdów i odbierania ich w relacji do czasu i przestrzeni, w których żyjemy. Mówiąc ogólnie, nie wierzę, aby rzeczy istniały w pojedynkę. Są one zawsze częścią skomplikowanego układu relacji fizycznych i mentalnych; zmieniają się odpowiednio do kontekstu i zależą od wartości i oczekiwań użytkownika. Obejmują względność i upływ czasu.

Olafur Eliasson usunął zewnętrzne poszycie prototypu H2R, zastępując ją skomplikowanym pokryciem składającym się z dwóch nałożonych na siebie metalowych sieci pokrywających karoserię pojazdu. Konstrukcja ta pokryta jest delikatnymi warstwami lodu. Tym sposobem Eliasson przekształca przedmiot zaawansowanej technologii motoryzacyjnej i industrialnej stylistyki w dzieło sztuki, które w wyrafinowany i poetycki sposób odzwierciedla mobilność, czasowość, energie odnawialne i związek pomiędzy produkcją pojazdów a globalnym ociepleniem.

- Jak nadać namacalne wymiary temu, że nasze zaangażowanie w świecie ma konsekwencje globalne? - pyta artysta. W jaki sposób my jako konsumenci i twórcy rzeczywistości zmieniamy bieg transportu? Poruszanie się? W jaki sposób podkreślić pojazd jako przedmiot?

Jako dzieło sztuki umiejscowione w czasie transformacja pojazdu H2R wykonana przez Olafura Eliassona jest stylistyczną prowokacją otwierającą debatę na temat ogromnego znaczenia sztuki i projektowania we współczesnym środowisku społecznym.

- Tradycyjna stylistyka określiła pojazd jako przedmiot pożądania, rodzaj fetyszu, a także jako produkt, pozbawiając go związku z otoczeniem i czasem. Stylistyka pojazdów skupia się głównie na najbardziej dochodowym sposobie ułatwienia i pośredniczenia w ruchu fizycznym. Musimy temu zapobiec. Myślę, że należy ponownie wprowadzić czas jako głównego producenta naszych doświadczeń. Rzeczywistość stanie się wówczas rzeczywistością czasową. To wprowadzenie da nam możliwość postrzegania pojazdu i konsekwencji jazdy w relacji do naszego ciała - wyjaśnia.

W celu utworzenia i konserwacji powłoki lodowej pojazd przechowywany jest w zamrażarce. W ciągu kilku dni Eliasson spryskiwał eksponowaną ramę pojazdu około 2000 litrami wody w celu stopniowego utworzenia warstw lodu. Rzeźba pozostająca w ciągłej interakcji z temperaturą otaczającego ją pomieszczenia ma ok. 1,5 m wysokości, 5,25 m długości i 2,5 m szerokości.

Światło monochromatyczne umieszczone wewnątrz rzeźby przyciąga wzrok do przestrzeni z lodowym krajobrazem znajdującym się w ciągłym procesie topnienia i zamarzania.

W rzeźbach i wyjątkowych instalacjach atmosferycznych Eliassona widać nie tylko warunki, w jakich powstawały, czy znaczenie ich energii, ale również piękno zjawisk naturalnych. Dopiero docierając do zmysłów widza, elementy te zaczynają się uzupełniać.Kuratorami wystawy są Corinna Rösner i Bernhart Schwenk. Prezentacja: chezweitz, Berlin / Detlef Weitz, Roseapple Wystawa prowadzona w ścisłej współpracy z BMW.

Wydawnictwo Lars Müller Publishers opublikowało obszerny, 336-stronicowy album związany z wystawą. Stanowiący istotną część projektu album dokumentuje liczne dyskusje, wywiady i dwa sympozja „Life in Space” (Życie w przestrzeni). Partnerami w dialogu podczas wystawy „Nadzieje mobilności: projekt BMW H2R” są m.in. Chris Bangle, Ib Chorkendorff, Yona, Friedmann, Jens Hjorth, Adrian van Hooydonk, Caroline A. Jones, Bart Lootsma, Ricardo Scofidio, Peter Weibel i Sabine Zemelka.